Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Aukcja dzieł sztuki w DESA Katowice 9 maja [ZOBACZ LISTĘ OBIEKTÓW + ZDJĘCIA]

Redakcja
143 aukcja dzieł sztuki odbędzie się 9 maja w Galerii Miasta Ogrodów w Katowicach. DESA wystawiła 78 obiektów, wśród których są dzieła sztuki i obiekty rzemiosła artystycznego powierzone przez klientów lub stanowiące własność Domu Aukcyjnego. Liste obiektów zobacz w tekście
143 aukcja dzieł sztuki odbędzie się 9 maja w Galerii Miasta Ogrodów w Katowicach. DESA wystawiła 78 obiektów, wśród których są dzieła sztuki i obiekty rzemiosła artystycznego powierzone przez klientów lub stanowiące własność Domu Aukcyjnego. Liste obiektów zobacz w tekście
143 aukcja dzieł sztuki odbędzie się 9 maja w Galerii Miasta Ogrodów w Katowicach. DESA wystawiła 78 obiektów, wśród których są dzieła sztuki i obiekty rzemiosła artystycznego powierzone przez klientów lub stanowiące własność Domu Aukcyjnego. Aukcja rozpocznie się o godz. 16.00 Wystawa przedaukcyjna w salonie Desy w Katowicach od 29 kwietnia do 8 maja 10.30-18.00 i w dniu aukcji 10.00 - 13.00 ZOBACZ

143 aukcja dzieł sztuki odbędzie się 9 maja w Galerii Miasta Ogrodów w Katowicach.

Obiekty wystawione do sprzedaży posiadają opisy, których sporządzenie potwierdzone jest przez ekspertów DESY, względnie przez zaproszonych konsultantów.

Dom Aukcyjny zaleca bezpośrednie zapoznanie się ze stanem faktycznym oferowanych na aukcji obiektów. Ilustracje obiektów w katalogu aukcyjnym służą do celów informacyjnych i identyfikacyjnych.

LISTA OBIEKTÓW NA AUKCJĘ:

1. Paweł WRÓBEL (1913-1984)
„Barbórka”, 1979
akryl, płótno, 50 x 70 cm,
sygn. p.d.: Wróbel P 1979 r
4 600

Górnik, jeden z najaktywniejszych członków koła plastyków amatorów przy ZDK kopalni „Wieczorek”. W swoich obrazach przedstawiał pejzaże śląskie z charakterystycznymi kominami, hałdami, szybami kopalnianymi. Jego żywiołowe i niezwykle barwne scenki rodzajowe ukazują dzień powszedni i świąteczny mieszkańców górniczych osiedli. Artysta poza malarstwem uprawiał rzeźbę, jednak prac w drewnie i węglu pozostawił niewiele.

2. Paweł WRÓBEL (1913-1984)
„Zabawa”, 1975
akryl, płótno, 45,5 x 65,5 cm,
sygn. p.d.: Wróbel P 1975 r
4 600

Górnik, jeden z najaktywniejszych członków koła plastyków amatorów przy ZDK kopalni „Wieczorek”. W swoich obrazach przedstawiał pejzaże śląskie z charakterystycznymi kominami, hałdami, szybami kopalnianymi. Jego żywiołowe i niezwykle barwne scenki rodzajowe ukazują dzień powszedni i świąteczny mieszkańców górniczych osiedli. Artysta poza malarstwem uprawiał rzeźbę, jednak prac w drewnie i węglu pozostawił niewiele.

3. Jacek LIPOWCZAN (ur. 1951)
„Podwórko. Tryptyk”
olej, płótno, 41 x 81 cm,
sygn. na dwóch częściach tryptyku p.d.: Jacek Lipowczan
3 500
Malarz, grafik, ilustrator, urodzony w Istebnej na Śląsku. Studiował w krakowskiej ASP na Wydziale Grafiki u prof. Wejmana, uzyskując dyplom w 1976. W 1981 wyemigrował do Szwecji, a następnie do Australii, gdzie pracował w amerykańskim Studio Filmów Rysunkowych Hanna Barbera w Sydney. Następnie wyjechał do Niemiec, gdzie pracował jako grafik, Art Direktor i ilustrator w wydawnictwach i agencjach reklamowych.
Artysta jest członkiem międzynarodowego stowarzyszenia Society of Art of Imagination w Londynie, Bundesverband Bildender Künstler Köln e.V oraz Syrlin Kunstverein International e.V Stuttgart. Od 2004 zajmuje się wyłącznie malarstwem. Jego styl można określić jako realizm surrealistyczno-fantastyczny.

4. Józef GAJZLER (1945-2009)
„Szkolne boisko”
olej, płótno, 69 x 84,5 cm
sygn. p.d.: J. Gajzler.
Na odwrocie fragment nieczytelnej naklejki.
2 000

Członek Grupy Janowskiej, od 1974 uczestniczył w zajęciach sekcji plastycznej ZDK kopalni „Wieczorek”. Był kierowcą, pracował jako hutnik. Tematem jego prac są najczęściej motywy architektoniczne śląskich miast, oraz malowane podczas wakacji górskie pejzaże.
(Lit.: „Barwy Śląska. Katalog wystawy malarstwa nieprofesjonalnego ze zbiorów Gerarda Stanisława Trefonia z Rudy Śląskiej”, IV Festiwal Nauki, Warszawa, 2000, s. 24).

5. Eugeniusz BROŻEK (ur. 1947)
„Adam i Ewa”
olej, płótno, 60 x 53,5 cm
sygn. p.d.: E. Brożek
2 000

Urodził się we wsi Przełaj koło Sędziszowa, ukończył szkołę zawodową, dwa lata pracował jako górnik, był spawaczem, konduktorem i kierownikiem pociągów osobowych, rolnikiem. Należał do grupy plastyków amatorów przy domach kultury w Sosnowcu i Jędrzejowie. W 1983 w Przeglądzie Plastyki Nieprofesjonalnej uzyskał II miejsce. W swych pracach chętnie nawiązuje do natury, ceni wieś, której szczerość stawia w opozycji do miejskiego zakłamania, często podejmuje temat konfliktu dobra i zła.
(Lit.: „Sztuka Pogranicza. Miedzy etnosztuką a sztuką akademicką”, katalog zbiorów Muzeum Śląskiego, opracowała Maria Fiderkiewicz, Muzeum Śląskie, Katowice, 2007, s.38).

6. Paweł STELLER (1895-1974)
„Pejzaż z Tresnej”, 1947
akwarela, karton, 42 x 62,5 cm,
sygn. p.d.: P. Steller / Tresna – 1947.
3 900
Grafik, malarz, pedagog, związany ze śląskim środowiskiem artystycznym. Studiował we Lwowie, Pradze i grafikę u W. Skoczylasa w warszawskiej SSP. Z technik graficznych uprawiał drzeworyt, z technik malarskich akwarelę. Jego akwarelowe pejzaże, najczęściej z okolic Śląska Cieszyńskiego, Beskidów i Tatr, cechuje znakomite opanowanie warsztatu i świetlista paleta barw.

7. Romana LIPEŻ (1917-2003)
„Portret kobiety”, 1982
olej, płyta, 50 x 40 cm,
sygn. p.d.: Lipeż 1982
1 500

Malarka urodzona we Lwowie. W latach 1944-1950 studiowała w krakowskiej ASP, w 1960 uzyskała dyplom u profesor Hanny Rudzkiej-Cybisowej.

8. Engelbert HILBICH (1923-2011)
„Aleja nadmorska”, 1941
olej, sklejka, 40 x 50 cm,
sygn. l.d.: E. Hilbich 41.
2 000

Malarz niemiecki urodzony w Chorzowie. Uczył się prywatnie u malarza i grafika Fritza Augusta Bimlera. W 1939 otrzymał pierwsze zamówienie na obraz ołtarzowy w kościele w Chorzowie Batorym, dla chorzowskich kościołów wykonał jeszcze kilka obrazów. Studia muzyczne w Katowicach przerwała mu wojna i pobór do wojska. Po wojnie osiadł w Bawarii. W latach 1959-1965 kształcił się w akademii w Monachium. Pracował jako nauczyciel plastyki, organista i dyrygent. Malował portrety, pejzaże i martwe natury. Za „Portret żony” otrzymał w 1950 pierwszą nagrodę w konkursie zorganizowanym przez Niemiecki Związek Artystów Plastyków (źródło: wikipedia.org).

9. Stanisław GADOMSKI (1929-2013)
„Zimowy widok na kopalnię Katowice”, 1955
akwarela, papier, 24,5 x 33 cm,
sygn. monogramem p.d.: SG. 55.
Na odwrocie pieczęć autorska: „Stanisław Gadomski / Dypl. Artysta Grafik / Stalinogród / ul. Dąbrowskiego 19, m. 4”, oraz ołówkiem: Galeria Extravagance nr 2831.
Praca ze zbiorów rodziny artysty.
1 200

Fotograf, grafik i rysownik, w latach 1950-1954 studiował w krakowskiej ASP, dyplom u prof. L. Gardowskiego, od 1954 członek ZPAP. Jako grafik i fotoreporter współpracował ze śląskimi wydawnictwami prasowymi: „Trybuną Robotniczą” i „Panoramą”. W „Panoramie” przez 20 lat kierował działem fotograficznym. Poza fotografią uprawiał drzeworyt i rysunek. Jest autorem zdjęć do licznych książek, publikował wiele materiałów popularyzujących sztukę i kulturę, ze szczególnym uwzględnieniem cykli poświęconych etnografii.

10. Leon WYCZÓŁKOWSKI (1852-1936)
„Maki ogrodowe w dzbanku”, 1927
pastel, akwarela, papier Ingres naklejony na tekturę, 47,5 x 63 cm,
sygn .p.d.: LWyczół / 1927
Na odwrocie pieczęć Składu materiałów malarskich R. Aleksandrowicz, Kraków ul. Basztowa 12.
35 000
Artysta często i chętnie przedstawiał kwiaty, zarówno w technikach malarskich jak i graficznych. Były to przeróżne gatunki – polne, ogrodowe, egzotyczne, przedstawione w naturze, ujęte w bukiety i girlandy, najczęściej umieszczone w pięknych wazonach, czy dzbanach. „Swe motywy kwiatowe kształtował różnymi środkami. Pastelu używał w sposób malarski, stosował śmiałe, szerokie pociągnięcia, wydobywając formę przede wszystkim plamą barwną. (…) W swych kompozycjach potrafił mistrzowsko oddać masę i objętość bukietów i kwiatów”. (K. Kulig-Janarek, W. Milewska „Leon Wyczółkowski 1852-1936. W 150. rocznicę urodzin artysty”, Muzeum Narodowe, Kraków, 2003, s. 58).

11. Alojzy Roman KAWECKI
„Motyw z Kamiennej Góry w Gdyni”
olej, sklejka, 62 x 81 cm,
sygn. p.d.: A. R. Kawecki
Na odwrocie napis niebieską kredką: Kamienna Góra koło Gdyni.
3 800
Malarz, uczeń J. Mehoffera, w latach 30. związany z katowickim środowiskiem artystycznym. W 1909 i 1924 wystawiał w TPSP we Lwowie, w 1912 w Tarnopolu, w 1937 w TZSP w Warszawie. Malował portrety, pejzaże, kwiaty, motywy marynistyczne, sceny egzotyczne z Maroka.

12. Ignacy PIEŃKOWSKI (1877-1948)
„Pejzaż na tle Giewontu”
olej, tektura, 25 x 35 cm,
sygn. p.d.: Ign. Pieńkowski
3 800
Malarz, grafik, pedagog. Kształcił się warszawskiej Klasie Rysunkowej Gersona, studia malarskie kontynuował w krakowskiej SSP u T. Axentowicza i L. Wyczółkowskiego, oraz w Monachium i Paryżu. Rok przebywał w Rzymie, cztery lata spędził w Paryżu, odwiedził Włochy. Po powrocie do Warszawy objął profesurę w tamtejszej SSP, a po I wojnie został profesorem krakowskiej ASP. Jego uczniami byli m.in. Brzozowski, Cybis, Kantor, Larisch. Znany głównie z martwych natur i portretów, malował również pejzaże, kompozycje symboliczne (we wczesnej twórczości), religijne, zajmował się grafiką.

13. Wlastimil HOFMAN (1881-1970)
„Para dzieci”
olej, tektura, 25,5 x 35 cm,
sygn. l.g.: Wlastimil Hofman
15 000

Malarz, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach Cynka, Stanisławskiego, Wyczółkowskiego i Malczewskiego. Studia kontynuował w Paryżu w Académie des Beaux Art oraz w Wiedniu. Mieszkał w Pradze, Paryżu i od 1920 w Krakowie. Lata II wojny spędził m.in. w Palestynie. Był członkiem wiedeńskiej Secesji, czeskiego Towarzystwa Artystów „Manes”, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W swoim malarstwie wyraźnie inspirował się twórczością Malczewskiego. Jego prace to najczęściej umieszczone w polskim pejzażu sceny religijne, kompozycje symboliczne z motywami ludowymi, portrety.

14. Eugeniusz EIBISCH (1895-1987)
„Czerwone mieczyki”
olej, tektura, 62 x 50,5 cm,
sygn. l.d.: Eibisch
Na odwrocie pieczęć Wydziału Kultury Prezydium Rady Narodowej m. Krakowa, flamastrem data 6. II. 1970 r.
20 000
Malarz, rysownik, pedagog, związany ze środowiskiem École de Paris, członek ugrupowania Jednoróg i ZPAP. Swą twórczością nawiązywał do nurtu kolorystycznego. Studiował w krakowskiej ASP u J. Malczewskiego i W. Weissa (1912-1920). W latach 1922-1939 przebywał w Paryżu, gdzie aktywnie uczestniczył w tamtejszym życiu artystycznym, wystawiał na Salonach, w galeriach L. Zborowskiego i G. Bernheima. Po powrocie do kraju kierował katedrą rysunku w krakowskiej ASP, po wojnie był rektorem tej uczelni. W latach 1950-1969 uczył malarstwa w ASP w Warszawie. Początkowo interesował się doświadczeniami formistów, w okresie paryskim często nawiązywał do dramatycznej ekspresji malarstwa Soutine`a, by z czasem tworzyć kompozycje, w których zasadniczym elementem konstrukcyjnym stał się kolor. Malował studia portretowe kobiet, serie martwych natur i motywy pejzażowe.

15. Władysław CHMIELIŃSKI (1911-1979)
„Pędzące sanie”
olej, płótno naklejone na tekturę, 24,5 x 34 cm,
sygn. p.d.: Wł. Chmieliński
4 000
Malarz związany z warszawskim środowiskiem artystycznym, w latach 1926-1931 uczeń Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Tematyka jego prac związana była głównie z architekturą, malował motywy z polskich miast, wnętrza zamków, pałaców i kościołów, ze szczególnym upodobaniem obrazował Warszawę, w rzadziej podejmowanych scenach rodzajowych przedstawiał polską wieś z saniami i zaprzęgami. Używał także pseudonimu Władysław Stachowicz.

16. Władysław CHMIELIŃSKI (1911-1979)
„Sanie w lesie”
olej, tektura, 24,5 x 34 cm,
sygn. p.d.: Wł. Chmieliński
4000
Malarz związany z warszawskim środowiskiem artystycznym, w latach 1926-1931 uczeń Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Tematyka jego prac związana była głównie z architekturą, malował motywy z polskich miast, wnętrza zamków, pałaców i kościołów, ze szczególnym upodobaniem obrazował Warszawę, w rzadziej podejmowanych scenach rodzajowych przedstawiał polską wieś z saniami i zaprzęgami. Używał także pseudonimu Władysław Stachowicz.

17. Adam SETKOWICZ (1875-1946)
„Przed polowaniem”
olej, płótno, 45 x 90 cm,
sygn. l.d.: A. Setkowicz
11 500
Malarz, w latach 1891-1894 kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Swą popularność zawdzięcza tematyce rodzajowej i pejzażowej, silnie osadzonej w realiach polskiej wsi. Do najbardziej znanych motywów należą sceny rodzajowe rozgrywające się w zimowym pejzażu – wyjazdy na polowania, zaprzęgi z saniami. Był bardzo dobrym akwarelistą, jego kompozycje olejne to najczęściej motywy rodzajowe ukazane na tle wiejskiego pejzażu, rozległych pól i pastwisk.

18. Hans DRESSLER (1869-1943)
„Pejzaż leśny z sarnami”
olej, płótno, 72 x 100,5 cm,
sygnowany p.d.: HDressler
Na odwrocie płótna 2 płócienne łatki (ok. 6 x 6 cm).
9 000

Malarz niemiecki, związany z wrocławskim środowiskiem artystycznym. Kształcił się u Albrechta Bräuera w Królewskiej Szkole Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, studia kontynuował w akademii monachijskiej w pracowniach K. Rauppa, J. C. Hertericha i W. von Dieza. Po powrocie do Wrocławia w 1892 założył szkołę rysunku i malarstwa. Brał udział w I wojnie światowej. Podróżował po Europie. W swej twórczości inspirował się malarstwem swego ojca, malarza i rysownika, Adolfa Dresslera. Tematem jego prac były najczęściej pejzaże, malował zwierzęta, uprawiał twórczość portretową.

19. Stanisław BAGIEŃSKI (1876-1948)
„Żniwa”, 1940
olej, płótno, 50 x 64 cm,
sygn. l.d.: S. Bagieński / 1940
3 800

Malarz i ilustrator związany z warszawskim środowiskiem artystycznym, uczył się u swego ojca Feliksa Bagieńskiego oraz w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Gersona, studia kontynuował w Monachium i Paryżu (1901-1903). Wystawiał w Zachęcie, salonie F. Rychlinga i A. Krywulta. Od 1927 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych im. Gersona w Warszawie. Najchętniej podejmował tematykę batalistyczną – malował sceny z okresu wojen napoleońskich, powstania listopadowego, pierwszej wojny światowej. Uprawiał malarstwo pejzażowe i rodzajowe, wykonywał ilustracje dla „Tygodnika Ilustrowanego”, „Biesiady Literackiej” i warszawskiego tygodnika „Świat”, oraz do książek o tematyce wojenno-historycznej.

20. Feliks Kazimierz WYGRZYWALSKI (1903-1966)
„Bielany z widokiem na klasztor kamedułów”
olej, tektura, 29 x 39,5 cm,
sygn. p.d.: F. K. Wygrzywalski
Na odwrocie dedykacja autorska (?) zielona kredką: Kochanej Krzysi od Kazika / w dniu imienin 1947 r.
2 400
Malarz, syn Feliksa Michała, w latach 1923-1928 uczeń krakowskiej ASP w pracowni J. Mehoffera i W. Jarockiego. Tematyka jego prac nawiązuje do motywów podejmowanych przez ojca, są to więc sceny z arabskich targowisk, pejzaże marynistyczne, akty na nadmorskich plażach, kwiaty. Wystawiał w krakowskim i lwowskim TPSP oraz w warszawskiej Zachęcie.

21. „Para tygrysów”
olej, płótno, 80 x 110 cm,
niesygnowany.
Na odwrocie opinia mgr Leszka Ludwikowskiego, Kraków 17. 09. 1970.
Na odwrocie na górnej listwie krosien nieczytelne napisy ołówkiem i pieczęć kolekcjonerska: Władysław Miodoński / Mistrz Kuśnierski / (tekst nieczytelny) / Kraków Rynek Główny 7.
Stan zachowania: lewa krawędź płótna wzmocniona krajką (szer. ok. 20 cm), 2 płócienne łatki ( 14 x 16 cm, 9,5 x 5,5 cm).
13 500

22. Wlastimil HOFMAN (1881-1970)
„Trzy dziewczynki”
olej, tektura, 16,5 x 34 cm,
sygn. l.g.: Wlastimil Hofman
12 500
Malarz, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach Cynka, Stanisławskiego, Wyczółkowskiego i Malczewskiego. Studia kontynuował w Paryżu w Académie des Beaux Art oraz w Wiedniu. Mieszkał w Pradze, Paryżu i od 1920 w Krakowie. Lata II wojny spędził m.in. w Palestynie. Był członkiem wiedeńskiej Secesji, czeskiego Towarzystwa Artystów „Manes”, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W swoim malarstwie wyraźnie inspirował się twórczością Malczewskiego. Jego prace to najczęściej umieszczone w polskim pejzażu sceny religijne, kompozycje symboliczne z motywami ludowymi, portrety.

23. Adam BUNSCH (1896-1969)
„Portret młodej kobiety”, 1936
olej, płótno, 145,5 x 85,5 cm,
sygn. l.d.: A. Bunsch 1936; p.d. numer katalogu artysty: 595.
12 000
Malarz i grafik, uczeń akademii wiedeńskiej i krakowskiej ASP w pracowni Mehoffera (1917-1921), student filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podróżował do Włoch, Wiednia i Paryża. Lata międzywojenne spędził w Bielsku, utrzymując stały kontakt z życiem artystycznym Krakowa i Lwowa. Brał udział w kampanii wrześniowej, podczas wojny walczył w szeregach wojska polskiego we Francji i Anglii. Po powrocie do kraju osiadł w Krakowie. Jego malarstwo nawiązuje do młodopolskich tradycji, poza licznymi portretami i scenami rodzajowymi malował kompozycje religijne, motywy wojenne, sceny symboliczne. Jest autorem projektu zespołu witraży w katowickim kościele Mariackim. Z dużym powodzeniem zajmował się drzeworytem, tematycznie i stylistycznie inspirowanym sztuką japońską.

24. Wlastimil HOFMAN (1881-1970)
„Anioł i starzec”
olej, tektura, 34,5 x 48 cm,
sygn. l.g.: Wlastimil Hofman
14 000
Malarz, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach Cynka, Stanisławskiego, Wyczółkowskiego i Malczewskiego. Studia kontynuował w Paryżu w Académie des Beaux Art oraz w Wiedniu. Mieszkał w Pradze, Paryżu i od 1920 w Krakowie. Lata II wojny spędził m.in. w Palestynie. Był członkiem wiedeńskiej Secesji, czeskiego Towarzystwa Artystów „Manes”, Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. W swoim malarstwie wyraźnie inspirował się twórczością Malczewskiego. Jego prace to najczęściej umieszczone w polskim pejzażu sceny religijne, kompozycje symboliczne z motywami ludowymi, portrety.

25. Stanisław GÓRSKI (1887-1955)
„Portret młodej góralki”
pastel, tektura, 49 x 70 cm,
sygn. p.d.: St. Górski
5 800

Malarz. Kształcił się w krakowskiej ASP w pracowniach J. Pankiewicza i T. Axentowicza. Wystawiał m.in. w TZSP w Warszawie, Krakowie i Poznaniu. Uprawiał technikę pastelową. Tematem jego prac były sceny rodzajowe, studia portretowe górali, portrety i pejzaże.

26. Piotr MICHAŁOWSKI (1800-1855)
„Mohort”, 1852-1855
akwarela na szkicu ołówkiem, papier, 49,5 x 35,5 cm,
sygn. monogramem p.d.: PM.
39 500

Poemat Wincentego Pola „Mohort” znany był Michałowskiemu z rękopisu, jeszcze zanim książka ukazała się w druku. Stało się tak dzięki znajomości, czy wręcz pewnej zażyłości, jaka łączyła obu artystów. Michałowski kilkakrotnie sięgał do tego utworu, którego bohater, Szymon Mohort, jako wzór chrześcijańskiego rycerza-patrioty był dla malarza inspiracją. Poemat powstał w latach 1840-1852, wydany został w 1855.
(Lit.: Jan K. Ostrowski „Piotr Michałowski”, KAW, Warszawa, 1985, s. 124;
źródło: lubimyczytac.pl/ksiazka/135713/piesn-o-ziemi-naszej-mohort-rapsod-rycerski-z-podania).
Pieśń o ziemi naszej; Mohort. Rapsod rycerski z podania
Autor: Wincenty Pol
Pol tworzy model chrześcijańskiego rycerza - patrioty. Opisuje też w formie poetyckiego pamiętnika różne regiony dawnej Polski, zaczynając od Litwy, a kończąc na zachodniej Galicji.
Mohort. Rapsod rycerski z podania - poemat powstał w latach 1840-52, wydany w 1855. Temat zaczerpnął poeta z opowieści swego przyjaciela, Ksawerego Krasickiego. W sześciu rapsodach, posługując się formą gawędy, Pol stworzył model chrześcijańskiego rycerza-patrioty, sytuując dzieje Mohorta na tle panoramy dziejów od czasów Jana III Sobieskiego. Wizja Pola ceniona przez współczesnych konserwatystów i demokratów, inspirowała też malarzy: J. Kossaka, P. Michałowskiego, J. Suchodolskiego.
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/135713/piesn-o-ziemi-naszej-mohort-rapsod-rycerski-z-podania

27. Stefan FILIPKIEWICZ (1879-1944)
„Pejzaż zimowy z potokiem”
akwarela, tektura, 34 x 49,5 cm,
sygn. p.d.: Stefan Filipkiewicz
5 000
Malarz i grafik, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach Mehoffera, Wyczółkowskiego, Pankiewicza, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły pejzażowej Stanisławskiego. Wykładowca i następnie profesor ASP w Krakowie, członek Sztuki i wiedeńskiej Secesji. Uprawiał malarstwo pejzażowe, ze szczególnym upodobaniem malował motywy zimowe z okolic wsi podkrakowskich, widoki gór, a także ukwiecone letnie łąki i martwe natury. Z technik graficznych uprawiał litografię, drzeworyt i suchą igłę.

28. Bronisława RYCHTER-JANOWSKA (1868-1953)
„Kobieta we wnętrzu saloniku”
olej, tektura, 16,5 x 24 cm,
sygn. p.d.: B. Rychter-Janowska
3 800
Malarka, kształciła się w akademii monachijskiej (1898-1901), naukę kontynuowała w akademii florenckiej i w Rzymie, a także w Krakowie u J. Stanisławskiego. W latach 1909-1910 prowadziła szkołę malarstwa w Starym Sączu. Malowała niewielkich rozmiarów pejzaże, widoki dworów polskich, ich stylowe wnętrza, martwe natury i portrety.
29. Iwan TRUSZ (1869-1940)
„Zima”
olej, tektura, 16,8 x 23,8 cm,
sygn. p.d.: I. Trusz
Na odwrocie owalna pieczęć magazynu materiałów malarskich Iskra & Karmański, Kraków, ze stemplem: 16 / 8.
8 700

Malarz, wybitny pejzażysta. Kształcił się w krakowskiej ASP u I. Jabłońskiego, L. Loefflera, J. Unierzyskiego, W. Łuszczkiewicza, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego (1891-1897), studia uzupełniał w Monachium u Antona Ažbègo. W 1897 osiadł we Lwowie. Z jego inicjatywy w tymże roku powstało we Lwowie Towarzystwo dla Rozwoju Ruskiej Sztuki. Wystawiał w lwowskim i krakowskim TPSP, wiele miejsca poświęcił publicystyce artystycznej. Często podróżował na Huculszczyznę, odwiedzał Wiedeń i Włochy, w 1912 odbył podróż do Egiptu i Palestyny. Kilkakrotnie podróżował na Krym, w 1906 krymskie pejzaże prezentował na wystawie zbiorowej w lwowskim TPSP. Malował cykle pejzażowe z okolic Naddnieprza, motywy łąk i pól, kwiaty, drzewa, sceny z życia mieszkańców Huculszczyzny, portretował znane postacie z ukraińskich kręgów społeczno-kulturalnych.
(Lit.: I. Zawalin, T. Łozinskij, O. Sidor „Iwan Trusz”, Firma Poligraficzna „Oranta”, Lwów, Kijów, 2005, ss. 5 - 27; „Słoneczne akordy w palecie Iwana Trusza. Prace ze zbiorów Muzeum Narodowego we Lwowie im. Andrzeja Szeptyckiego”, autorka katalogu Oksana Biła, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot, 2011, ss. 5 – 27).

30. Julian FAŁAT (1853-1929)
„Zima w okolicach Bystrej”
gwasz, tektura, 32 x 71 cm,
sygn. l. d.: J Fałat / Bystra
Na odwrocie opinia dr Stanisława Dąbrowskiego, Kraków, 1950.
22 000

31. Alfons KARPIŃSKI (1875-1961)
„Róże”
olej, tektura, 35 x 50 cm,
sygn. l.d.: A. Karpiński.
Na odwrocie autorski opis czarną kredką: „Róże i R(?)” / mal. A. Karpiński / Kraków.
8 000
Malarz, uczeń krakowskiej SSP w pracowni Wyczółkowskiego (1891-1895). Naukę kontynuował w Wiedniu, Monachium i w paryskiej Academie Colarossi. Członek Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i od 1907 wiedeńskiej secesji. Początkowo malował sceny rodzajowe, pejzaże, portrety, z czasem skupił się na martwych naturach i kwiatach. Martwe natury stanowią najliczniejszą i najbardziej znaną grupę tematyczną, w malowaniu kwiatów artysta osiągnął techniczne mistrzostwo.
32. Wincenty BAŁYS (1906-1939)
„Martwa natura z jabłkami”, 1937
olej, sklejka, 49 x 60,5 cm,
sygn. l.d.: W. Bałys / 1937.
6 000

Rzeźbiarz i malarz, urodzony w Tomicach w powiecie wadowickim. Do szkoły uczęszczał w Wadowicach, gdzie wraz z rodzicami zamieszkał niedługo po urodzeniu. W latach 1927-1932 studiował w krakowskiej ASP w pracowni K. Laszczki i K. Dunikowskiego. Po studiach wrócił do Wadowic i otworzył własną pracownię. W latach 1933-1937 wystawiał z grupą Czartak, swoje prace pokazywał również w krakowskim TPSP i gościnnie na wystawie Cechu Artystów Plastyków Jednoróg. Artysta przyjaźnił się z Emilem Zegadłowiczem, w muzeum pisarza w Gorzeniu Górnym znajdują się prace rzeźbiarskie Bałysa, m. in. portret Zegadłowicza, a także obrazy i szkice – pejzaże, portrety. W latach międzywojennych artysta przyjaźnił się z młodym Karolem Wojtyłą, wpływając znacząco na wrażliwość estetyczną przyszłego papieża. Zaraz po wybuchu 2. wojny Bałys organizuje grupę konspiracyjną, aresztowany i wywieziony do Krakowa, zostaje rozstrzelany 22 grudnia 1939. Dzieł artysty pozostało niewiele, pracownia została zniszczona. Poza wspomnianym muzeum Zegadłowicza, prace Bałysa przechowywane są w Zbiorach Historycznych Ziemi Wadowickiej (obecnie Muzeum Miejskie) oraz w prywatnych kolekcjach.
(źródło: www.tomice.pl; www.janpawel2.pl/centrumjp2/115-prezentacja-ksiki-nieznany-przyjaciel-karola-wojtyy).

33. Tadeusz AJDUKIEWICZ (1852-1916)
„Scena arabska”, 1884
olej, deska, 45,5 x 55,5 cm,
sygn. p.d.: Tadeusz Ajdukiewicz. Kraków – 1884.
Stan zachowania: niewielkie poziome pęknięcie deski w prawym górnym narożniku (ok. 4,5 cm).
35 000

Malarz, uczeń krakowskiej SSP w pracowni W. Łuszczkiewicza. Studia kontynuował w Wiedniu oraz w akademii monachijskiej u O. Seitza i A. Wagnera, a także w pracowni Józefa Brandta. Wróciwszy w 1875 do kraju poza malarstwem zajmował się uprawą roli i hodowlą koni. W 1877 wyjechał do Paryża, a następnie, z Władysławem Branickim, w podróż po Bliskim Wschodzie. Po powrocie przebywał w Krakowie malując portrety, m. in. Heleny Modrzejewskiej (1880), w tym czasie tworzył także sceny rodzajowe o tematyce orientalnej i
rodzimej. W 1882 przeniósł się do Wiednia po sukcesie jaki odniósł jego obraz „Sztab arcyks. Albrechta”. W 1884 otrzymał pracownię po zmarłym H. Makarcie. Często zmieniał miejsce pobytu po załamaniach finansowych w 1889 i 1893. W 1894 na zaproszenie sułtana tureckiego przebywał w Konstantynopolu. Wykonywał portrety w Sofii, malował w Bukareszcie, w 1899 pracował dla dworu w Petersburgu, ok. 1904 jako malarz rumuńskiego dworu osiadł na stałe pod Bukaresztem. W czasie I. wojny walcząc w Legionach zachorował na zapalenie płuc i zmarł w szpitalu wojskowym. Artysta wystawiał swoje prace w krakowskim i lwowskim TPSP, w TZSP w Warszawie, a także w Wiedniu, Dreźnie, Monachium , Pradze i Bukareszcie. W prasie polskiej i zagranicznej ukazywały się reprodukcje jego obrazów. Jego portrety, sceny wojskowe, myśliwskie, motywy orientalne cechowało znakomite opanowanie warsztatu i biegłość w odtwarzaniu szczegółów.

34. Teodor ZIOMEK (1874-1937)
„Żaglówki”
olej, płótno naklejone na tekturę, 28 x 39,5 cm,
sygn. p.d.: T. Ziomek
3 800
Malarz, związany z warszawskim środowiskiem artystycznym, uczeń Szkoły Rysunkowej Gersona i krakowskiej ASP w pracowni J. Unierzyskiego, L. Wyczółkowskiego i J. Stanisławskiego (1897-1901). Podróżował do Włoch, Austrii, Niemiec i na Krym. Należał do Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i stowarzyszenia „Odłam”. Artysta w swych pejzażach wierny był realizmowi zarówno w ujęciu, jak i w opracowaniu tematu.
35. Bolesław STAWIŃSKI (1908-1983)
„Kwiaty w wazonie”
olej, tektura, 52 x 32,5 cm,
sygn. l.d.: B. Stawiński.
Praca ze zbiorów rodziny artysty.
3 300

36. Jacek MALCZEWSKI (1854-1929)
„Scena alegoryczna”
olej, płótno, 110 x 74 cm,
sygn. p.g.: JM / Malczewski.
Na odwrocie dolnej listwy krosien pieczęć: Skład papieru / R. Aleksandrowicz / Kraków Basztowa.
142 000

Trudna do uchwycenia symbolika, zaskakujące łączenie elementów kompozycyjnych, czy w końcu rzadko pojawiający się w twórczości Malczewskiego motyw koni zaprzęgniętych do furmanek niewątpliwie stanowią o sile ekspresji prezentowanego obrazu. Jedną z sugestii, która nasuwa się przy interpretowaniu sceny jest nawiązanie do tragedii powstania styczniowego - możliwe że na furmankach przewożeni są ranni powstańcy, a stojąca na schodach kobieta w niemej rozpaczy opłakuje ich los. Ale intencje autora mogą być całkiem inne, wszak Malczewski tak o swojej twórczości powiedział: „ Więc zdarza się często, że patrząc na me płótna mówię sobie: ‘Nie, nie, to być nie może! Tak nie jest… To nie ja malowałem’… I nie wiem w końcu kto ma słuszność. Czy ci wszyscy, którzy nie spostrzegają tego, co widzę, czy ja, który spostrzegam to, czego nikt nie widzi…”. ( D. Markowski „Zagadnienia technologii i techniki malarstwa Jacka Malczewskiego”, Toruń, 2002, s. 52, cyt. za: J. Kaden-Bandrowski, Tygodnik Ilustrowany, 1914, nr 3, za: W. Juszczak „Teksty o malarzach”, Wrocław, 1976, s. 286).

37. Czesław KURYATTO (1903-1951)
„Portret młodej kobiety”, 1946
olej, płótno, 60 x 50 cm,
sygn. p.g.: Kuryatto / 1946 / I
5 400
Malarz, urodził się na Wołyniu, studiował w prywatnej szkole Konrada Krzyżanowskiego, a następnie w warszawskiej SSP u Tadeusza Pruszkowskiego (1922-1926). Od 1931 mieszkał w Katowicach, w 1938 osiadł na stałe w Wiśle na Śląsku Cieszyńskim, gdzie od 1934 często wyjeżdżał. Był członkiem TZSP i ZZPAP. Najczęściej podejmował tematykę portretową, jego przeprowadzka do Katowic miała związek z licznymi zamówieniami na portrety w tym regionie. Malował pejzaże ze Śląska, Kazimierza Dolnego, widoki nadmorskie, po wojnie głównie krajobrazy z okolic Wisły. Ok. 1939 Śląski Urząd Wojewódzki zakupił „Portret Marszałka Piłsudskiego” jego autorstwa. Artysta projektował również okładki książek i plakaty.

38. Johanna PISTORIUS (1881-1965)
„Letnie kwiaty”, 1927
olej, płótno, 80,5 x 80,5 cm,
sygn. p.d.: J. Pistorius / 1927
Na odwrocie na dolnej listwie krosien pieczęć z częściowo czytelnym napisem: (?) / Joh. Aug. Kocisch / Kunsthandlung/ (?)
4 000

Malarka niemiecka, urodzona w Budziszynie, czynna we Wrocławiu. Kształciła się w Dachau u Hansa von Hayka, oraz w Berlinie u Georga Mossona. Najbardziej znana z martwych natur z kwiatami, uprawiała również malarstwo pejzażowe.

39. Bolesław STAWIŃSKI (1908-1983)
„Jonasz Stern z książką. Jonasz Stern śpiący.”
praca dwustronna, ołówek, akwarela, papier, 19,5 x 15,3 cm,
sygn. oł. p.d.: B. Stawiński
Praca ze zbiorów rodziny B. Stawińskiego.
1 350
Malarz, uczeń krakowskiej ASP w pracowniach W. Jarockiego, T, Axentowicza, F. Pautscha i W. Weissa. Współzałożyciel I Grupy Krakowskiej. Brał udział w krakowskich i lwowskich wystawach Grupy, razem z Grupą jeździł na plenery do Krzemieńca, współpracował z teatrem plastyków Cricot. Lata okupacji spędził w Krzemieńcu, po wojnie osiadł w Bytomiu. Związał się z katowickim oddziałem ASP, gdzie uzyskał tytuł naukowy docenta. Tematem licznych prac artysty są martwe natury, podmiejskie pejzaże, scenki rodzajowe w kawiarni, portrety przyjaciół. Świetnie opanował technikę akwarelową, malował również kompozycje olejne.

40. Urszula BROLL (ur. 1930)
„Alikwoty - 19”, 1962
olej, płótno, 70 x 55 cm,
sygn. na odwrocie: Urszula Broll / „alikwoty -19” / 70 x 55, / Katowice 62.
6 000

Malarka, związana z katowickimi ugrupowaniami St-53 i Oneiron. Kształciła się w katowickiej Filii ASP w Krakowie. Początkowo uległa fascynacji Teorią Widzenia Strzemińskiego, inspirowała ją twórczość Marii Jaremianki. W latach 60. zainteresowała się filozofią Dalekiego Wschodu i wraz z mężem - Andrzejem Urbanowiczem, założyli gminę buddyjską. Od tego momentu tworzyła symboliczne kompozycje o geometrycznych układach i motywach zaczerpniętych z hinduskiej „Tantry”. Jej późniejsze prace nawiązują do ezoterycznej wiedzy o kolorze. Artystka mieszka obecnie w Przesiece na Dolnym Śląsku. Powstały na początku lat 60. XX w. cykl „Alikwoty” inspirowany był dziełami muzycznymi, 19 obrazów z tego cyklu pokazała w 1963 katowicka Galeria BWA, wystawa prezentowana był także w krakowskich Krzysztoforach. Andrzej Urbanowicz w katalogu do wystawy artystki w katowickiej galerii BWA w 2005 tak opisuje ten cykl: „Byłem natomiast już świadkiem niezbyt długiego jej okresu „taszystowskiego”, prób tworzenia struktur malarskich przy użyciu zarówno tradycyjnych farb artystycznych, jak i środków dotychczas niestosowanych lub stosowanych w inny sposób, jak pokost, lakiery, suche proszki barwne, piasek. Te i inne eksperymenty w pobliżu malarstwa „informel” z czasem doprowadziły do powstania niezwykle sugestywnej serii prac pod zbiorczą nazwą „Alikwoty”. Te obrazy o bogatej fakturze, niezbyt odległe od zasad unizmu, charakteryzowały się hieratyczną strukturą osiową, której Urszula w dużym stopniu pozostała wierna do dzisiaj, budując swoje wypowiedzi na kształt swoistych, tantrycznych jantr.”
(Lit.: „Urszula Broll”, katalog do wystawy, Galeria BWA, Katowice 2005.
„Katowicki Underground artystyczny po 1953”, Galeria Sztuki Współczesnej BWA w Katowicach, Katowice 2004, ss. 343, 398).

41. Teodor AXENTOWICZ (1859-1938)
„Dziewczyna z zielonym dzbanem”
pastel, papier naciągnięty na krosna, 83 x 59,5 cm,
sygn. l.d.: T. Axentowicz
Stan zachowania: na odwrocie 2 papierowe łatki.
23 000

42. Zdzisław LACHUR (1923-2007)
„Autoportret”
tusz, pędzel, papier, 29 x 16,7 cm,
sygn. p.d.: Z. Lachur
700
Malarz, rysownik, autor ilustracji książkowych, pionier w dziedzinie filmu rysunkowego. Studiował w krakowskiej ASP, w pierwszej połowie lat 50. pracował w Studiu Form Rysunkowych w Bielsku-Białej. Brał udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych, m.in. w Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale w 1955, w Międzynarodowej Wystawie „Getto” w Amsterdamie, 1961. W 1961 przenosi się z Katowic do Warszawy. Tematycznie twórczość artysty wiąże się w istotnym stopniu z jego postawą ideowo-moralną, piętnuje okrucieństwo faszyzmu (cykle zagłady getta i rozstrzelań), zwraca uwagę na dramat alkoholizmu, prostytucję. Lachur posługuje się dynamiczną, często drapieżną formą, której uproszczony rysunek i oszczędny kolor zbliża go do twórczości Picassa. Prace artysty znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Muzeum Martyrologii Żydów w Paryżu.

43. Piotr STAWIŃSKI (ur. 1957)
„Rozdział 20”, 1994
technika mieszana (olej, sadza), płótno, 100 x 81 cm,
sygn. p.d.: Piotr Stawiński III 1994 r.
Na odwrocie naklejka autorska wypełniona pismem maszynowym: „Piotr Stawiński / „Rozdział 20” / olej, płótno / 100 x 81 cm / rok 1994”, autorski napis flamastrem: „Wystawa Bischof-Moser-Haus, Stuttgart / Gaeria (sic!) Niemcy 1994 r.”, oraz czerwonym flamastrem: MŚK – 5333/ 152 / 94 / poz. 1.
Praca reprodukowana w : „Artyści Bytomia”, wydawca Galeria „Od Nowa 2”, Bytom, 2004, s. 48.
2 700
Malarz, syn Bolesława, związany ze śląskim środowiskiem artystycznym. Poza malarstwem uprawia rysunek, grafikę oraz eksperymentalne formy sztuki. Współzałożyciel grupy „Dell`arte” i Akademii Sztuki Fascynującej. Od 1994 członek die Kunstlergilde. Brał udział w licznych wystawach zbiorowych i działaniach plastycznych w Polsce i za granicą (Włochy, Francja, Niemcy). Miał wiele wystaw indywidualnych w Polsce ( m.in. Pałac pod Baranami w Krakowie, Galeria Kronika w Bytomiu, Galeria teatru im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem, GCK Katowice) oraz w Niemczech (Ditzingen, Stuttgart).

44. Jan KACZMARKIEWICZ (1904-1989)
„Portret młodego kompozytora. Romuald Twardowski”
tusz, piórko, kalka, 26,5 x 20 cm,
sygn. p.d.: Jan Kaczmarkiewicz
800
Malarz, historyk sztuki, pedagog. Studiował historię sztuki i architekturę klasyczną na Uniwersytecie Poznańskim, stąd jego fascynacje sztuką śródziemnomorską. W 1929 wykonywał ilustracje do pism katolickich. Po uzyskaniu stypendium w 1932 wyjechał na studia malarskie do Wilna, gdzie kształcił się pod kierunkiem L. Ślendzińskiego. Po wojnie podjął pracę dydaktyczną w Wilnie, a następnie w Bytomiu i Katowicach. Od 1959 członek ZPAP.

45. Józef PIENIĄŻEK (1888-1953)
„Portret Jana Matejki”
akwaforta, papier żeberkowany ze znakiem wodnym Progress, odbitka próbna II,
18,7 x 12,3 cm,
sygn. oł. p.d.: JPieniążek; oł. l.d.: pr. II
700
Malarz i grafik, w latach 1908-1913 uczeń krakowskiej ASP w pracowniach J. Pankiewicza i L. Wyczółkowskiego. Odbył podróże do Włoch, Niemiec, Austrii i Czech. Pracował jako nauczyciel rysunków w Krakowie, Samborze i Lwowie. W okresie międzywojennym uczestniczył w wystawach krakowskiego i lwowskiego TPSP oraz warszawskiego TZSP, wystawiał w wielu miastach w Polsce, a także w Wiedniu i Francji. Interesował go pejzaż, malował widoki miast, portretował znane postacie z kręgów sztuki i polityki. Dużą popularność przyniosła artyście twórczość graficzna. Jego akwaforty i akwatinty, wykonywane pod wyraźnym wpływem Leona Wyczółkowskiego, poza wysokimi walorami artystycznymi, dokumentują zabytki architektury miast polskich, dawnego budownictwa i rzeźby ludowej. Pieniążek jest także autorem akwafortowych portretów Jana Matejki, Juliusza Słowackiego, Ignacego Mościckiego, wykonanych technikami suchej igły i mezzotinty portretów Józefa Piłsudskiego.

46. Aniela (Lela) PAWLIKOWSKA (1901-1980)
„Królowa Korony Polskiej”
linoryt, 41 x 35 cm,
sygn. monogramem na płycie p.d.: LP
650

Malarka i ilustratorka, żona pisarza i wydawcy Michała Pawlikowskiego. Studiowała zaocznie historię sztuki na uniwersytecie lwowskim, studia malarskie jako wolny słuchacz odbyła w krakowskiej ASP u W. Weissa i K. Sichulskiego. Lata okupacji spędziła we Włoszech, po wojnie osiadła w Londynie. Była autorką portretów, akwarelowych pejzaży, studiów wnętrz. Wykonywała ilustracje książkowe. Wydana nakładem Biblioteki Medyckiej w 1932 teka „Bogurodzica” to zbiór 10 linorytów o tematyce maryjnej, inspirowany sztuką ludową, pojedyńcze prace tego cyklu artystka wydawała także po wojnie.

47. Jan NOWAK (ur. 1939)
„Święta Barbara”, 2003
linoryt, 10/15, odbitka wykonana ręcznie bez użycia prasy graficznej,
70 x 42 cm,
sygn. oł. p.d.: Jan Nowak 2003 r.; oł. l.d.: Linoryt 10/15 „Św. Barbara”, oraz monogramem na płycie p.g.: J. N. 2003 r.
Odbitkę prezentowanej grafiki posiada w swoich zbiorach Muzeum Śląskie w Katowicach.
( „Szczerze. Linoryty Jana Nowaka”, Muzeum Śląskie w Katowicach, 2014, il. s. 187).
1 350
Grafik związany ze śląskim środowiskiem artystycznym. W latach 1958-1959 uczył się technik graficznych u Stefana Suberlaka w Ognisku Plastycznym w Katowicach. Z zawodu górnik, w kopalni „Katowice” przepracował 28 lat. Był współzałożycielem koła plastyków „Gwarek 58” przy kopalni „Katowice. W 1989 otrzymał zezwolenie na wykonywanie zawodu artysty plastyka z Ministerstwa Kultury i Sztuki. Uprawia linoryt i miedzioryt. W pracach artysty dominuje motyw śląskiego pejzażu i jego mieszkańców, często przedstawiony z ornamentalną drobiazgowością i bogactwem rozwiązań tematycznych.
( Maria Fiderkiewicz „Sztuka pogranicza. Miedzy etnosztuka a sztuka akademicką. Katalog zbiorów Muzeum Śląskiego”, Muzeum Śląskie, Katowice, 2007, s. 132).

48. Stanisław CHROSTOWSKI OSTOJA (1897-1947)
„Las z wiewiórką II”, 1931
drzeworyt barwny, 20 x 14,5 cm,
sygn. oł. l.d.: St. O.- Chrostowski; oł. p.d.: 1931.
800

Grafik, profesor i rektor warszawskiej ASP. Studia malarskie rozpoczął w Moskwie, naukę kontynuował w SSP w Warszawie pod kierunkiem Pruszkowskiego, Bartłomiejczyka i Skoczylasa , po którego śmierci objął kierownictwo Katedry Grafiki Artystycznej. Był członkiem m. in. ZPAG i Rytu, wiceprezesem IPS-u. Uprawiał wyłącznie drzeworyt, opracował liczne ilustracje książkowe, ekslibrysy. Jego prace cechuje wyrafinowana faktura i kompozycja, idylliczny nastrój, skłonność do stylizacji. Łącznie wykonał około 400 kompozycji.
(Lit.: Maria Grońska „Nowoczesny drzeworyt polski (do 1945 roku)”, Ossolineum, 1971, ss, 117 – 124).

49. Henryk BERLEWI (1894-1967)
„Akt”, 1922
litografia barwna, 61,5 x 50 cm,
sygn. p.d.: H.Berlewi 1922
Na odwrocie owalna pieczęć: Etude Chapelle Perrin Fromantin/ Atelier Berlewi/ Versailles.
3 000

Malarz, grafik, krytyk artystyczny, jeden z głównych przedstawicieli polskiej awangardy artystycznej lat międzywojennych, członek ugrupowania Blok, Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki (AICA), oraz Syndicat de la Presse Artistique Française.
Kształcił się w warszawskiej SSP, studia kontynuował w ASP w Antwerpii, w paryskiej Ecole des Beaux-Arts, oraz w warszawskie Szkole Rysunkowej. W 1921 dzięki znajomości z El Lissickim pogłębia zainteresowanie problematyką konstruktywizmu i suprematyzmu. Podczas pobytu w Berlinie w latach 1922-1923 poznaje m. in. T. van Doesburga, M. van der Rohe, L. Moholy Nagy, odchodzi od ekspresjonizmu inspirowanego motywami kultury żydowskiej. W 1924 ogłasza teorię mechanofaktury – metody mechanicznego odtwarzania linii i form, przy kolorach ograniczonych do bieli, czerni, czasem ożywionych czerwienią. W 1928 przenosi się na stałe do Paryża, gdzie zajmuje się głównie malarstwem portretowym. W 1957 wraca do zagadnień mechanofaktury i uczestniczy w wystawach sztuki abstrakcyjnej.
(Lit.: J. Pollakówna „Malarstwo polskie miedzy wojnami 1918-1939”, WAIF, Warszawa, 1982, s. 339).

50. NIKIFOR KRYNICKI (1895-1968)
„Kościół w Muszynie”
akwarela, papier, 20,8 x 15 cm,
u dołu napis: „MUSZYNAWSIMIASTOSEŁO100ZŁ”.
Na odwrocie 3 okrągłe pieczęcie z napisem „Mistrz z Krynicy / Nikifor”, pieczęć podłużna „Nikifor – Malarz / Krynica”, oraz ołówkiem: 100 zł.
2000

51. Zbigniew PRONASZKO (1885-1958)
„Ulica w Suchej", 1928
z albumu Teka autolitografii Czartaka, autolitografia barwna, 17 x 25 cm,
sygn. monogramem na kamieniu p.d.: Z.P.
700

Malarz, rzeźbiarz, scenograf, członek ugrupowania Formistów. Studiował w krakowskiej ASP u T. Axentowicza i J. Malczewskiego. W czasie podróży artystycznej do Włoch i Francji zainteresował się malarstwem Cezanne`a, Modiglianiego i Braque`a. Poszukiwania awangardowe towarzyszyły artyście we wszystkich fazach twórczości. Po okresie formistycznym rozjaśnił paletę, forma budowana drobnymi plamami barw, nabrała nowej ekspresji. W latach powojennych inspirowany sztuką starożytną – grecką i bizantyńską, stosował płaską, dekoracyjną plamę żywych, kontrastujących kolorów. Zbigniew Pronaszko należy niewątpliwie do grona najwybitniejszych polskich twórców swego pokolenia.

52. Friedrich IWAN (1889-1967)
„Potok w górach”
akwaforta barwna, 18 x 23,7 cm,
sygn. oł. p.d.: Friedr. Iwan; autorski tytuł oł. l.d. w narożniku planszy: Oberweidenbrünn (?)
680
Niemiecki malarz i grafik, urodzony w Lądku na Dolnym Śląsku. Studiował w Szkole Sztuki i Przemysłu Artystycznego we Wrocławiu u prof. C. E. Morgensterna, naukę kontynuował w akademii berlińskiej. Na stałe osiadł w Jeleniej Górze i z okolicami Sudetów związał swą działalność artystyczną. Jest autorem nastrojowych, często zimowych, widoków górskich i wiejskich pejzaży. Z technik graficznych uprawiał suchą igłę, akwafortę i akwatintę.

53. Alexander Iwanowicz SAUERWEID (1783-1844)
„Kałmuk i kozak”
akwaforta kolorowana, 15,1 x 18,3 cm,
sygn. na płycie l.d.: Dessiné et gravé par Al. Sauerweid.; monogramem wiązanym na płycie p.d.: AS; wzdłuż górnej krawędzi tytuł: Kalmuck et Kosak d`Ouralck.
1 000

Malarz i grafik, urodzony w Kurlandii, zmarły w St. Petersburgu, po rosyjskiej aneksji
Kurlandii w 1795 rodzina przeniosła się do Niemiec. W latach 1806–1812 kształcił się w drezdeńskiej akademii. Przebywał w Paryżu i Londynie, gdzie zyskał uznanie scenami batalistycznymi. W roku 1814 na zaproszenie cara Aleksandra I malował w St. Petersburgu obrazy, przedstawiające oddziały rosyjskie i ich umundurowanie. W 1827 został mianowany honorowym członkiem Cesarskiej Akademii, a wkrótce stanął na czele pracowni malarstwa batalistycznego. Jego liczne prace znajdowały się w carskich pałacach i rezydencjach. Poza malarstwem olejnym pozostawił po sobie prace akwarelowe, rysunki piórkiem i grafiki. Jest autorem akwafort obrazujących umundurowanie armii saksońskiej, armii westwalskiej, wydanego w 1813 opracowania z mundurami armii polskiej.
(źródło: www.worldcat.org/identities/lccn-no2003017502/; rexstar.ru/content/alb1569).

54. Stanisław GADOMSKI (1929-2013)
„Pod Lenino”, 1955
drzeworyt, 13,6 x 15,7 cm,
sygn. oł. p.d.: St. Gadomski 55; l.d. oł.: „Pod Lenino”.
Na odwrocie passe-partout pieczęć autorska oraz 2 naklejki: 1. Pismem maszynowym tytuł grafiki; 2. Drukowana wypełniona ołówkiem CBWA Pl. Małachowskiego 3 Warszawa, okręg Stalinogród.
Grafika ze zbiorów rodziny artysty.
400

Fotograf, grafik i rysownik, w latach 1950-1954 studiował w krakowskiej ASP, dyplom u prof. Ludwika Gardowskiego. Od 1954 był członkiem ZPAP, od lat sześćdziesiątych członkiem Grupy Zagłębie. Jako grafik i fotoreporter współpracował ze śląskimi wydawnictwami prasowymi: „Trybuną Robotniczą” i „Panoramą”. W „Panoramie” przez 20 lat kierował działem fotograficznym. Poza fotografią uprawiał drzeworyt i rysunek. Jest autorem zdjęć do licznych książek, publikował wiele materiałów popularyzujących sztukę i kulturę, ze szczególnym uwzględnieniem cykli poświęconych etnografii.

55. Stanisław GADOMSKI (1929-2013)
„Za naszą wolność i waszą. Bem w Siedmiogrodzie”, 1954
drzeworyt, 14,5 x 19 cm,
sygn. oł. p.d.: St. Gadomski 54; l.d. oł.: „Za naszą wolność i waszą” II.
Na odwrocie passe-partout pieczęć autorska oraz 2 naklejki: 1. Pismem maszynowym tytuł grafiki; 2. Drukowana wypełniona ołówkiem CBWA Pl. Małachowskiego 3 Warszawa, okręg Stalinogród.
Grafika ze zbiorów rodziny artysty.
400

Fotograf, grafik i rysownik, w latach 1950-1954 studiował w krakowskiej ASP, dyplom u prof. Ludwika Gardowskiego. Od 1954 był członkiem ZPAP, od lat sześćdziesiątych członkiem Grupy Zagłębie. Jako grafik i fotoreporter współpracował ze śląskimi wydawnictwami prasowymi: „Trybuną Robotniczą” i „Panoramą”. W „Panoramie” przez 20 lat kierował działem fotograficznym. Poza fotografią uprawiał drzeworyt i rysunek. Jest autorem zdjęć do licznych książek, publikował wiele materiałów popularyzujących sztukę i kulturę, ze szczególnym uwzględnieniem cykli poświęconych etnografii.

56. Walasse TING (1929-2010)
“Kolorowa abstrakcja”, 1973
oryginalna litografia barwna, 38 x 56 cm,
z portfolia wydanego przez Museum of Art, Carnegie Institute w związku z wystawą malarstwa Walasse Tinga, Sama Francisa i Joan Mitchell, Pittsburgh 1973, wydanie pierwsze i jedyne.
950

Malarz i poeta, tworzący pod wpływem amerykańskiego abstrakcyjnego ekspresjonizmu i pop artu. Urodził się w Chinach, skąd w 1949 wyjechał do Hong Kongu, a następnie do Paryża. Tutaj związał się z awangardowym ugrupowaniem COBRA (Karel Appel, Asger Jorn, Pierre Alechinsky). W 1963 zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie przyjaźnił się z Samem Francisem, Tomem Wesselmannem i Claesem Oldenburgiem. W latach 90. przenosi się do Amsterdamu, często odwiedzając Nowy Jork. W swoim malarstwie Ting operuje szerokimi, barwnymi płaszczyznami, które przeciwstawia skupiskom wielobarwnych plamek żywego, nasyconego koloru. Prace artysty znajdują się m.in. w nowojorskich zbiorach Muzeum Guggehnheima i Museum of Modern Art, w Chicago Art Institute, londyńskiej Tate Gallery i w paryskim Centrum Pompidou.

57. TEKA AKADEMII SZTUK PIĘKNYCH W KRAKOWIE ODDZIAŁ
W KATOWICACH
Z okazji jubileuszu 25-lecia Oddziału. Zawiera kartę tytułową i 11 prac graficznych uczniów oddziału z lat 1947-1962 (bez spisu), każda praca opatrzona okrągłą pieczęcią ASP Kraków / Katowice. Nakład 200 egzemplarzy. Katowice, 1962.
1. Kryspin Ryszard ADAMCZYK (1931-2014) „Mężczyzna z rylcem”, linoryt, 13 x 17,3cm, sygn. oł. p.d.: R. Adamczyk.
2. Zdzisław JOHN (ur. 1935) „Tory kolejowe”, linoryt, 18 x 24cm, sygn. oł. p.d.: John
3. Aleksander HERMAN (ur. 1936) „Pejzaż miejski”, akwaforta, akwatinta, 14,5 x 20,8cm
sygn. oł. p.d.: Herman.
4. Franciszek CIEPLOK (ur. 1934) “Domy”, akwatinta, 16,7 x 26cm, sygn. oł. p.d.: Cieplok
5. Aleksander HERMAN (ur. 1936) „Przechodnie na ulicy”, akwaforta, akwatinta, 14,5 x 20,8cm, sygn. oł. p.d.: Herman
6. Krzysztof LENK (ur. 1936) „Miejski plac”, akwaforta, akwatinta, 20,5 x 29,3cm, sygn. oł. p.d.: Lenk.
7. Roman CHRUŚCIEL (ur. 1935) „Uliczka”, akwaforta, akwatinta, 20,5 x 29,5cm, sygn. oł. p.d.: Chruściel R.
8. Franciszek GIEL (1933-1992) „KM PZPR”, akwaforta, akwatinta, 18 x 19,8cm, sygn. oł. l.d.: Giel Franciszek; p.d.: Rok IV; l.g.: KMPZPR.
9. Wiesława MASŁOWSKA (ur. 1929) „Ulica” akwaforta, akwatinta, 20,4 x 29,3cm, sygn. oł. p.d.: Masłowska.
10. Krzysztof LENK (ur. 1936) „Zabudowania”, akwaforta, akwatinta, 15,3 x 29,3cm, sygn. oł. p.d.: Lenk.
11. Ewa GARLIŃSKA (ur. 1939) „Siedzący pajacyk”, drzeworyt, 14,7 x 9,7cm, sygn. p.d: Garlińska.
3 400

58. TEKA AKADEMII SZTUK PIĘKNYCH W KRAKOWIE ODDZIAŁ
W KATOWICACH
Z okazji jubileuszu 25-lecia Oddziału. Zawiera kartę tytułową i 12 prac graficznych uczniów oddziału z lat 1947-1962 (bez spisu), każda praca opatrzona okrągłą pieczęcią ASP Kraków / Katowice. Nakład 200 egzemplarzy. Katowice, 1962.
1. Stanisław KLUSKA (ur. 1940) „Dziewczyna”, linoryt, 40 x 25,2 cm, sygn. p.d.:
S. Kluska
2. Henryk BAJDUR (ur. 1933) „Dziewczynka”, akwaforta, akwatinta, 34,5 x 23,5 cm, sygn. p.d.: H Bajdur.
3. Maria WALLIS (ur. 1931) „Młodzi w strojach śląskich”, linoryt, 14,7 x 19,9 cm, sygn. l.d.: Wallis.
4. Stefan SUBERLAK (1928-1994) „Miasteczko”, linoryt, 17,3 x 24,8 cm, sygn. p.d.: Suberlak
5. Wiesława MASŁOWSKA (ur. 1929) „ Ulica”, akwaforta, akwatinta, 20,4 x 29,3 cm, sygn. oł. p.d.: W. Masłowska.
6. Ewa GARLIŃSKA (ur. 1939) „Pajacyki”, drzeworyt, 10 x 13,2 cm, sygn. p.d: E. Garlińska
7. Ewa GARLIŃSKA (ur. 1939) „Żniwiarka”, linoryt barwny, 22,2 x 29,5 cm, sygn. p.d: E. Garlińska
8. Czesław HACZKIEWICZ (1932-2004) „Domy i drzewo”, akwaforta, akwatinta, 18 x 24,3 cm, sygn. oł. p.d.: Haczkiewicz.
9. Andrzej WOJTALA (ur. 1935) „Domy i droga”, akwaforta, akwatinta, 12,5 x 16,8cm, sygn. oł. p.d.: A. Wojtala.
10. Jan MANDREK (ur. 1939) „Pejzaż z wysokim domem”, akwatinta, 17,7 x 21,5cm, sygn. p.d.: Jan Mandrek.
11. Jan MACIEJICZEK (ur. 1933) „Zaułek w Cieszynie”, sucha igła, 12 x 15 cm, sygn. p.d.: Maciejiczek J.
12. Henryk BAJDUR (ur. 1933) : „Dziewczyna z koralami”, akwaforta, akwatinta, 34,5 x 23,5 cm, sygn. p.d.: H Bajdur.
4 500

59. Adam KIEŁB (ur. 1957)
„Moving Pictures. Times Square”, 2014
cyjanotypia, 18,5 x 24,5 cm,
numer nakładu 3/3,
sygn. oł. p.d.: Adam Kiełb 2014; l.d.: 3/3 MP Times Square.
550
Malarz, grafik, fotograf, absolwent historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyplom w 1984. Od 1977 zajmuje się malarstwem, realizując wielkoformatowe obrazy panoramiczne.
Z technik graficznych uprawia suchą igłę i mezzotintę. Jako fotograf specjalizuje się w technice gumy chromianowej i cyjanotypii. Znacząca część jego prac fotograficznych to serie i cykle realizowane na tradycyjnych czarno-białych i barwnych materiałach. Artysta miał 20 wystaw indywidualnych.

60. Antoni TAPIES (1923-2012)
„Kompozycja”, 1976
oryginalna litografia barwna, 20,8 x 41,9 cm,
sygn. na kamieniu p.g. : A. Tap
podwójna plansza z katalogu wystawy „Tapies. Fondation Maeght. Du 10 juillet au 30 septembre 1976”, wydanie pierwsze. Paryż, 1976.
1 000
Malarz związany z katalońskim środowiskiem artystycznym z kręgu informelu. Znaczący wpływ na jego sztukę miał przeżyty w młodości dramat Rewolucji Hiszpańskiej. Jak sam wspomina, jego pierwsze prace z 1945 przypominały uliczne antywojenne graffiti. Artysta przerwał studia prawnicze, aby zająć się sztuką. Początkowo inspirowała go twórczość surrealistów - Maxa Ernsta, Paula Klee, Joana Miró, interesował się filozofią wschodu. W 1950 wyjechał na roczne stypendium do Paryża, gdzie poznał Picassa. W 1953 po raz pierwszy wystawiał swoje prace w Nowym Jorku. Indywidualny styl artysta rozwinął ok. 1954, łącząc surrealizm z wykorzystaniem collage`u oraz środków nie malarskich takich jak makulatura, szmaty, słoma, odpady. Swobodna ekspresyjna forma jego abstrakcyjnych prac stawia go w rzędzie najwybitniejszych przedstawicieli informelu. Artysta miał wystawy w wielu prestiżowych galeriach i muzeach Europy i USA, m.in. w Muzeum Solomona Guggenheima w Nowym Jorku i londyńskim Institute of Contemporary Art.

61. Jan TARASIN (1926-2009)
„Bez tytułu”
serigrafia, 29,5 x 21 cm,
sygn. oł. p.d.: Jan Tarasin
600
Malarz i grafik. Studia malarskie ukończył w krakowskiej ASP u Zbigniewa Pronaszki w 1951. Na przełomie lat 1948/49 debiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie. Był członkiem Grupy Krakowskiej od 1962. W 1974 związał się z warszawską ASP, w latach 1987-90 był rektorem tej uczelni. Artysta od 1956 uprawiał sztukę abstrakcyjną, nie rezygnując ze sztuki przedstawiającej, dla której inspiracją była często fotografia.

62. Joan MIRÓ (1893-1983)
„Abstrakcja 1”, 1965
oryginalna litografia barwna, 38 x 27,5 cm,
plansza dwustronna z pisma „Derriere le Miroir” nr 151/152, s. 18, maj 1965.
800
Wybitny hiszpański malarz i grafik. Studiował w Escuela Superior de Bellas Artes w Barcelonie. Przyjaźnił się z dadaistami, pod wpływem Picassa zainteresował się kubizmem. Był uznany za największego spośród malarzy abstrakcjonistów kręgu surrealizmu. Uprawiał malarstwo sztalugowe, z grafiki zajmował się akwafortą i litografią, wykonywał freski, ceramiczne dekoracje ścienne, m.in. dla budynku UNESCO w Paryżu. Jego umykający jednoznacznej klasyfikacji styl zawiera elementy inspirowane sztuką prymitywną i dziecięcą, magią i mitologią.

63. Joan MIRÓ (1893-1983)
„Abstrakcja 2”, 1965
oryginalna litografia barwna, 38 x 27,5 cm,
plansza dwustronna z pisma „Derriere le Miroir” nr 151/152, s. 19, maj 1965.
800
Wybitny hiszpański malarz i grafik. Studiował w Escuela Superior de Bellas Artes w Barcelonie. Przyjaźnił się z dadaistami, pod wpływem Picassa zainteresował się kubizmem. Był uznany za największego spośród malarzy abstrakcjonistów kręgu surrealizmu. Uprawiał malarstwo sztalugowe, z grafiki zajmował się akwafortą i litografią, wykonywał freski, ceramiczne dekoracje ścienne, m.in. dla budynku UNESCO w Paryżu. Jego umykający jednoznacznej klasyfikacji styl zawiera elementy inspirowane sztuką prymitywną i dziecięcą, magią i mitologią.

64. SITKO Z EMALIĄ KOMÓRKOWĄ GUSTAW KLINGERT MOSKWA
srebro, barwna emalia komórkowa, ślady złocenia, dł. 16,5 cm, waga 67 g; sitko w formie łyżki, krawędź nabierki i uchwyt trzonka dekorowane emalią komórkową;
srebro pr. 84, rosyjska cecha z lat 1896 – 1908, urząd probierczy w Moskwie, probierz Iwan Siergiejewicz Liebiedkin, monogram złotnika (cyrylicą): GK (Gustw Klingert, Moskwa).
2 000

65. Karl SILBERNAGEL (1837-1889)
“Popiersie Attisa w czapce frygijskiej”
biały marmur, wys. 60 cm,
sygn. C. SILBERNAGEL Fec.
Kolumna - drewno barwione na czarno, wys. 123,5 cm.
20 000

Niemiecki rzeźbiarz, związany ze środowiskiem artystycznym Berlina. Studiował w Berlinie u Hermana Rudolfa Heidla. Jest autorem rzeźb „Poezja” i „Prawda” na fasadzie teatru miejskiego w Halle. Marmurową rzeźbę Karla Silbernagla „Narcyz”, 1878, wys. 100 cm, sprzedał na aukcji 04.10.2007 berliński dom aukcyjny Leo Spik. (źródło: www.artprice.com)

66. Otto SCHMIDT-HOFER (1873 -1925)
„Tancerka z obręczą”
brąz, jasnobrązowa patyna, podstawa marmur, wys. 44,5 cm, sygn. Schmidt-Hofer, na przedniej ściance podstawy metalowa plakieta z rytym napisem: Les agents du depot / de Ludwigshafen.
4 000

Niemiecki rzeźbiarz, związany z berlińskim środowiskiem artystycznym. Kształcił się w Königliche Kunstschule oraz w Kunsgewerbemuseum w Berlinie. Był członkiem Niemieckiego Stowarzyszenia Artystów Rzeźbiarzy, autorem drobnej rzeźby figuralnej, której tematem były najczęściej motywy rodzajowe – nagie tancerki, antyczni wojownicy, sportowcy, postacie hutników.
(źródło: www.auktion-bergmann.de)

67. PARA SREBRNYCH ŚWIECZNIKÓW NEOGOTYCKICH
stopa na 3 nóżkach w formie lwich łap, wysoka, stożkowata, z ażurową dekoracją roślinną, krótki kolumnowy trzon, dekorowany reliefowymi stylizowanymi motywami roślinnymi, nodus spłaszczony, z guzami, wydatna kolista profitka obwiedziona ażurowym ornamentem w formie palmet; wys. 14 cm, waga 594 g, srebro pr. 0,800, niemiecka cecha po 1886, znak złotnika Otto Woltera, Schwäbisch Gmund.
Niemcy, ok. 1900.
3 200

68. WAZA DEKORACYJNA W TYPIE SEVRES
brąz złocony, emalia żłobkowa, ceramika malowana, wys. 62 cm; kolista stopa na kwadratowej plincie z wklęsłymi narożnikami, jajowaty ceramiczny korpus ujęty dwoma uchwytami, smukła szyja zakończona szerokim wylewem, zamkniętym wysoką pokrywą ze sterczyną; na korpusie dwie malowane sceny – rodzajowa z parą w osiemnastowiecznych strojach i pejzażowa. Stan zachowania: pęknięcie na krawędzi pokrywy. Francja, ok. 1890.
7 000

69. PARA ŚWIECZNIKÓW NEOBAROKOWYCH
srebro, stopy kwadratowe, wysoko wysklepione, puklowane, trzony tralkowe, zakończone wazonowymi tulejkami, wydatne profitki; stopy, trzony i profitki dekorowane reliefowymi, fakturowanymi motywami liściastymi; wys. 31,5 cm, waga 628 g, srebro pr. 13, cechy probierni wiedeńskiej z 1865, monogram złotnika: AW. Stan zachowania: ślady dr. napraw przy krawędzi stopy.
Wiedeń, 1865.
5 200

70. FIGURKA MATKI BOSKIEJ
porcelana biała, wys. 26 cm, znak drukowany fabryki w Katowicach Szopienicach, 1947-1949.
800

Działająca w latach 1945-1949 fabryka porcelany w Szopienicach o nazwie „Kontakt. Wytwórnia Porcelany Technicznej” była zakładem produkującym porcelanę elektrotechniczną. W 1947 fabryka rozpoczęła produkcję porcelanowych figurek.
(Lit.: Irena Gatys, Roman Gatys „Fabryki porcelany Górnego Śląska”, Nakło Śląskie, 2011, s. 100).

71. SREBRNE SZCZYPCE DO CUKRU Z EMALIĄ KOMÓRKOWĄ
srebro, malowana barwna emalia komórkowa, dł. 13,5 cm, waga 46 g,
srebro pr. 84, rosyjska cecha z lat 1908-1926, urząd probierczy w Moskwie, monogram złotnika (cyrylicą) : KS (Konstantin Skworcow, Moskwa).
Stan zachowania: b. dr. ubytki i pęknięcia emalii.
1 500

72. WAZON MOSER "MASKI"
szkło kobaltowe z dekoracją "oroplastic", trawione, szlifowane, złocone, wys. 29 cm; owoidalny korpus, w partii centralnej dekorowany fryzem z karnawałowymi postaciami w maskach, w dolnej i górnej części szlifowane podłużne fasety; sygnatura trawiona na fryzie: Moser.
Czechosłowacja, ok. 1928
(Lit.: Jan Mergl, Lenka Pankowa "Moser 1857-1997", Karlowe Vary, 1997, s. 120, poz. 92).
3 200

73. WAZON SECESYJNY
szkło ciemnoczerwone, nitkowane, iryzujące, wys. 40,8 cm, śr. podstawy 14 cm;
smukły, zwężający się ku górze korpus z półkulistym, trzykrotnie zgiętym do wewnątrz kołnierzem, powierzchnia opleciona nieregularną siatką biało-fioletowych nitek szklanych, forma wazonu nawiązuje do wzoru „Hyacinth” firmy Pallme-Kőnig & Habel. Stan zachowania bardzo dobry.
Austro-Węgry, ok. 1900.
1 900

74. SECESYJNA TACA MLECZNIK I CUKIERNICA „ORIVIT”
stop cynowy, cukiernica i mlecznik wewnątrz złocone, taca wym.: 30,5 x 17,5 cm, mlecznik wys. 8 cm, cukiernica wym.: 5 x 11,5 x 9,5 cm; powierzchnia dekorowana reliefowym stylizowanym motywem maków; sygn. i numery: „Orivit” / 2122, 2123, 2124.
Niemcy, ok. 1900.
600

75. PATERA SREBRNA
kolisty korpus na 4 nóżkach kulkach, z szerokim, lekko wygiętym kołnierzem o falistej krawędzi; wym.: 9 x 26,5 cm, waga 309 g, sr. pr 3, polska cecha z lat 1931-1962, Urząd Probierczy w Krakowie, monogram złotnika nieczytelny.
Kraków, ok. 1960.
1 350

76. CUKIERNICA Z GRUSZKĄ
srebro, prostokątny puklowany korpus na 4 nóżkach w formie palmet, puklowana pokrywa na zawiasach, uchwyt w formie gruszki, wewnątrz złocenie;
waga 409 g, srebro pr. 3 (0,800), polska cecha z lat 1931-1962, Urząd Probierczy w Krakowie
monogram złotnika: J S. Kraków, ok.1960.
2 500

77. MINIATUROWY ZEGAR PODRÓŻNY, ok. 1903
obudowa srebrna, skrzynkowa, z tylnymi drzwiczkami na zawiasach i z uchwytem na zawiasach, biała emaliowana tarcza z rzymskimi cyframi;
wym.: 12 x 6 x 5,5 cm, srebro p. 0,925, londyńska cecha z 1903, monogram złotnika CD;
mechanizm francuski, ośmiodniowy.
2 800

78. ZEGAREK KIESZONKOWY REPETIER
mechanizm z minutowym repetierem, spiralą Brequeta i kotwicowym wychwytem, tarcza emaliowana, biała, z rzymskimi cyframi, trzy koperty złote pr. 18 k (0,750), szwajcarska cecha z lat 1893-1934, z literą urzędu probierczego L (Le Locle), numer kopert: 84638, grawerowany monogram WJ pod pięciopałkową koroną; śr. 55 mm.
Szwajcaria, k. XIX w.
9 500


*Wojna kiboli z policją w Knurowie po śmierci 27-latka WIDEO + ZDJĘCIA
*Gdzie jest burza? Gwałtowny deszcz i grad [MAPA BURZOWA POLSKI ONLINE, RADAR BURZOWY]
*Matura 2015 bez tajemnic: PYTANIA + ARKUSZE + ODPOWIEDZI
*NA ŻYWO Akcja ratunkowa w KWK Wujek Śląsk trwa. Szukają 2 górników
*Nowe becikowe: 1 tys. zł przez 12 miesięcy ZASADY + DOKUMENTY
*Śląsk Plus. Zobacz nowe wydanie interaktywnego tygodnika o Śląsku

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!