Bielsko-Biała: zapomniany bohater doczekał się nowego pomnika [ZDJĘCIA]

Choć płk Józek Kossarek urodził się Dziewiętnikach-Bóbrce koło Lwowa, a po wojnie chciał osiąść w Łodzi, jego losy związały się z Bielskiem i Białą. Nie mogąc wrócić do Łodzi po II wojnie światowej zamieszkał właśnie pod Klimczokiem, gdzie pracował jako technik budowlany. Zmarł 11 sierpnia 1957 roku i został pochowany na cmentarzu rzymsko-katolickim w Białej.

Dokładnie 58 lat od jego śmierci na cmentarzu w Białej został poświęcony nowy nagrobek, którego budowę sfinansowała Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa.

- Poprzedni pomnik rozpadał się, ząb czasu zrobił swoje, a sąsiedzi, którzy opiekowali się nim, pomarli i grób został bez opiekuna – mówi Bogdan Ścibut, koordynator projektu „Powinniśmy wracać po swoje”. Jesienią 2012 roku Ścibut przechadzają się po cmentarzu dostrzegł grób płk Kossarka i widniejącą na tablicy informację o odznaczeniu krzyżem Virtuti Militari. Zainteresował się postacią Kossarka i podjął społeczną opiekę nad jego grobem jednocześnie starając się o fundusze na jego renowację.

Ostatecznie po trzech latach, w maju 2015 roku, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa sfinansowała budowę nowego nagrobka. W rocznicę śmierci płk Kossarka nowy nagrobek został poświęcony przy asyście Kompani Honorowej Wojska Polskiego, 23 śląskiego pułku artylerii i obecności podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej Macieja Jankowskiego.

- Nie jest możliwe w pełni zaopiekować się wszystkimi miejscami pochówku naszych żołnierzy rozsianych po terytorium całego kraju. Dlatego tak ważne są lokalne inicjatywy ludzi dobrej woli i samorządu, by żaden żołnierz Wojska Polskiego nie leżał w zapomnieniu – podkreślił Jankowski.

Co bielszczanie powinni wiedzieć o Kossarku? Bogdan Ścibut podkreśla, że powinni mieć świadomość, że na ich ziemi spoczywa jeden z polskich bohaterów, zarówno wojny o niepodległość w latach 1919-20, bohater walk pod Cieszynem, a także bohater wojny obronnej Polski z 1939 r.

Józef Kossarek w sierpniu 1914 został zmobilizowany do armii austriackiej i po szkoleniu skierowany do służby w artylerii. W czasie I wojny światowej walczył na różnych frontach. Po zakończeniu wojny zgłosił się do tworzonego Wojska Polskiego i grudniu 1918 roku rozpoczął służbę. Walczył na froncie polsko-czechosłowackim w obronie Śląska Cieszyńskiego, biorąc w dniach 28-30 września 1919 roku udział w bitwie pod Skoczowem pod dowództwem gen. Franciszka Latinika.

Wiosną 1919 został skierowany do tworzącej się 3 Dywizji Piechoty Legionów, w składzie której znajdowała się III Brygada Artylerii Legionów. Dowodził 1 baterią 3 Pułku Artylerii Ciężkiej, walczył na froncie polsko-rosyjskim w grupie operacyjnej gen. por Edwarda Rydza-Śmigłego. 28 września 1919 r. został ranny w walkach pod Dyneburgiem na Łotwie lecz pozostał z oddziałem i 27 października 1919 r. odznaczył się w boju, za co otrzymał order Virtuti Militari V klasy.

Wiosną 1920 roku wziął udział w ofensywie kijowskiej, następnie w ciężkich walkach odwrotowych z rosyjską 1 Armią Konną oraz w Bitwie Warszawskiej w składzie nowo utworzonej 2 Armii Polskiej, w 2 Pułku Artylerii Ciężkiej (3 Dywizja Piechoty Legionów). Po pościgu za cofającymi się Rosjanami brał udział w operacji niemeńskiej, drugim po "Cudzie nad Wisłą" wielkim sukcesie militarnym Wojska Polskiego w tej wojnie.

Później jego dywizja osłaniała granicę z Litwą, na wypadek akcji zbrojnej wojska litewskiego. W 1921 otrzymał awans na porucznika i pozostał w wojsku jako oficer zawodowy artylerii. W 1929 był już majorem, a w 1934 podpułkownikiem i zastępcą dowódcy 10 Kaniowskiego Pułku Artylerii Lekkiej (PAL) w Łodzi. 24 sierpnia 1939 roku objął dowództwo tej jednostki i kierował nią w wojnie obronnej Polski w 1939 roku. Walczył w składzie 10 Dywizji Piechoty z Armii "Łódź". Dywizjony pułku starły się z Niemcami m.in. pod Sieradzem, nad Wartą, pod Mszczonowem, przemieszczając się na Lubelszczyznę działały w składzie Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. bryg. Władysława Andersa.

Żołnierze 10 PAL, walczyli w bitwie pod Suchowolą i Józefowem. Tam w nocy z 25 na 26 września 1939 roku wobec działań wojsk niemieckich i rosyjskich, poniesionych strat, wyczerpania amunicji ppłk Kossarek rozwiązał pułk. Jedna z baterii, która na szlaku bojowym odłączyła się od jednostki i brała udział w obronie Warszawy, aż do dnia kapitulacji. Ppłk Józef Kossarek wraz ze swoimi żołnierzami dostał się do niewoli niemieckiej. Prawdopodobnie do 1945 przebywał w obozie jenieckim.

Po II wojnie światowej zamieszkał w Bielsku-Białej i pracował jako technik budowlany. Zmarł 11 sierpnia 1957 roku i został pochowany na cmentarzu rzymsko-katolickim w Białej. Był żonaty z Marianną Czarnecką (zm. w 1982 w Bielsku-Białej).

*Wybieramy Dziewczynę Lata 2015 ZGŁOŚ SIĘ i ZAGŁOSUJ NA KANDYDATKĘ
*Nowy sklep IKEA powstanie w Zabrzu
*Burza na Śląsku i Zagłębiu. Po burzy Rydułtowy wyglądają jak po wojnie ZDJĘCIA + WIDEO
*Przepis na leczo SPRAWDZONY I NAJSZYBSZY
*Program Rolnik szuka żony 2: Rolniczka Anna będzie gwiazdą
*Plebiscyt Fotolato 2015 WYGRAJ FANTASTYCZNE NAGRODY
*Erotyczna bielizna i gadżety z Zabrza podbijają rynek w Arabii Saudyjskiej