Chasydzi w Lelowie. Żydzi z całego świata modlą się, tańczą i śpiewają przy grobie cadyka Dawida Bidermana

Ultraortodoksyjni Żydzi zjechali do Lelowa w czwartek, 26 stycznia i pozostaną tam aż do niedzieli 29 stycznia. Są wśród nich mieszkańcy Izraela, USA, Europy Zachodniej. Wszyscy pokonują setki kilometrów, by wspólnie móc odmówić modlitwę. W rozmowach z reguły posługują się językiem jidysz.

Warto wspomnieć, że do Lelowa zjeżdżają się wyłącznie mężczyźni – w różnym wieku. Od tych starszych do małych chłopców. W chasydyzmie zajmują oni bowiem pozycję uprzywilejowaną. Rola kobiety sprowadza się praktycznie do dbania o dom i wychowywania dzieci. Mało tego – do namiotu, w którym chasydzi śpiewają i tańczą, żadne kobiety również nie mają wstępu. Jeśli którejś jakimś cudem udałoby się dostać do środka, natychmiast zostanie namierzona i wyproszona.

Główne uroczystości rozpoczęły się w piątek po zachodzie słońca i trwały aż do następnego zachodu, czyli przez cały szabat. Przez te kilka dni niewielki Lelów jest widoczny w całej Polsce - wizyta chasydów jest bowiem relacjonowana przez liczne ogólnopolskie media.

Brodaci mężczyźni w charakterystycznych kapeluszach i czarnych chałatach, a także młodzi chłopcy z charakterystycznymi pejsami na mieszkańcach Lelowa nie robią już wrażenia. Do ich obecności zdążyli się już przyzwyczaić - chasydzi bowiem przyjeżdżają tu od wielu lat. Ich zjazdy rzeczywiście były sensacją kilkanaście lat temu. Obecnie traktowane są jako tradycyjne spotkania, w których uczestniczyć chcą także mieszkańcy Lelowa.

Niektórzy nawet przyjmują ich pod swój dach oferując nocleg – muszą jednak pamiętać, że podczas szabatu obowiązkiem gospodarza jest wykonywanie za gości niemal wszystkich czynności jak np. włączanie i gaszenie światła, czy odkręcanie wody. W szabat pobożny Żyd bowiem, a chasydzi są bardzo konserwatywni, nie może nic robić.

Chasydzi zjeżdżają się do Lelowa, bo zgodnie z żydowskim zwyczajem, to właśnie w rocznicę śmierci (jarcajt) należy odwiedzać groby bliskich. I jeśli ktoś uważa, że to smutne święto, to jest w ogromnym błędzie. Pobożni Żydzi odmawiają wtedy kadisz. Nie jest to jednak modlitwa za zmarłych, jaką możemy znać z katolicyzmu.

Chasydzi modlą się chwaląc Boga - zapalają świece, rozmyślają i wspominają nauki cadyka Bidermana, ale wszystko przebiega w iście radosnej atmosferze. Modląc się na ohelu (nagrobna kaplica) przekazują swoje prośby do cadyka pisząc je na składanych na jego grobie karteczkach. Wierzą bowiem, że w rocznicę śmierci duch zmarłego zstępuje w miejscu jego pochówku między żywych i zanosi Bogu ich modlitwy.

Po modlitwie zasiądą przy wspólnym stole w specjalnym namiocie, gdzie odbywa się wielka uczta. W jej trakcie chasydzi śpiewają psalmy, tańczą i bawią się. Uważają bowiem, że w ten sposób także można chwalić Boga. Niektórzy – nierzadko będąc już pod wpływem alkoholu - w trakcie wychodzą by ponownie modlić się przy grobie cadyka.