Chasydzi z USA i Izraela przyjechali do Lelowa [ZDJĘCIA] Modlą się i bawią w najlepsze

Ta data jest ruchoma, bo jest liczona według kalendarza księżycowego, którym posługują się ortodoksyjni Żydzi. W Lelowie wizyty chasydów to jest już przemysł turystyczny. Gospodarze domów przyjmują na nocleg gości. Na te dwie, trzy noce, bo tyle potrzebują chasydzi wynajmują im pokoje.

Noclegi są załatwiane przez Fundację Chasydów z Leżajska. Podczas szabatu, czyli w sobotę gospodarz przyjmujący chasydów musi się zgodzić na wykonywanie za gości różnych prostych czynności jak np. włączanie i gaszenie światła, czy odkręcanie wody. W szabat pobożny Żyd bowiem, a chasydzi są bardzo konserwatywni nie może nic robić. Przed II wojną światową w samym Lelowie nie było chasydów.

Na grób cadyka przybywali chasydzi z innych miejscowości. W Lelowie była gmina żydowska, ale nie tak ortodoksyjna. Biedna, jak większość mieszkańców, jak to na Kielecczyźnie. W osiemsetletniej historii Lelowa prawie od początku żyły razem społeczności polska i żydowska. Do drugiej wojny światowej.

Dokładnie do 1943 roku. Wiosną 1943 r. hitlerowcy wywieźli do obozu koncentracyjnego w Treblince ostatnich lelowskich Żydów. Z Holocaustu ocalało jedynie siedmiu. Polska to ziemia szczególna dla chasydów. Ruch chasydzki narodził się w XVIII wieku na wschodnich ziemiach Rzeczypospolitej. Cadyk Dawid Biderman, zwany Lelowerem jest jednym z najważniejszych świętych chasydyzmu. Został cadykiem po spotkaniu z wielkim cadykiem Elimechelem z Leżajska. Według tradycji chasydzkiej miał zdolność uzdrawiania chorych. Sam był chromy, ale podczas tańca odzyskiwał sprawność w nodze.

Chasydzi odwiedzający Lelów modlą się na ohelu, grobie cadyka, wrzucając do sarkofagu przykrywającego grób karteczki z prośbami do cadyka.

Chasydyzm narodził się na wschodnich terenach I Rzeczpospolitej w XVIII wieku. Narodził się w opozycji do tradycyjnego judaizmu. Jednak z czasem stał się jedną z najbardziej konserwatywnych nurtów judaizmu.