"Chce się żyć": Czy film pomoże chorym z porażeniem mózgowym?

Oparty na prawdziwych wydarzeniach film "Chce się żyć" można już oglądać w naszych kinach. Jego głównym bohaterem jest urodzony w 1981 r. Mateusz Rosiński. Poznajemy go jako chłopca na oko 10-letniego, gdy mama zawozi go do lekarki. Ta, nie owijając niczego w bawełnę, twierdzi, że z chłopca, chorego na czterokończynowe porażenie mózgowe, "nic nie będzie", a rodzice, zamiast wozić go po lekarzach i bioenergoterapeutach, powinni się pogodzić z tym, że mają w domu roślinę.
Ale Mateusz wcale nie jest niepełnosprawny intelektualnie, widzi, słyszy, rozumie, tylko nie jest w stanie porozumieć się z otoczeniem. Zamiast chodzić, pełza po podłodze; dłonie, wykrzywione skurczem nie są w stanie niczego utrzymać, a z jego ust wydobywa się charkot. Tego, że chłopiec nie jest rośliną, dowiadujemy się z jego komentarza z offu. Mateusz relacjonuje wydarzenia w swoim życiu z dystansem i humorem, choć nikomu zdrowemu, będącemu na jego miejscu, nie byłoby do śmiechu.

CZYTAJ KONIECZNIE I ZOBACZ ZDJĘCIA:
FILM "CHCE SIĘ ŻYĆ" RECENZJA KATARZYNY PACHELSKIEJ

Chłopiec jest bardzo związany z rodzicami, zwłaszcza z ojcem (granym przez Arkadiusza Jakubika). Wprawdzie to matka (gra ją Dorota Kolak) na co dzień zajmuje się Mateuszem, domem i pozostałą dwójką dzieci, ale to ojciec jest dla chłopca czarodziejem. Bawi się z nim jak ze zwykłym chłopakiem, dba o to, żeby Mateusz nie czuł się inny niż pozostałe dzieci, pokazuje mu gwiazdy i opowiada o nich.

Gwiazdy fascynują Mateusza, podobnie jak kobiece piersi. Bo jest chłopakiem, nie szkodzi, że z porażeniem. A ponieważ jest niepełnosprawny, klientkom jego mamy, krawcowej, wydaje się, że jest niedojrzałym dzieckiem, a nie nastolatkiem. W trakcie przymiarek rozbierają się przed nim bez krępacji.

Chłopiec przesiaduje w oknie na parapecie przez całe dnie albo ogląda telewizję. Życie sąsiadów z bloku naprzeciwko nie ma przed nim tajemnic. Zaprzyjaźnia się z poważną jak na swój wiek piękną blondynką, swoją rówieśniczką.

Spokojne życie Mateusza kończy się po tragicznym wydarzeniu w jego rodzinie i po chorobie jednego z członków rodziny. Nikt nie jest w stanie zająć się niepełnosprawnym, dorosłym już mężczyzną. Trafia do ośrodka dla osób niepełnosprawnych intelektualnie, gdzie czuje się nieszczęśliwy. Nikt nie zdaje sobie sprawy, że chłopak jest sprawny intelektualnie do czasu, aż w ośrodku pojawia się pewna nauczycielka...

Film śląskiego reżysera

W rolę młodego Mateusza wcielił się Kamil Tkacz (po raz pierwszy na ekranie), starszego zagrał Dawid Ogrodnik. Obaj dokonali aktorskiego cudu, zmuszając swoje ciało do niesamowitego wysiłku.

CZYTAJ KONIECZNIE I ZOBACZ ZDJĘCIA:
FILM "CHCE SIĘ ŻYĆ" RECENZJA KATARZYNY PACHELSKIEJ

Film urodzonego na Śląsku reżysera Macieja Pieprzycy (scenariusz i reżyseria) zbiera laury na festiwalach filmowych. Zdobył już Srebrne Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i główne nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w kanadyjskim Montrealu. I nie będą to pewnie ostatnie nagrody, bo jest uniwersalny i przemówi do widza w każdym kraju.

Zanim Pieprzyca zrealizował film na podstawie scenariusza, napisał książkę o Mateuszu pt. "Chce się żyć" (ukazała się nakładem wydawnictwa W.A.B, kosztuje 34,90 zł), którą warto przeczytać, bo to nie jest scenariusz filmu, tylko powieść pełną gębą, z dodatkowymi wątkami, postaciami.

To nie jest wcale film łatwy do oglądania. Nie można przy nim zrywać boków ze śmiechu. Ma jednak taką energię, że jak się wychodzi z kina, to człowiekowi się wydaje, że problemy dręczące go każdego dnia wydają się tak miałkie, że aż wstyd się nimi przejmować. Film jest okraszony subtelną dawką humoru, takiego, można powiedzieć, czeskiego...

Brak wsparcia państwa

2 października obchodziliśmy Światowy Dzień Mózgowego Porażenia Dziecięcego. - Choć sytuacja nieco się poprawia, wciąż jesteśmy pozostawieni sami sobie, odczuwamy brak wsparcia państwa, zainteresowania losem naszych dzieci i rodzin - mówi Marek Zembrzuski, prezes Stowarzyszenia Rodziców Dzieci z Porażeniem Mózgowym. - Gdy rodzic usłyszy diagnozę "porażenie mózgowe", jest pozostawiony sam sobie. Od jego zaradności i możliwości finansowych zależy, czy i w jakim stopniu powiedzie się rehabilitacja dziecka - dodaje Zembrzuski.

Dzieci z porażeniem mózgowym nie widuje się często na ulicach, w parkach czy centrach handlowych. Praktycznie całe życie spędzają w domu, za jedynego przyjaciela mając telewizor i migające w nim obrazki. Dzieci z zaawansowaną chorobą często cierpią również na epilepsję, której ataki mogą być wywołane np. przez hałas albo przez stres.

Opiekunowie osób chorych na porażenie mózgowe zwracają uwagę na brak rzetelnych, kompleksowych informacji, jak w odpowiedni sposób rehabilitować dziecko dotknięte porażeniem mózgowym, czy wsparcia psychologicznego dla rodziców, dla których usłyszana w szpitalu diagnoza oznacza do końca życia troskę o zdrowie córki lub syna. Niektórzy, niestety, nie podejmują trudu walki o porozumienie z dziećmi, którym, mimo najszczerszych chęci, porażony aparat mowy uniemożliwia normalną komunikację. To rodzi prawdziwe ludzkie dramaty.

Dlatego film "Chce się żyć" może pomóc nagłośnić ciężką sytuację cierpiących na tę chorobę dzieci i poświęcających się opiece nad nimi rodziców.

*DŁUGOTERMINOWA PROGNOZA POGODY NA PAŹDZIERNIK 2013
*Kto najwybitniejszym absolwentem śląskich uczelni? [PLEBISCYT DZ]
*Najpiękniejsze Polki w Kalendarzu Charytatywnym 2014 [ODWAŻNE ZDJĘCIA]
*Najlepsze przepisy na pyszne dania GOTUJ Z DZIENNIKIEM ZACHODNIM