Co ekspert ds. dopingu mówi o sprawie Grigorija Łaguty?

W Tygodniku Żużlowym można przeczytać wywiad z Andrzejem Grodzkim, honorowym przewodniczącym Komisji Torowej FIM Europe, który powiedział, że z przecieków wynika, iż dawka dopingu w organizmie Grigorija Łaguty była dość duża.
Nie będziemy informować opinii publicznej o wykrytym stężeniu do momentu, kiedy wydamy decyzję. Mogłoby to mieć wpływ na linię obrony zawodnika.Nie wiem na jakiej podstawie powiedział te słowa Andrzej Grodzki. Wynik laboratoryjny mamy my i federacja.

Dlaczego nie chcecie ułatwiać obrony zawodnikowi?
Jeżeli zawodnik nie wie, jakie stężenie zostało wykryte i mówi jedno, a wyniki co innego, to można wtedy zweryfikować zeznania. Jeśli sportowiec zna stężenie, to może sobie dorobić do tego całą historię.

Grigorij Łaguta wspomniał, że meldonium mógł otrzymać razem z jakimś środkiem, kiedy był w szpitalu. Ponoć ma na to dokumenty.
Nie znam do końca preparatów, które znajdują się na Łotwie. Meldonium jest raczej dystrybuowane w postaci jednorodnej, czyli tylko ta substancja aktywna była obecna w preparatach, czyli np. w Mildronacie. Myślę, że teraz nie czas na spekulacje. Czekamy na wynik próbki B.

Krzysztof Mrozek, prezes ROW-u też twierdzi, że meldoniun jest składnikiem leków.
Może są takie leki zarejestrowane na Łotwie. Niemniej jednak myślę, że od początku zeszłego roku, kiedy cały świat obiegła informacja na temat stosowania dopingu przez Marię Szarapową, oczywistym stało się, że meldonium jest zabronione.

Rafał Musioł o sprawie Łaguty i prezesie ROW-u Rybnik:

Stężenie też się liczy w wyroku?
Nie, stężenie nie ma żadnego znaczenia. Informacje o stężeniu będą brane pod uwagę w momencie wyjaśniania sprawy przez Panel Dyscyplinarny przy POLADA.

Ile lat banicji dostaje się zazwyczaj za stosowanie meldonium?
Jeżeli chodzi o samą karę, to w przypadku wykrycia substancji, która zaliczana jest do twardego dopingu, a meldonium jest w takiej kategorii, powinna być wymierzona w przedziale od 2 do 4 lat dyskwalifikacji. Chyba, że zawodnik udowodni, że nie ponosi istotnej winy albo w ogóle nie zawinił. Może się to zakończyć bez kary dla sportowca albo zredukowaniem do roku banicji. To są jednak bardzo rzadkie przypadki. Jeżeli sportowiec powie, że stosował środek w celach terapeutycznych to możemy oscylować przy karze dwóch lat dyskwalifikacji. Później dochodzi kwestia, czy sportowiec stosując preparat dochował należytej staranności. Na przykład, czy sprawdził to, że substancja jest wymieniona w składzie, albo, że preparat był zanieczyszczony, bądź jaki był cel stosowania środku. W tym sensie, czy były rzeczywiście konkretne podstawy medyczne, czy też widzimisię zawodnika.

Co doping daje żużlowcom? Większość zależy głównie jednak od maszyny.
Maszyna jest istotna, ale ktoś przecież ją prowadzi. Ważna jest ogólna kondycja organizmu. W żużlu też trzeba mieć siłę w rękach, żeby motor utrzymywać. Druga sprawa to reakcja startowa. Mówimy tu o szybkości reagowania na dane wydarzenia, które mają miejsce podczas wyścigów. Istnieją więc prawdopodobieństwa, że wspomagające substancje mogą być stosowane przez żużlowców. Również w celu stymulującym, by pobudzić organizm. Czasem mogą też być używane w celu zredukowania bariery strachu, która może mieć też istotny wpływ na wyniki. Potencjalnie nie można również wykluczyć stosowania dopingu w celu regeneracji. Chociażby zabroniona infuzja dożylna, czyli kroplówka może zostać podana po zawodach, by postawić sportowca na nogi. Marihuana może zaś wpłynąć na zawodnika uspokajająco. Udział w zawodach zawsze wiąże się z dużymi emocjami.
Rozmawiał Marcin Karwot