Dąbrowa Górnicza jak Wrocław. Figurka Bobra Górnika na początek. To wielka niespodzianka z okazji Barbórki

Barbórkowe obchody zaczęły się 4 grudnia od koncertu Miejskiej Orkiestry Dętej, która zagrała przed budynkiem Resursy przy ul. 3 Maja. Promowana była górnicza przeszłość miasta. Można było zobaczyć pamiątki z górniczej historii Dąbrowy Górniczej. Potem orkiestra wraz z gośćmi pomaszerowała w stronę „Sztygarki” – dzisiejszej siedziby Muzeum Miejskiego, która powstała jako Szkoła Górnicza.

Finał Dąbrowskiej Barbórki Rodzinnej miał miejsce przed pomnikiem Stanisława Staszica, który był jednym z promotorów dąbrowskiego górnictwa i hutnictwa. Reprezentacja władz miasta, Rady Miejskiej, posłanka Barbara Dolniak i poseł Rafał Adamczyk oraz przedstawiciele instytucji i stowarzyszeń miejskich złożyli kwiaty przed pomnikiem Stanisława Staszica. A na zakończenie wszystkie Barbary, Basie i Baśki usłyszały „Sto lat” w wykonaniu Miejskiej Orkiestry Dętej. Rozstrzygnięto też II Konkurs Barbórkowy na Górnicze Czako.

Z okazji Barbórki przygotowana została również specjalna niespodzianka – w sąsiedztwie pomnika Stanisława Staszica zamieszkał Bóbr Górnik, nowy ulubieniec najmłodszych mieszkańców miasta. Figurkę zaprojektował 9-letni Mikołaj Kaliński przy współpracy Joanny Słoń z Pracowni Ceramiki Młodzieżowego Ośrodka Pracy Twórczej.

Mikołaj ma dziewięć lat i głowę pełną pomysłów. Po wizycie w stolicy Dolnego Śląska w głowie zaświtał mu kolejny: Wrocław słynie z figurek krasnoludów, a Dąbrowa Górnicza mogłaby się szczycić figurkami bobrów. Od pomysłów do czynów u Mikołaja droga krótka, więc napisał w tej sprawie list do prezydenta Marcina Bazylaka. Prezydent list przeczytał i zaprosił chłopca na spotkanie. To był początek artystycznej współpracy miasta z trzecioklasistą. 

W kolejnych miesiącach Mikołaj przygotował koncepcję: narysował bobry, nadał im imiona i wymyślił miejsca, w których mogłyby stanąć. Pomagali mu rodzice, a od niedawna również Joanna Słoń z Pracowni Ceramiki Młodzieżowego Ośrodka Pracy Twórczej.

– Przystąpiliśmy więc do wykonania projektu w formie modelu przestrzennego z gliny. Mikołaj to chłopak pojętny i zdeterminowany. Z wielką chęcią przystąpił do lepienia. Tak powstał Bóbr Górnik – wspomina Joanna Słoń. I podkreśla, że uśmiechu i satysfakcji Mikołaja z zakończonej pracy nigdy nie zapomni.

– Przygoda Mikołaja to najlepszy dowód na kreatywność dzieci. Dzieci trzeba słuchać, rozmawiać z nimi i pobudzać ich wyobraźnię. Dlatego ogłaszamy konkurs „Rada dobra, polub bobra”, by zobaczyć jak temat bobra pokażą inni młodzi dąbrowianie – zapowiada Iwona Wilk, dyrektor Młodzieżowego Ośrodka Pracy Twórczej.

Na terenach obecnej Dąbrowy Górniczej węgiel wydobywany był już w XVIII wieku. W 1796 z inicjatywy władz pruskich rozpoczęła się tutaj budowa pierwszej odkrywkowej kopalni węgla kamiennego. Od nazwiska dyrektora górnictwa w rządzie pruskim – hr. Fryderyka Wilhelma Redena – otrzymała ona nazwę „Reden”. Potem powstały m.in. kopalnie Paryż, Stanisław, Flora oraz kopalnie galmanu dla hut cynkowych Kawia Góra oraz Anna.

Położona w Dąbrowie Górniczej na granicy z Będzinem kopalnia Paryż należała do jednej z największych i najstarszych w Zagłębiu Dąbrowskim. Zamknięta została 31 grudnia 1996 roku. Kopalnia Paryż po II wojnie światowej otrzymała nazwę Generał Zawadzki, na cześć ówczesnego ówczesnego wojewody śląsko-dąbrowskiego. Włączenie wszystkich kopalni leżących na terenie Dąbrowy Górniczej, oraz nie eksploatowanych pól górniczych, uczyniło z KWK „Paryż” jeden z najważniejszych zakładów pracy w regionie, przy najwyższym zatrudnieniu na poziomie 6 tys. 204 osób w 1961 roku.

Po likwidacji kopalni „Paryż” miejscem, gdzie kultywuje się górnicze tradycje jest Muzeum Miejskie Sztygarka”, a zwłaszcza kopalnia ćwiczebna. Obecnie jest to jedyne miejsce na terenie Dąbrowy Górniczej i Zagłębia Dąbrowskiego, gdzie można jeszcze zobaczyć prawdziwy pokład węgla. Pierwszy etap budowy kopalni rozpoczęto w 1927 r., a następnie rozbudowano o kolejne dwa poziomy w latach 1958-61.

Wyrobiska kopalni służyły uczniom Państwowej Szkoły Górniczej i Hutniczej do zajęć praktycznych do 1994 r. Obecnie znajduje się tutaj podziemna trasa turystyczna o długości 650 m, a obiekt jest włączony do Szlaku Zabytków Techniki Województwa Śląskiego. Muzeum dokumentuje również miejsca związane z eksploatacją rud cynku i ołowiu, czego efektem jest wyznaczenie Szlaku Kruszcowego.