Dworzec Warszawa Centralna. Gdy pierwszy raz w latach 80. Ślązacy przyjeżdżali do stolicy, byli nim zachwyceni

Warszawa Centralna. Gdy pierwszy raz w latach 80. Ślązacy przyjeżdżali do stolicy, byli nim zachwyceni

Nic dziwnego, dworzec do dzisiaj zadziwia rozmachem, a jego niespotykana bryła to wciąż jedno z najbardziej charakterystycznych miejsc stolicy. Otwarty 5 grudnia 1975 roku - dokładnie po 1100 dniach budowy - olbrzymi, supernowoczesny jak na owe czasy, witał podróżnych olbrzymią przestrzenią!

- Pamiętam te betonowe korytarze, Cepelię, delikatesy. I automat ze słodyczami. To był dla mnie, dzieciaka szok – wspomina Julian Miłoszewski, katowiczanin, swoją pierwszą wycieczkę z tatą do Warszawy w 1978 roku. Nie zwracał uwagi na wodę, lejącą się po ścianach, czy kapiącą w hali głównej na główy pasażerów. Cóż, budowany w pośpiechu dworzec miał swoje mankamenty.

Warszawa Centralna została oddana do użytku 5 grudnia 1975 roku. Na otwarciu sam Edward Gierek, a bratnieg naród sowiecki reprezentował Leonid Breżniew. Budowa trwała trzy lata, pomagali żołnierze, setki robotników. Na szybko, czasem byle jak, ale udało się.

Dla podróżnego z końca lat 70 to był jak wyjazd w inny świat. Ruchome pochylnie, schody i uwaga – pierwsza w Polsce klimatyzacja. A wspomniany automat ze słodyczami i napojami był jedyny wówczas w Polsce. W początkowych miesiącach podróżnym pomagały ubrane na bordowo hostessy.

Dworzec do dziś jest największy w Polsce. Rocznie obsługuje 15 milionów pasażerów, codzienie odjeżdża stamtąd blisko 900 pociągów.