Dzień Kobiet w PRL-u. Akademie, wiece, kwiaty, kawa i rajstopy to jego symbole. Zobacz zdjęcia pań z tamtych czasów!

Dzień Kobiet sięga swoimi początkami pierwszej dekady dwudziestego wieku, kiedy to w 1909 roku po raz pierwszy obchodzono go w Stanach Zjednoczonych. Święto przypadło wówczas dokładnie na dzień 28 lutego, a zostało ustanowione przez Socjalistyczną Partię Ameryki po zamieszkach i strajkach w Nowym Jorku. W kolejnym roku zyskało już wymiar międzynarodowy, w związku z czym zaczęto je obchodzić na całym świecie. Decyzją Międzynarodówki Socjalistycznej w Kopenhadze Dzień Kobiet przeniesiono wtedy na 8 marca i ustalono, że ma on służyć przede wszystkim krzewieniu idei praw kobiet, walce o pokój, wolność oraz szczęśliwą przyszłość dzieci, a także budowaniu wsparcia społecznego dla powszechnych praw wyborczych dla kobiet. W Polsce także obchodzono Dzień Kobiet.

W załączonej galerii prezentujemy archiwalne zdjęcia, przedstawiające kobiety w latach PRL-u. Zobacz, jak wyglądała rzeczywistość pań w tamtym czasie!

W czasach PRL-u Dzień Kobiet obchodzono hucznie i obowiązkowo. Z tej okazji, w zakładach pracy oraz szkołach organizowano uroczyste akademie, podczas których nie brakowało oficjalnych przemówień. Elegancko ubrani panowie składali pocałunki na dłoniach pań, wręczali im prezenty i przekazywali specjalne życzenia, a na dużych spotkaniach podkreślali rolę kobiet w budowaniu państwa socjalistycznego. Wizerunek kobiety pracującej oraz jako świetnej gospodyni domowej był więc wykorzystywany w celach propagandowych. Akademie, uliczne wiece, kwiaty, kawa oraz rajstopy to ówczesne symbole Dnia Kobiet, który mimo politycznego wydźwięku miał swój urok, gdyż panie otrzymywały nieraz deficytowe produkty, jakich na co dzień nie można było kupić w sklepie. Wśród podarunków znajdowały się nawet bilety do kina bądź teatru, a ponadto odbywały się też różne wydarzenia kulturalne, podczas których nie brakowało okazji, by poczęstować się kawą oraz popularną wtedy wuzetką. Każda z pań, korzystając z miłych sytuacji miała jednak świadomość tego, jaki jest cel socjalistycznego święta i komu tak naprawdę ma ono służyć.