Energetyka ocali śląskie górnictwo. Albo pogrąży

Tego samego dnia Spółka Restrukturyzacji Kopalń podpisała z Polską Grupą Energetyczną list intencyjny otwierający drogę do przejęcia przez ten koncern KWK Makoszowy.   W czwartek natomiast usłyszeliśmy, że jest zielone światło do fuzji energetyki w kuluarach mówi się o Enei) i Katowickiego Holdingu Węglowego. Sam pomysł takich związków branża ocenia jako „logiczny i uzsadniony”, ale...

- Pod warunkiem, że łączą się dwa zdrowe organizmy. A tu jest chory i jeszcze bardziej chory - ocenia Jerzy Markowski, były wiceminister gospodarki.

Już wkrótce drugim graczem na rynku polskich producentów węgla kamiennego może być Enea. To właśnie ten energetyczny koncern wymieniany jest jako niemal pewny inwestor dla zarządzającego czterema kopalniami Katowickiego Holdingu Węglowego. Furtkę do takiej fuzji otwiera uchwała rządu,  na  mocy której 100 procent akcji KHW może zostać przeniesione do jednoosobowej spółki skarbu państwa. To z kolei  ma dać szansę na wejście do tejże spółki inwestora z branży energetycznej.

- To najszybsza, najprostsza i najbardziej efektywna dla samego Holdingu forma jego dokapitalizowania. To kamień milowy jeśli idzie o stworzenie koncernów paliwowo - energetycznych w Polsce - mówił dziennikarzom w Katowicach Wojciech Kowalczyk, pełnomocnik rządu ds. restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego. Ani on, ani  nikt z przedstawicieli KHW nie podał kto mógłby być tym inwestorem, ale już wczoraj “Rzeczpospolita” wskazała na Eneę. Ani spółka, ani ministerstwo skarbu państwa nie wystosowały dementi.

Sam pomysł, aby połączyć górnictwo z energetyką nie jest nowy. W taki właśnie sposób dekadę temu powstał Południowy Koncern Węglowy, który później przekształcił się w spółkę Tauron Wydobycie. Dziś należą do niej zakłady górnicze “Sobieski” w Jaworznie i “Janina” w Libiążu. Docelowo do tej spółki ma trafić również KWK Brzeszcze, przejęta przez Tauron ze Spółki Restrukturyzacji Kopalń. Wszystkie te trzy kopalnie mają wspólnie dostarczać ponad połowę potrzebnego Tauronowi węgla.  W drugą stronę mają natomiast płynąć pieniądze na inwestycje - Jerzy Kurella, prezes Tauronu, przyznał bowiem, że w “Brzeszcze” trzeba będzie zainwestować ok. 200 mln zł. Uważa jednak, że warto te pieniądze wyłożyć.

- Brzeszcze mogą być perłą w koronie polskiego górnictwa - przekonywał dziennikarzy  prezes Kurella.

Na liście kopalń, które mogą trafić pod skrzydła energetyki jest również zabrzańska KWK Makoszowy - drugi, obok Brzeszcz, zakład przekazany na początku roku przez Kompanię Węglową do Spółki Restrukturyzacji Kopalń z nadzieją, że ta znajdzie dla niego inwestora. Wiele wskazuje na to, że może nim zostać Polska Grupa Energetyczna. W poniedziałek przedstawiciele obu spółek podpisali list intencyjny w sprawie KWK Makoszowy.

-   Dotyczy on zbadania stanu kopalni celem jej zakupu - wyjaśnia Witold Jajszczok, rzecznik SRK.

Dla Jerzego Markowskiego, byłego wiceministra gospodarki fuzje górnictwa i energetyki mają mocne ekonomiczne uzasadnienie.

- Skoro wydobywamy węgiel, by z niego wytwarzać energię, to taki krok jest logiczny. Większą cenę uzyskuje się przecież za towar bardziej przetworzony - ocenia Markowski, choć zastrzega, że warunkiem takiej oceny jest, aby dokonujące takiej fuzji podmioty były silne i zdrowe.

- Tymczasem tutaj jeden podmiot jest chory, a drugi bardzo chory - komentuje Markowski. Sytuację - jak wskazuje - komplikuje też fakt, że brakuje dwóch zasadnich informacji: jak ma wyglądać polityka energetyczna państwa (Niemcy mają strategię na 40 lat, USA na 100 lat) oraz jakie będą wartości limitów CO2.

- Pytanie więc, czy w obliczu rosnących potrzeb inwestycyjnych energetyki racjonalne jest obciążanie jej kosztami restrukturyzacji górnictwa. Oby nie było tak, że przy następnym blackoucie spółki energetyczne nie stwierdziły: nie stać nas na naprawianie słabych kopalń, kupujemy węgiel z zewnątrz - przestrzega Markowski.