Głodówka za aresztowanych robotników. 8. rocznica śmierci Kazimierza Świtonia

Rocznik przedwojenny – 1931 rok. Urodzony w Katowicach. W rzeczywistość PRL wchodził więc jako nastolatek, który zaczął dojrzewać podczas największego konfliktu zbrojnego w dziejach świata. Dziś miałby ponad 90 lat. Kazimierz Świtoń – bo o nim mowa – z dużą energią i zaangażowaniem włączył się w walkę o sprawiedliwość i wolną Polskę.

W 1977 roku w maju przyłączył się do głodówki protestacyjnej zorganizowanej przez Komitet Obrony Robotników w kościele św. Marcina w Warszawie. Jej celem była obrona aresztowanych robotników i działaczy KOR (Komitet Obrony Robotników), którzy siedzieli w komunistycznych więzieniach.

— Był następnie aktywnym uczestnikiem Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W sierpniu 1977 r. założył w swoim mieszkaniu czwarty w kraju Punkt Konsultacyjno-Informacyjny ROPCiO (Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela – przyp. red.) - pisze katowicki IPN.

Kazimierz Świtoń założył także pierwszy w kraju Komitet Wolnych Związków Zawodowych. Jego działalność nie podobała się władzy, dlatego stosowano wobec niego represje – m.in. więzienie, z którego został warunkowo zwolniony oraz internowanie w czasie stanu wojennego. Włączył się również w działalność „Solidarności”, strajki górnicze w 1988 roku oraz prace sejmu I kadencji w III RP.

— W 1990 r. prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski uhonorował go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności w 2016 r – informuje IPN.

Kazimierz Świtoń zmarł 4 grudnia 2014 r. Został pochowany na cmentarzu w Bogucicach, gdzie spoczywa także ciało jego żony Doroty. 3 grudnia, o godz. 8.00 w kościele św. Szczepana w Katowicach (sanktuarium Matki Bożej Bogucickiej) zostanie odprawiona msza św. w jego intencji.