Górnicy kopalni Niwka - Modrzejów mają swoją tablicę

Kopalnia istniała w latach 1815-1999. Tablica zawisła na byłym biurowcu kopalni, przy ul. Wojska Polskiego. Mówiono o wpływie kopalni na historię dzielnicy i planach wykorzystania złóż węgla.

Było ciężko, ale daliśmy radę

Z Eugeniuszem Kucharskim, byłym sztygarem kopalni Niwka-Modrzejów, rozmawia Magdalena Nowacka

Przepracował pan w sosnowieckiej kopalni ponad 20 lat. Jak pan wspomina ten czas?
Pracę w kopalni zacząłem mając 32 lata. Mój pierwszy zawód to technolog żywienia. Pracowałem jako kucharz, mieszkałem w Kielcach. Do Sosnowca przyjechałem szukać pracy, za chlebem. Ukończyłem pomaturalne studium górnicze i zacząłem pracować w kopalni. Spędziłem tam dokładnie 20 lat i pół roku. Wspominam dobrze te czasy. Chociaż nie ukrywam, było ciężko. Ciężej niż w wojsku, w którym też byłem. I trzeba było walczyć nie tylko z naturą, ale i ówczesnymi władzami. Ja starałem się do wszystkiego podchodzić spokojnie i z uśmiechem. To czasem kogoś denerwowało. Najtrudniej było na początku pracy.

Czy były sytuacje niebezpieczne?
Owszem, bywały. Ale ja miałem szczęście. Nigdy nic mi się nie stało. Pracownicy mojego oddziału zajmowali się wypełnianiem piaskiem ścian, po wydobyciu węgla. Takie trochę "łatanie dziur". Byłem sztygarem, potem instruktorem młodych. Wolałem to niż pracę w nadzorze.

Dzisiaj przy okazji wmurowania tablicy, poza wspomnieniami mówi się też o przyszłości. O tym, że są plany, aby wykorzystać złoża nieczynnej już kopalni. Co pan o tym myśli?
Jestem jak najbardziej za. To ma sens, bo sporo węgla jeszcze zostało. Zamiast sprowadzać z Rosji, lepiej poszukać u nas. I dać przy okazji naszym ludziom pracę. Oczywiście musi się to komuś opłacać.