Kobiety Śląska Cieszyńskiego. Dorota Kłuszyńska, członkini Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego, działaczka kobieca, senatorka

Dorota Kłuszyńska gimnazjum skończyła w Tarnowie, później studiowała jako wolna słuchaczka na wydziale ekonomii Uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1896 r. wyszła za mąż za Henryka Kłuszyńskiego, lekarza, aktywnego działacza PPSD Galicji i Śląska Cieszyńskiego i w 1900 zamieszkali w Boguminie.

Jako aktywna członkini PPS-D tworzyła podwaliny pod kobiecy ruch socjalistyczny w Polsce. W latach 1907-1939 redagowała Głos Kobiet, współpracowała z innymi czasopismami. Walczyła o prawa polityczne kobiet, prowadziła działalność odczytową, poruszała problemy związane z miejscem kobiet w społeczeństwie, ochroną macierzyństwa. Jej zdaniem droga do uzyskania praw
politycznych w państwie prowadziła przez równouprawnienie kobiety w rodzinie.

Była inicjatorką pierwszych obchodów Dnia Kobiet w 1911. Zasiadała w krajowych władzach PPSD, a w 1913 r. stanęła na czele
Centralnego Wydziału Kobiecego. Została wybrana też do Międzynarodowego Sekretariatu Kobiecego Socjalistek. W okresie pierwszej wojny uczestniczyła w walce o powrót Śląska Cieszyńskiego do Macierzy, zorganizowała Ligi Kobiet, które współdziałały z dowództwem Legionów, była aktywnym członkiem Rady.

Po wojnie wyprowadziła się do Łodzi, a później do Warszawy. W roku 1919 r. weszła w skład kierownictwa PPS. Była zastępcą przewodniczącego ZG w Robotniczym Towarzystwie Przyjaciół Dzieci, działa w społecznym ruchu walki z alkoholizmem, organizowała, razem z mężem, poradnie świadomego macierzyństwa, była członkiem ZG Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych.

Z ramienia PPS wchodziła w skład egzekutywy II Międzynarodówki. Pracowała w Lidze Obrony Praw Człowieka i Obywatela.
W latach 1925 – 35 piastowała godność senatora z listy PPS i Centrolewu. Wielokrotnie występowała w Senacie w sprawie ubezpieczeń społecznych, reformy rolnej, mniejszości narodowych, dążyła do ochrony macierzyństwa i opieki nad dzieckiem, walczyła o gwarancje praw socjalnych kobiet. Walka o prawa kobiet i poprawę ich sytuacji była jej priorytetem.

Ukrywając się, przeżyła II wojnę, a po wojnie jako członek Rady Naczelnej PPS weszła w skład Krajowej Rady Narodowej. Została posłem na Sejm Ustawodawczy. Nadal była przewodniczącą TPD. Brała udział w kongresie zjednoczeniowym PPR i PPS, weszła do Komitetu Centralnego PZPR. Została pochowana w Alei Zasłużonych na Powązkach w Warszawie.