Konkurs "Kobiety Śląska" na 100-lecie niepodległości. Zobacz, jakie panie już zgłoszono.
dr n. hum. Małgorzata Tkacz-Janik – gliwiczanka, kulturoznawczyni, w czasie studiów stypendystka Ministra Edukacji Narodowej, przedsiębiorczyni, wykładowczyni, publicystka i aktywistka społeczna. Przez 5 lat pracowała w międzynarodowych korporacjach jako specjalistka ds. PR, przez 13 lat jako nauczycielka akademicka. Po obronie pracy doktorskiej w Uniwersytecie Śląskim wykładała w kilku śląskich, wyższych uczelniach, m.in. w Bielskiej Wyższej Szkole Biznesu, Wyższej Szkole Zarządzania, Marketingu i Języków Obcych w Katowicach oraz na Uniwersytecie Śląskim, przedmioty z zakresu teorii i poetyki filmu, komunikacji masowej, reklamy, PR i lobbingu. Posiada kwalifikacje trenerki umiejętności komunikacyjnych w zakresie budowania relacji w zespole, reklamy i public relations.
Obecnie działa w III sektorze, współpracując z wieloma organizacjami pozarządowymi i instytucjami kultury na Śląsku i w Polsce. Organizatorka i współorganizatorka kilkudziesięciu konferencji i warsztatów na temat zrównoważonego rozwoju, praw człowieka, równouprawnienia i feminizmu, a także polityki rozwojowej, strategii równościowego rozwoju miast i antydyskryminacyjnego abecadła dla mediów.
Szefowa Rady Fundacji Przestrzenie Dialogu, członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet oraz Stowarzyszenia Kongres Kobiet, członkini Rady Honorowej Fundacji Iskierka oraz Zarządu Stowarzyszenia Szlakiem Kobiet. Z ramienia Zielonych Radna Sejmiku Śląskiego IV kadencji,
w Sejmiku z jej inicjatywy powołano przy Marszałku Pełnomocniczkę ds. organizacji pozarządowych
i równego traktowania oraz Komisję Doraźną ds. organizacji pozarządowych. Pomysłodawczyni Śląskiego Szlaku Kobiet. Obecnie bezpartyjna. W latach 2009-2011 współprzewodnicząca Zielonych
w Polsce (w parytecie z Dariuszem Szwedem). W latach 2004-2014 kandydowała i organizowała kampanie polityczne i partyjne sześciokrotnie. W styczniu 2009 nominowana przez „Gazetę Wyborczą" do tytułu „Polka Roku 2008” za zorganizowanie w Sejmie ogólnopolskich obchodów rocznicy 90-lecia uzyskania przez Polki praw wyborczych Dwukrotnie uznana przez Dziennik Zachodni za jedną z 50. (2013) oraz za jedną z 10. (2014) najbardziej wpływowych kobiet województwa śląskiego. Od 2014 r. członkini Komitetu Monitorującego RPO w województwie śląskim. Od lipca 2017 członkini Rady Wielkiej Koalicji za Równością i Wyborem.
W 2014 kandydatka niezależna na Prezydenta Gliwic. Współorganizatorka wszystkich Kongresów Kobiet Województwa Śląskiego, na co dzień Pełnomocniczka Kongresu Kobiet w województwie śląskim. Laureatka wielu wyróżnień i nagród za edukacyjną pracę na rzecz społeczeństwa obywatelskiego. Prowadziła w Gliwicach przez 5 lat bar wegetariański. Mama Maćka. Pracuje nad projektem obchodów Stulecia Praw Kobiet w 2018 roku jako Pełnomocniczka Kongresu Kobiet.
Aktywistka, inicjatorka społecznych akcji, wydarzeń i spotkań z kulturą, literaturą i polityką w sferze publicznej. Niezwykła kobieta, która ma w sobie ogień społecznej zmiany. Innowatorka, która porywa tłumy, pomaga jednostkom i wciąż uczy się od innych. Twórczyni i współtwórczyni Salonu Myśli Sfeminizowanej i Klubu Książki Kobiecej
Angażuje się całą sobą w wiele działań społecznych, z których trudno wyodrębnić jeden najważniejszy. Wszystkie aktywności stanowią wachlarz jej społeczno-politycznej działalności, z której jest znana na Śląsku oraz poza nim. Kulturowo z przedwojennych Kresów, pochodzi z domu, w którym rządziły kobiety.
Nie od razu dostała się na studia. Po maturze skończyła Studium Nauczycielskie, gdzie odbyła praktyki w przedszkolu oraz na obozach z dziećmi niepełnosprawnymi i ich rodzicami. Potem, już na kulturoznawstwie uzyskała stypendium Ministra Edukacji Narodowej za bardzo dobre wyniki w nauce.
Odbyła studia kulturoznawcze na Uniwersytecie Śląskim w latach osiemdziesiątych. W tle rodził się punk, śląski blues, fruwała bibuła NZS, drugi obieg literacki żył dyskusjami po świt. Gdy Szczepkowska ogłosiła koniec komunizmu, miała 23 lata. Tylko raz była wówczas za żelazną kurtyną, angielski ćwiczyła korespondencyjnie w sieci międzynarodowego klubu pisania listów. Potem była pierwsza praca, pojawił się na świecie syn Maciek. Po rozwodzie przeszła z uczelni do korporacji, bo uczelniana pensja nie wystarczała, aby być głową rodziny, o skończeniu doktoratu nie wspominając. Rzuciła jednak korporację dla kreowania EXITmegazine, life stylowej lokalnej gazety, pierwszej w takim stylu na Śląsku przy wielkiej konkurencji Activist i City Magazine Gazety Wyborczej. Po trzech numerach nagrodzona w 1999 roku na Media Trend główną nagrodą za Debiut Roku. Rok później obroniła doktorat pt.: „Przekaz reklamowy jako gatunek komunikacji współczesnej”.
W latach 90 tych wszystko stało się inne, galopujący kapitalizm i podpisanie konkordatu zmieniło wszystko. W 2003 roku wieść o przyłączeniu Polski do Unii była dla niej naprawdę wyzwalająca. Nareszcie! Ta przeczytana Europa, ta sztuka widziana tylko w albumach, te kuchnie - śródziemnomorska i grecka - będą w zasięgu ręki! No i idee! Do publicznej rozmowy o Polsce wróciły po latach idee egalitaryzmu, emancypacji, wolności poglądów. Wracał świat marzeń Małgorzaty. Przełomowym momentem było poznanie koleżanek i kolegów z Partii Zielonych oraz późniejsza praca polityczna oparta na niezrozumiałych w Polsce do dziś przesłankach zrównoważonego rozwoju: na odpowiedzialności za wspólnotę, prawach człowieka i zwierząt, na uznaniu wagi płci kulturowej, ochrony środowiska, oddolnej aktywności obywatelskiej, konsultacji społecznych i stawiania w centrum słabszych i wykluczonych. - Była jedną z pierwszych edukatorek w Polsce, które tłumaczyły, czym jest równość płci w koncepcji rozwojowej zrównoważonych miast. Czym jest mobilność, nowoczesna miejskość, jak ważne są przejrzyste procedury w komunikowaniu władzy ze społecznością lokalną
Pierwsze spotkania z feminizmem obyły się na poziomie intuicji i nie od razu zostały nazwane feminizmem. Indywidualne zrozumienie zjawiska nierówności płci przerodziło się w chęć działania politycznego. Feministyczne pobudki doprowadziły ją do Partii Zielonych.
Małgorzata, będąc w Partii Zielonych, nauczyła się nie tylko równościowych narzędzi politycznych i tego, jak z szacunkiem wpływać na innych, ale również zdobyła wiedzę na temat wielu zagadnień związanych ze zrównoważonym miastem.
W 2014 roku Małgorzata startowała w wyborach na prezydentkę Gliwic z obywatelskiego komitetu wyborczego Gliwice to MY. Komitet przekroczył próg wyborczy, ale w wyniku arytmetyki wyborczej nie wprowadził niestety radnych do rady miasta.
Małgorzata zamieniła polityczną ławkę na herstoryczną i pracuje przez cały 2018 rok jako pełnomocniczka Kongresu Kobiet ds. obchodów Stulecia Praw Kobiet. Jednak już w 2008 roku “Gazeta Wyborcza” nominowała ją do nagrody Polka Roku za zorganizowanie w Sejmie obchodów 90-lecia uzyskania przez kobiety praw wyborczych. Teraz Małgorzata współtworzy okrągłą rocznicę obchodów 100-lecia praw wyborczych kobiet. W ramach obchodów Stulecia Praw Kobiet odbędzie się ponad dwadzieścia regionalnych kongresów w całej Polsce. Powstaną nowe Szlaki Kobiet, trasy spacerów herstorycznych, albumy.
W latach 2012-2017 Małgorzata prowadziła własny bar wegetariański w centrum Gliwic. Chciała stworzyć miejsce z “zieloną” atmosferą, w którym bardzo różni ludzie mogliby się poczuć całkowicie u siebie. - Lubię gotować i dobrze sobie z tym radzę, a ten bar dodatkowo dał mi namiastkę “europejskiej miejskości”, jak sobie ją wyobrażam. To było otwarte miejsce bez zadęcia, gdzie jedli i spotykali się ludzie w różnym wieku, często ze zwierzętami. Mogli nie tylko zjeść, ale też porozmawiać, dołączyć do jakiejś społecznej lub artystycznej inicjatywy. Obok siebie leżały ulotki i czasopisma LGBT, regionalistów, Zielonych, a obok gazetki z zaprzyjaźnionego kościoła - opowiada Małgorzata.
Wie kobiet mówi, że Małgorzata jest matką ich feminizmu. - Feminizm może mieć różne oblicza, ale przykład, jaki daje Małgorzata, sprawia, że wiele kobiet zmienia coś w swoim myśleniu – mówią.
Planuje kolejne studia, dokończenie i wdrożenie w województwie śląskim projektu Śląski Szlak Kobiet, a także upamiętnienie Janiny Omańkowskiej.
