Koszarawa. Artysta samouk, tworzący rękodzieło z ponadczasowym przesłaniem. WIDEO

Koszarawa to wyjątkowe i malownicze miejsce, położone w samym sercu Beskidów w dolinie rzeki Koszarawy. Miejsce to upodobał sobie utalentowany Daniel, nauczyciel geografii i kaletnik z zamiłowania. Miłośnicy historii oraz osoby ceniące tworzone z pasją rękodzieło, pokochają wyroby kaletnicze Daniela od pierwszego wejrzenia. Pasy bacowskie z mosiężnymi klamrami, pasy juhaskie, oraz ozdobne kolorowe torby i portfele, artysta tłoczy w skórze.

- Na skrawkach skóry uczyłem się tłoczyć. Robiłem pierwsze wzory. Ta nauka od samego początku dawała mi ogromną dozę satysfakcji. Skóra jest bardzo plastycznym materiałem, wydaje się wybaczać wiele błędów początkującym. To właśnie skłoniło mnie do coraz odważniejszych prób. W końcu już wiedziałem, że jest to mój materiał, z którym chcę pracować. Jest naturalna, znana od tysiącleci. To najstarszy materiał, z którym człowiek miał do czynienia prawie od samego początku ludzkości- tak artysta wspomina swoje pierwsze eksperymenty ze skórą

Daniel przyznaje, że swoją pracę traktuje jak swoistą misję. Głównym tematem prac rękodzielniczych jest polska myśl patriotyczna, wątki religijne, tematy kibicowskie. Pierwszy wykonany portfel zdobił wizerunek góralskiego zbójnika, który artysta zrobił dla siebie. Przedmiot ten stał się inspiracją na oficjalne logo Pracowni Rzemiosł Artystycznych "Kroćpok Zbój".

- Wychowałem się w wierze i patriotyzmie, sięgnąłem do moich wartości i zrobiłem z nich, można by powiedzieć leitmotiv moich prac. Pierwsze produkty, które wytworzyłem w celu sprzedaży zawierały elementy patriotyczne. Był pierwszy orzeł II Rzeczypospolitej, wzór 1919 i prace z ukazanymi wizerunkami charakterystycznymi dla Powstania Warszawskiego - kotwica i mały powstaniec. Pojawiły się też wizerunki Świętych Kościoła na puzderkach różańcowych. – dodaje Daniel

Rękodzieło wykonywane przez kaletnika to jednorazowe egzemplarze. Artysta podkreśla,że dobra twórczość musi być natchniona pierwiastkiem Sacrum, bo bez tego byłoby to tylko zwykłe klepanie w skórę.

- Trzeba czuć sens pracy którą się wykonuje, inaczej to wszystko nie byłoby nic warte.