Książka „Ciężar pianina", czyli piękna opowieść o rodzinie i sile muzyki RECENZJA

Związek Radziecki, koniec lat 70. Katia Zeldin mieszka z mężem i malutkim synkiem w Leningradzie. Jej pasją jest muzyka. Katia od dzieciństwa gra na pianinie, skończyła też konserwatorium muzyczne. Najprzyjemniejsze chwile dla niej to te, gdy może zagrać na ukochanym instrumencie albo skomponować własny utwór.

Jednak życie w ZSRR jest coraz trudniejsze. Mąż Katii, Michaił całe dnie spędza stojąc w kolejkach po podstawowe produkty i marzy tylko o tym, by stąd wyemigrować. Katia nie chce się zgodzić, nie wyobraża sobie rozstania z rodzicami i pianinem. Mąż namawia ją jednak na emigrację do Stanów Zjednoczonych z zapewnieniem, że powierzy pianino znajomemu, a ten przetransportuje je kiedyś za Ocean.

W Stanach Katia popada w depresję. I choć mieszka w słonecznej Kalifornii nie umie przystosować się do nowego życia. Brak pianina potęguje jej fatalny nastrój, do tego już nie potrafi porozumieć się z mężem. Wszystko zmienia się w momencie, gdy do jej domu po latach trafia ukochane pianino, a Katia znajduje nową miłość. Ale czy będzie szczęśliwa?

Stany Zjednoczone, rok 2012. Clara ma 26 lat i pracuje jako mechanik samochodowy w warsztacie znajomych. Właśnie rozstaje się z chłopakiem i przeprowadza do nowego mieszkania. Taszczy ze sobą pianino, które jej ojciec podarował dziewczynce, gdy miała 12 lat. Wkrótce potem oboje jej rodzice zginęli w pożarze domu.

Clara niezbyt dobrze potrafi grać na pianinie, postanawia je sprzedać. Instrument jest stary, ma kilka głębokich rys, a na jednym z jego boków ktoś wydrapał po rosyjsku napis „Grisza". Gdy znajduje się kupiec na pianino i przesyła nawet pieniądze, Clara wycofuje się z transakcji. Jednak kupiec o nazwisku Greg Zeldin przekonuje ją, by mu je chociaż wypożyczyła do serii zdjęć. Clara zgadza się, a zaraz potem udaje w szaloną podróż śladami pianina.

Co mają wspólnego te dwie rodziny? W Jaki sposób połączyło je pianino? Warto dowiedzieć się z książki. Narracja prowadzona jest tutaj dwutorowo, śledzimy więc wydarzenia najpierw z punktu widzenia Katii, a potem Clary.

Książka pięknie opowiada o miłości do muzyki, samotności, rosyjskiej duszy i o tym, jak piekielnie trudno żyć, gdy jesteśmy oderwani od korzeni i rodziny. Pokazuje, jak mozolne jest poszukiwanie szczęścia, walka o nie wbrew wszystkiemu, co nie zawsze też prowadzi do szczęśliwego końca.