Książka "Jej drugie życie" opowiada o tym, jak pod koniec wojny szukano zrabowanych polskich dzieł sztuki RECENZJA

Jest koniec 1944 roku. Maria hrabina Łęska i profesor Leon Rosenblatt, po dramatycznej ucieczce z okupowanej Polski, znaleźli się w Londynie. Profesor jest znanym historykiem sztuki, który za cel postawił sobie zewidencjonowanie zrabowanych przez hitlerowców polskich dzieł sztuki. Hrabina, znająca kilka języków, współpracuje z angielskim wywiadem. Oboje łączy miłość i tęsknota za Polską. Ale świetnie też wiedzą, że to nie jest i nie będzie już ta Polska, w której żyli przed wojną.

Tymczasem hrabina od dobrego przyjaciela dostaje propozycję udziału w tajemniczej misji na terenie Niemiec. Wciąga w nią również Leona. Chodzi o to, by z zamku Waldstein zamieszkiwanego przez nazistę, wykraść dokumenty, które mogą narazić na szwank Koronę Brytyjską. Polacy decydują się na wyjazd. Hrabina ma być pokojówką, a Leon kucharzem. Sęk w tym, że Leon w ogóle nie potrafi gotować. Na miejscu okazuje się, że w zamku w ogóle nie jest spokojnie, że toczy się tu gra, która wpłynie na historię Europy.

Co ciekawe, wyprawa szpiegowska w czasie wojny do zamku w Niemczech miała miejsce. Jednak, jak pisze autorka, Korona Brytyjska do dziś nie ujawniła jej celu. Autentycznymi wydarzeniami przedstawionymi w książce są też np. negocjacje w sprawie poddania Włoch czy poszukiwania ołtarza Wita Stwosza.

Sporo w tej książce jest historycznych ciekawostek, mamy też rzetelny obraz tego, jak wyglądało życie w Europie pod koniec wojny. Miłośnicy historii nie powinni być zawiedzeni.

Książka "Jej drugie życie" jest trzecią częścią cyklu powieści o czasach wojennych i powojennych w Polsce. Poprzednie "Dziewczyna z kabaretu" oraz "Koniec i początek" są równie interesujące. Jeśli jednak ktoś zacznie lekturę od "Jej drugiego życia" nic się nie stanie. Można ją też traktować jako osobną część.