Książka „Sukienka z wody”. O powrotach w rodzinne strony, przyjaźni i sile miłości, która świat czyni lepszym

Alina twardo stąpa po ziemi. Jest policyjną profilerką i autorką książek kryminalnych. Dobiega czterdziestki, mieszka w Warszawie, ma za sobą nieudane związki i przeświadczenie, że na niektóre rzeczy jest już w jej życiu za późno. Rzadko odwiedza rodzinny Szczecinek – jej rodzice zginęli w wypadku, w tym mieście pozostały jedynie przyjaciółki. Alina, Rena i Edyta znają się od czasów szkolnych, mają do siebie bezgraniczne zaufanie.

Gdy Edyta ulega poważnemu wypadkowi na łodzi i zapada w śpiączkę, mąż Edyty i Rena ściągają Alinę do Szczecinka. Policjantka bierze krótki urlop, bo nie przypuszcza, jakie zadanie mają dla niej jej przyjaciele – chcą, by dokończyła za Edytę pisanie książki. Alina waha się, ale przyjmuje propozycję. Na powieść czeka wydawca, ma to być bestseller, najlepsza książka z dotychczas wydanych przez pisarkę. Tylko czy Alinie uda się napisać zakończenie książki zgodne z planami Edyty?

Alina szybko odkrywa, że dla Edyty jeden z bohaterów książki był kimś wyjątkowym. Niewiele czasu zajęło jej zorientowanie się, kto jest pierwowzorem bohatera i jakie relacje łączyły go z Edytą. Profilerka przypuszcza, że Edyta, zafascynowana nowym mężczyzną, chce porzucić męża. Alina poznaje także inne tajemnice miasteczka, a przede wszystkim spotyka szkolną miłość. To Olgierd uświadomił jej, że przez perfekcjonizm, gonitwę w pracy, Anicie umyka to, co naprawdę ważne - spokojne życie, miłość, radość z dostrzegania małych rzeczy. Czy Alina odnajdzie w Szczecinku własną miłość i uratuje małżeństwo przyjaciółki?

Kolejny raz autorka książki, Agnieszka Litorowicz-Siegert, pokazuje, jak ważne są dla wszystkich korzenie, szacunek do rodzinnego miasta, miłość do małej ojczyzny. Czasami dopiero wyjeżdżając bardzo daleko doceniamy siłę tradycji, potęgę przyjaźni i to, że tak naprawdę szczęśliwi byliśmy najczęściej w rodzinnym domu, tej idealnej bezpiecznej przystani.