List do DZ: Kiepski zarząd JSW jest winien zaniedbaniom

O co chodzi górnikom?

Zapoznawszy się z artykułem red. Michała Wrońskiego "Dlaczego górnicy nie chcą Zagórowskiego?" (DZ 11.02, str. 4), rozumiejąc powagę konfliktu, jaki od pewnego czasu narasta w Jastrzębskiej Spółce Węglowej, zagrażając spokojowi społecznemu na Śląsku, uznałem za celowe zabranie głosu w dyskusji, do jakiej red. Wroński zaprasza.

Czy mam jakąkolwiek legitymację do zabierania głosu w kwestii tak drażliwej, jak konflikt na linii zarząd JSW - górnicze związki zawodowe? Uważam, że mam. Wynika ona z faktu gruntownej znajomości branży, jako skutku ponad 20-letniej pracy zawodowej w jastrzębskich kopalniach węgla kamiennego (w tym 15-letniego okresu pracy pod ziemią) oraz równie długiego okresu zarządzania spółkami kapitałowymi, w tym jedną z dużych spółek akcyjnych, w której pełniłem funkcję wiceprezesa zarządu.

Od momentu powstania JSW do 1996 roku zajmowałem jedno z kierowniczych stanowisk w tym nowo powstałym wówczas podmiocie gospodarczym.

Nieudany eksperyment

Nie znam osobiście p. Zagórowskiego. W moim stosunku do niego nie może być mowy o jakiejkolwiek personalnej niechęci. Oceniam go wyłącznie jako człowieka będącego elementem systemu sprawowania władzy w państwie, człowieka, któremu w wieku 37 lat ów system powierzył los jastrzębskiego giganta węglowego, zatrudniającego ponad 20 tysięcy pracowników, nie bacząc na to, że brakuje mu doświadczenia w zarządzaniu potężnymi, złożonymi organizmami gospodarczymi, a także praktycznej wiedzy z zakresu produkcji górniczej.

Ów eksperyment, niestety, nie powiódł się. O ile wysokie ceny węgla i w konsekwencji dobre wyniki spółki umacniały notowania prezesa Zagórowskiego, o tyle okres dekoniunktury obnażył - ze zdwojoną mocą - jego niekompetencję i wady prowadzonej przez zarząd polityki. Cykle koniunkturalne w gospodarce i towarzyszące im wahania cen węgla koksowego nie są nowym zjawiskiem. Kompetentny zarząd winien zdawać sobie z tego sprawę, przygotowując firmę na trudne czasy.
Niestety słabość kadr menadżerskich, w tym p. Zagórowskiego, nie pozwoliła na wypracowanie gruntownie przemyślanych programów awaryjnych, pozwalających firmie radzić sobie zarówno w okresach załamań rynkowych, jak i w przypadkach katastrof górniczych, o które w branży nietrudno.

Eskalacja nieporozumień

Warunkiem sine qua non opracowania i przyjęcia tego rodzaju programów jest wypracowana - z wyprzedzeniem - skuteczna formuła porozumienia z załogami górniczymi, ponoszącymi z reguły najwyższy koszt wszelkich programów awaryjnych i naprawczych. Podejmowanie prób ratowania płynności finansowej firmy w ostatniej chwili, gdy mleko jest już rozlane, przy braku umiejętności (a może i chęci) nawiązania dialogu z załogą, skutkuje eskalacją nieporozumień, zagrażających spokojowi społecznemu na Śląsku i w kraju.

Jastrzębska Spółka Węglowa wymaga pilnego programu oszczędnościowego. Nikt rozsądny nie zamierza dyskutować z tym faktem. W związku z nadmiernymi kosztami pracy załoga firmy będzie musiała zapewne wziąć na siebie określone wyrzeczenia. Należy natomiast zaznaczyć, że problemami, których zarząd, w tym p. Zagórowski, zdaje się nie zauważać, są również rosnące koszty zarządzania.

Kłócące się ze zdrowym rozsądkiem struktury parabiznesowe JSW, których jedynym celem jest robienie interesów na ciele spółki matki żywicielki (każda z zarządem i radą nadzorczą), bizantyjski styl wydawania pieniędzy na wątpliwej potrzeby usługi, o czym prasa huczy od pewnego czasu, mocno kontrowersyjna transakcja (skutkująca utratą przez JSW płynności finansowej) nabycia od Kompanii Węglowej za gigantyczne pieniądze kopalni Knurów-Szczygłowice, nieuzasadniony, niekorespondujący z polityką wynagradzania reszty załogi, poziom wynagrodzeń zarządu - to jedynie niektóre obszary wskazujące na brak wiarygodności proponowanych przez zarząd JSW inicjatyw oszczędnościowych (obniżenie sobie w tej sytuacji ponad 80-tysięcznego wynagrodzenia o 10 procent odczytane może być jedynie jako przejaw cynizmu ze strony p. Zagórowskiego).
Grzechy zaniechania

Przybierający na sile konflikt w JSW sprawił, że warunkiem sukcesu jakiegokolwiek programu oszczędnościowego jest pewna forma ekspiacji ze strony zarządu firmy, jako reakcja na własne błędy i dotychczasowe grzechy zaniechania. Ów akt miałby na celu podkreślenie szczerości intencji p. Zagórowskiego i kolegów, a także dotarcie do załogi z wiarygodnym przesłaniem, że kierujący firmą postrzegają jej dobro jako wartość najwyższą.

Bez posypania głowy popiołem, bez zainicjowania działań oszczędnościowych we własnym (zarządu) obszarze, każda z przedstawianych propozycji wywoływała będzie bardzo negatywne emocje. Załogi kopalń, wbrew rozpowszechnianym nieuczciwym opiniom, to racjonalnie myślący ludzie, którzy mają prawo nie rozumieć powodu, dla którego kiepski zarząd nie ponosi konsekwencji własnych zaniedbań. (JJ)

Marek Safiak

*Zamieszki przed siedzibą JSW: Policja znowu strzelała do związkowców WIDEO + ZDJĘCIA
*Psychopata z Zabrza więził kobietę w kanale. Opis tortur jest drastyczny. Czy zostanie skazany?
*Zielony jęczmień na odchudzanie? Tak! To działa. Właśnie zielony jęczmień stosują gwiazdy TV
*Zwolnienia grupowe w Biedronce to fakt. Oto pracownicy do zwolnienia
*Śląsk Plus - pierwsza rejestracja za darmo. Zobacz nowy interaktywny tygodnik o Śląsku