Wśród dość licznych mostów kolejowych i wiaduktów powadzonych przez bagienne tereny związane z jeziorami Łagowskim i Ciecz na szczególną uwagę zasługuje most kolejowy nad ul. Mostową w Łagowie o długości 40 m. Powstał on w 1909 r. w trakcie budowy linii kolejowej Międzyrzecz - Toporów łączącej powstałe wcześniej szlaki kolejowe Frankfurt-Poznań /1870r./ i Międzyrzecz-Międzychód /1887r./

Usytuowany na wysokim nasypie znakomicie wpisuje się w krajobraz historycznego miasta, tworząc trzy łuki nad przebiegającą pod nim ulicą. Wszystkie elementy mostu jak: łukowe sklepienia, przyczółki, ściany czołowe przęseł wykonano z cegły. Materiałem uzupełniającym, jaki zastosowano, była nadsypka tłuczniowa z piaskiem i beton, z którego wykonano betonowe koryto. Z granitu wykonano jedynie kapinosy na których wsparto metalową barierkę i schody prowadzące na nasyp od wschodu. Harmonijne proporcje, wysmukłość łuków doskonałe wpisanie się w przestrzeń pozwala obiekt ten zaliczyć do najciekawszych zabytków techniki naszego województwa.

Most nad kanałem portowym w Nowej Soli usytuowany w ciągu Alei Wolności, jest unikatowym w skali Polski i Europy mostem ruchomym z podnoszonym przęsłem. Wybudowany został w 1927r. Najstarszy ze znanych mostów na nowosolskim kanale portowym zaznaczono na mapie z 1753 r. Później, pod datą 1831 r. źródła notują rozbudowę portu i budowę nowego mostu drewnianego, już nie stałego, lecz zwodzonego. W 1896 r. zastąpiono go mostem stalowym o analogicznym, jak wcześniej ustroju mostu zwodzonego klapowego. Obecny most poddano w latach 1954-55 gruntownemu remontowi. Od 1988 r. z uwagi na zły stan techniczny most był przeznaczony wyłącznie do ruchu pieszego. Po remoncie kapitalnym konstrukcji mostu i mechanizmu podnoszenia, zakończonym w 1993 r. jego stan techniczny jest bardzo dobry.

Elementami składowymi mostu przesądzającymi o jego walorach historyczno-technicznych są: przęsło i mechanizm podnoszenia, który pierwotnie był napędzany ręcznie, obecnie zaś elektrycznie. Podporami mostu są skrzynie żelbetowe posadowione poniżej lustra wody na palach drewnianych. Konstrukcję mostu stanowią dwa dźwigary stalowe o rozpiętości 12,6 m., z jazdą dołem. Między dźwigarami znajdują się jezdnie, a po zewnętrznych stronach - chodniki dla pieszych. Na przyczółkach zamontowana została konstrukcja stalowa umożliwiająca podnoszenie mostu. Składa się ona z ram poprzecznych oraz dwu ram podłużnych. Ramy te na wysokości rygla są na stałe ze sobą połączone i dodatkowo stężone konstrukcją stalową.

Pierwszą przędzalnię wełny w Zielonej Górze wybudował w 1816 r. Schädel na terenie obecnego kompleksu handlowego. W 1870 r. Förster rozbudował zakład jednak już w 1875 r. ogłosił upadłość. W 1890 r. przejął je R. Wolff. W 1915 r. połączyła się ona z sąsiednimi zakładami włókienniczymi dotychczasowych angielskich właścicieli Oldroyd’a i Blakeley’a, których własność została znacjonalizowana po wybuchu I Wojny Światowej. W ten sposób powstała „Niemiecka Manufaktura Wyrobów Wełnianych”. Pięć lat później podjęto budowę nowoczesnego kompleksu fabrycznego, mającego skupić wszystkie wydziały produkcji na jednym terenie. Zakłady oddano do użytku w 1926 roku. W jego skład weszła wykańczalnia tkanin, kotłownia oraz budynek wielofunkcyjny mieszczący m. in. tkalnię, przygotowalnię, pomieszczenia biurowe, pokoje socjalne, magazyny ( 1924-26, rozbudowano w 1937 r.) - to obiekty obecnie zaadaptowany na galerię handlową „Focus Mall”. Przylega do niego nieco wyższy budynek z charakterystycznymi wieżami (mieszczący dawną przędzalnię).

Spółka pod nazwą „Niemiecka Manufaktura Wyrobów Wełnianych” w Zielonej Górze należała do największych i najnowocześniejszych zakładów tego typu nie tylko na terenie Niemiec, ale i tej części Europy. Zakład zapewniał pełny proces przetwórstwa od surowca poczynając a na produkcie finalnym tj. tkaninie wełnianej kończąc. Jego kolejne etapy przebiegały w przędzalni, tkalni, farbiarni i wykończalni. Powstawały tu tkaniny czesan­kowe, czesankowo-zgrzebne, sukienkowe, ubraniowe, płaszczowe i koce. Wykonywano je z wełny importowanej w większości z Anglii, Ameryki i Indii. Połowa wyprodukowanych tu tkanin trafiała z powrotem do Anglii i Ameryki oraz do Da­nii, Szwecji, Norwegii, Turcji, Chin i innych krajów Europy.

Po zakończeniu działań wojennych, w dawnych budynkach fabryki w poło­wie 1946 roku ponownie uruchomiono produkcję. Pod nową nazwą Zakładów Przemysłu Wełnianego „Polska Wełna”, fabryka działała aż do upadłości zakładu w 1999 roku. W 2005 r. część obiektów adaptowano na galerie handlowo-rozrywkową.

Na krajobraz kulturowy miasta składają się także zachowane przykłady budownictwa przemysłowego. Nad brzegami Warty koncentrowały się niegdyś magazyny portowe. Większość z nich zlikwidowano w latach 50-tych XIX w. podczas budowy linii kolejowej Frankfurt nad Odrą - Królewiec.

Cennym, zachowanym przykładem zabudowy nadbrzeży w Gorzowie Wlkp., jest szachulcowy spichlerz przy ul. Fabrycznej 1, tzw. "biały spichlerz". Zbudowany został w latach 80-tych XVIII w. w miejscu zniwelowanej reduty tzw. "Krowiego Grodu", jako własność miasta. W 1988 r. zaadaptowany został dla potrzeb ekspozycyjnych Muzeum Lubuskiego im. Jana Dekerta w Gorzowie Wlkp.

Poniżej lista lubuskich zabytków techniki:
* Bledzew - Elektrownia wodna
* Drezdenko - wodociągowa wieża ciśnień
* Gorzów Wlkp. - Spichlerz
* Iłowa - dźwig okrężny zw. paternoster
* Jankowa Żagańska - wieża ciśnień
* Kożuchów - Wieża ciśnień
* Krępa - Fabryka Tektury
* Lubięcin - Wiatrak
* Nowa Sól - Most podnoszony na Odrze
* Ośno Lubuskie - wodociągowa wieża ciśnień
* Strzelce Krajeńskie - wodociagowa wieża ciśnień
* Witnica - Browar
* Zbąszynek - wieża ciśnień
* Zielona Góra - Dawne Zakłady Przemysłu Wełnianego „Polska Wełna”
* Łagów, pow. świebodziński - Most kolejowy