A może, że gdy tak spojrzy się z pewnej perspektywy, perspektywy ferii i chwili odpoczynku, to najlepiej widać posłankę Pawłowicz, która jest nie tylko grubiańska, ale i najwyraźniej po prostu głupia, skoro nie rozróżnia internetowego mema od prawdziwej okładki „Paris Matcha” i wyszydza pierwszą damę Francji? A może myślą Państwo, że widać żenujące układanie list tzw. Koalicji Europejskiej, gdzie najlepsi posłowie muszą stać w kolejce, bo na czołowych miejscach musi być ktoś z SLD? Albo że widać brak niektórych byłych premierów lub prezydentów na pogrzebie Jana Olszewskiego?
Nie. To wszystko sprawy bez wątpienia ważne, ale jest jedna, inna, która jak symbol świeci ponad nimi (obok smogu, naturalnie). Która sama w sobie nie jest najważniejsza, ale która wywołuje we mnie wszystkie uczucia, emocje, afekty i nastroje w jednym momencie. Która każe skulić się w kąciku i popłakiwać w poduszkę nad naszą beznadzieją.
Nieruchome schody ruchome na katowickim dworcu.
Jaki piękny symbol niemocy. Ile razy były naszym natchnieniem, ile razy pisaliśmy o żenującej biurokratycznej przepychance wokół prostego mechanizmu składającego się z kilku ton żelastwa, jednego albo dwóch silników, wszystko za ledwie milion złotych, może dwa.
Powiedzą Państwo - można chodzić zwykłymi schodami, nie jeździć. Oczywiście, że można, ale to przecież nie ta jedna kwestia sprowadzająca się do dźwigania bagaży, to raczej opowieść o urzędniczo (PKP, czyli dworzec) -biznesowym (Otis, czyli producent schodów) tumiwisizmie. O braku odpowiedzialności, a nawet zwykłej kindersztuby, która dobrze wychowanym ludziom każe podnieść, co upadło, i naprawić, co się zepsuło. Normalni ludzie w normalnym świecie starają się doprowadzić do porządku, co nie działa.
Lecz my nie jesteśmy w normalnym świecie. U nas takie rzeczy ma się w nosie i w takich małych sprawach widać nasze podejście do spraw większych. Wszystko mamy w nosie. Raz to są schody, a raz nasza kulawa dyplomacja, koniec końców - „przewróciło się - niech leży”.
Kiedyś odpisywała mi coś pani z PKP, że „z uwagi na fakt…” i „aby zapobiec…” i że „zdecydowaliśmy się wydłużyć…” oraz „podpisaliśmy aneks…”, ale to wszystko nie ma najmniejszego znaczenia, bo schody od 47 lat na dworcu w Katowicach źle działają lub w ogóle nie działają. I nic się tu nie zmieniło, może poza tym, że jakiś śmieszek z PKP chciał być światowy i ogłosił ten obciach nawet po angielsku tuż przy schodach. Uwaga będzie światowo, na tabliczce stoi: „The escalator is out of order. Please use elevators located at the bus station. We are sorry for the inconvenience”. Ooo... ale jesteśmy światowi.
W tej naszej pięknej krainie „przewróciło się - niech leży” doszło do tego, że zamiast naprawić głupie schody, to katowicki muzyk napisał o nich piosenkę z przewrotnym motywem, uwaga, la la la, śpiewamy:
„…scho-dy
nie-ru-cho-me
czyn-ne ca-łą do-bę!”
„…scho-dy
nie-ru-cho-me
- czyn-ne ca-łą do-bę!”...
Zamiast je więc naprawić, nieruchome schody mają już także swoją prześmiewczą stronę na Facebooku. I zamiast je naprawić, w tę niedzielę o 11.00 na katowickim dworcu odbędzie się happening z klockami Lego zatytułowany „Ludziki naprawiają schody ruchome”, którego organizatorzy piszą tak: „Ludziki, Pomocy! Partacze z PKP Polskie Koleje Państwowe od 2 lat nie potrafią naprawić ruchomych schodów. Weźmy sprawy w swoje ręce! Przynieście ludziki i klocki, razem spróbujmy w końcu naprawić”.
Wygląda na to, że pomóc mogą tylko ludziki z Lego lub ostatecznie Bob Budowniczy. W tym bajkowym świecie PKP i producent schodów to najwyraźniej partacze Pat i Mat, czyli ludziki z Sąsiadów. Tylko tego ich uroku im jakby brakuje.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?