Rozpoczynając lekturę "Toni" nie wiemy niemal nic i taki stan rzeczy trwa przez sporą część książki. W centrum wydarzeń opowieści, która rozgrywa się we Wrocławiu znajduje się żeńska część rodziny Sternów. Klara jest apodyktyczną i nieznoszącą sprzeciwu ciotką, Dżusi to roztrzepana i najbardziej pyskata z sióstr. Jej przeciwieństwem jest cicha i poukładana Eleonora. Historia zaczyna się, gdy Dżusi na prośbę ciotki wraca do rodzinnego domu, który opuściła po wielkiej awanturze. Wcześniej mamy jednak prolog, w którym ciało pewnego mężczyzny zostaje znalezione w stawie, i dopiero w trakcie dalszej lektury dowiadujemy się, kim była ta osoba.
Sternówny to przykład rodziny po przejściach, która nie potrafi sobie poradzić z upychaniem trupów w szafie. Każda z nich ma swoje ukryte żale, małe bądź większe tajemnice i kompleksy. Okazuje się, że ciotka Klara została obarczona niegdyś ogromnym ciężarem, co miało związek z działalnością i późniejszą śmiercią rodziców sióstr Stern. Oprócz rodzinnego galimatiasu, Marta Kisiel prezentuje czytelnikom bardzo interesującą historię, w której pojawia się element podróży w czasie. Koncepcja czasu zaprezentowana przez autorkę jest spójna i dość logiczna. Nie będziemy mieli tu do czynienia z paradoksem dziadka, czy innymi problemami ze standardową podróżą w czasie.
Posklejanie poszatkowanej przez los rodziny, to nie jedyne zadanie bohaterek opowieści. Nawarstwiające się zaszłości, co rusz wyłaniają się na powierzchnię i powodują liczne konflikty pomiędzy siostrami i ciotką. Pomimo niesnasek i niezabliźnionych ran, rodzina musi się skonsolidować w walce z zagrożeniem z przeszłości i tu właśnie tkwi siła panien Stern, które w obliczu wspólnego wroga starają się ustalić jeden front. Ten wątek jest rozpisany całkiem dobrze i widać, że autorka postarała się wiarygodnie przedstawić relacje rodzinne.
Poważne kwestie poruszone w powieści nie są jednak dominujące. Nie brakuje tu soczystych dialogów i komicznych sytuacji. Szczególnie prym wiedzie w tych kwestiach Dżusi Stern, której postać jest najbardziej dynamiczna i ukazana w dość jaskrawym świetle. Dobrze też nakreślona została postać ciotki Klary, Eleonory i Ramzesa. Gorzej wypada postać Gerda, która jest nieco miałka i niezbyt interesująca. Jego powiązanie z główną intrygą spada na nas, jak i na niego, jak grom z jasnego nieba.
W powieści trup ściele się gęsto, co można zaliczyć na jej korzyść, niestety kuleją niektóre wątki i irytują pewne skróty fabularne. Chciałoby się więcej treści w scenach rozgrywających się w "strumieniu czasu", czy w scenie kulminacyjnej. Czegoś tutaj zabrakło. Niespodzianką nie jest już także, na pewnym etapie lektury, postać książkowego mordercy. Na szczęście to tylko niewielkie mankamenty tej fabuły.
Nowa powieść Marty Kisiel nie pozostawia odbiorcy obojętnym. Autorka na kartach "Toni" wnikliwie przeanalizowała relacje rodzinne i pokazała, jak błędy z przeszłości determinują naszą teraźniejszość, tak w przypadku panien Stern, jak i innych "wtajemniczonych". Żadna z postaci nakreślonych przez Kisiel nie jest krystalicznie czysta i do szpiku kości zła, co sprawia, że są one czytelnikom po prostu bliższe.
Choć mało o tym pisałem, żeby nie zdradzać zbyt wiele, jeszcze raz podkreślę świetny pomysł na wątek fantastyczny, który aż się prosi o ponowne wykorzystanie. Otwarte zakończenie powieści daje nadzieje na kontynuację. "Toń" warto przeczytać dla czystej rozrywki, a tym bardziej wrażliwym łezka w oku może się nawet zakręcić. Zatem tońcie, bo warto!
Premiera powieści już 23 maja.
Marta Kisiel, Toń, wydawnictwo Uroboros, 2018.
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:
Magazyn informacyjny Dziennika Zachodniego
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?