Mroczna Otchłań. Tom 2 [RECENZJA] Idealna pozycja dla fanów literatury fantastyczno-naukowej. Drugi tom dorównuje pierwszemu?

Albumy zawarte w drugim tomie "Mrocznej otchłani" są autorstwa duetu Christophe Bec - Milan Jovanovic. To twórcy, którzy pracowali również nad pierwszym tomem.

Drugi tom zbiorczego wydania „Mrocznej otchłani” (oryg. „Carthago”) zawiera dwa albumy: „Monolity z Koube” i „Miasto Platona”. Wydawnictwo Egmont nazywa album thrillerem ekologicznym, co po części oddaje jego nastrój i tematykę, ale nie w pełni. Bo ekologia jest tu na pierwszym miejscu, ale równie ważne są inne dziedziny nauki.

Jakie historia znajdziemy w drugim tomie "Mrocznej otchłani"? Grupa najwybitniejszych naukowców z całego świata pod przewodnictwem ekscentrycznego Stulatka z Karpat, niejakiego Wolfganga Feiersingera, rusza na kolejną wyprawę w mroczną otchłań. Jaką tajemnicę skrywają pełne niejasnych symboli gigantyczne monolity odkryte na dnie morza? Przed czym uciekają najgroźniejsze drapieżniki zamieszkujące ziemskie wody? I czy słowa greckiego filozofa Platona „Od nas jedynie zależy obranie drogi w górę, nie zaś w dół prowadzącej…” okażą się kluczem do rozwiązania zagadki mitycznej Atlantydy?

Na kartach komiksu w gruncie rzeczy znajdujemy te same rzeczy, co w pierwszym tomie - świetne rysunki, niezwykle ciekawych bohaterów i tajemnice naukowe, które są skrzętnie ukrywane przed ogółem społeczeństwa. Akcja toczy się szybko. Wędrujemy po różnych zakamarkach naszej planety i w różnych przestrzeniach czasowych. Nie powinniśmy więc mieć powodów do narzekań.

Odnoszę jednak wrażenie, że tym razem twórcy nie wykorzystali całego potencjału tkwiącego w opowieści. Niektóre wątki zostały spłycone, niedopowiedziane. Tylko, że w tym wypadki niedopowiedzenie nie przemawia na korzyść komiksu, bo zamiast snucia domysłów mamy poczucie niedosytu.

Nie traktujcie jednak tego w kategoriach dyskwalifikujących drugi tom "Mrocznej otchłani". Przeciwnie, to komiks, po który warto sięgnąć. Po prostu pierwszy tom robi lepsze wrażenie.