Niecodzienne spotkanie w Focus Park Rybnik. Czy muzyk metalowy dogadał się z księdzem katolickim? Zderzenie światów nie takie straszne

Zderzenie światów w Focus Park Rybnik. Czy muzyk metalowy dogada się z księdzem? - tak zapowiadano spotkanie popularnego na Tik-Toku ks. Adriana Chojnickiego, zwanego tam „Padre Adriano”, jak i Adriana Frelicha „Freda von Dragona”, wokalisty kultowego thrash i death metalowego zespołu. Odbyło się ono w ramach akcji #Rybniczanie.

Jakby dwóch Adrianów było mało, był jeszcze trzeci – Adrian Karpeta, który prowadził wydarzenie. Na wstępie zażartował, że to chyba jakiś znak z góry, na co ks. Chojnicki tylko się uśmiechnął. Spotkanie odbyło w niekonfrontacyjnej, wręcz familiarnej atmosferze. Rozmówcy dotknęli wielu istotnych kwestii.

Ksiądz Chojnicki w pracy duszpasterskiej pełnymi garściami czerpie z internetu. Jego naturalnym środowiskiem jest Tik-Tok, dzięki temu dociera ze swoim przesłaniem do wielu ludzi, zwłaszcza młodych.

- W mediach społecznościowych znajdziemy dziś wszystko. Bardzo fajnie byłoby, żeby pojawiały się w nich także kwestie głębokie, a zarazem życiowe, które inspirują. Nie zderzałbym tak bardzo świata duchowego ze świeckim. Bo, tak naprawdę to jest świat wspólny, istniejący razem. To świat żywej wiary i taki, gdzie być może nie odkryło się jeszcze żywego Boga. Myślę, że to spotkanie będzie niezwykle ciekawe. Zawsze najbardziej interesujący jest człowiek i to, jakie ma on doświadczenia. Chciałbym powiedzieć kilka rzeczy, które Pan Bóg zrobił w moim życiu. Jestem zachwycony Jego działaniem i jest to doświadczenie wieloletnie – zaznaczył Padre Adriano.

Jak dodał, bardzo cieszy się z miejsca wydarzenia.

- Osoby, które być może nie są związane z Kościołem będą mogły usłyszeć tutaj świadectwo naprawdę dobrego Kościoła; otwartego, pięknego. Przede wszystkim doświadczenie Boga, który tam na nas czeka. Focus Park to świetna przestrzeń na takie spotkanie – przekonywał wikary Parafii Świętej Teresy Od Dzieciątka Jezus w Chwałowicach.

- Papież Franciszek mówi: „wyjdźcie ze swoich diecezji i róbcie raban”, co znaczy, że my księża mamy iść właśnie w te miejsca, gdzie są osoby, które być może nie wejdą do kościoła. Są jednak ciekawe świata, poszukują, mają swoją refleksję. Dlatego, może tutaj znajdą inspirację. I jakby to powiedziała dzisiejsza młodzież, przyjąłem zaproszenie, bo to mnie naprawdę „jara” – spuentował kapłan, który niestety w tym roku odchodzi do Chorzowa.

Ksiądz Chojnicki przyznaje, że zżył się z Rybnikiem, pokochał to miasto. Tak jednak zdecydował biskup, a on jest mu posłuszny. Obecnych na spotkaniu chwałowiczan zasmuciła ta wiadomość.

Adrian Frelich podkreślił, że został zaproszony na spotkanie jako rybniczanin, co mieści się w konwencji realizowanego przez Focus Park projektu. Czy zgodził się od razu na udział w rozmowie z udziałem księdza?

- Nie miałem żadnych wątpliwości, by przyjść tutaj. To była decyzja spontaniczna. W takiej formie, jaką zaproponował organizator biorę udział po raz pierwszy – przyznał wokalista zespołu Dragon.

Katowicka grupa święci w ostatnim czasie triumfy. W 2021 roku wydała pierwszy po długiej przerwie album „Arcydzieło zagłady”, a w zeszłym roku płytę „Unde Malum”, która była nominowana do nagrody Fryderyk. Sam słucha bardzo szerokiego spektrum muzyki, nie zamyka się w jednym tylko gatunku.

- Od bluesa, poprzez rock (Depeche Mode, U2), po mój ukochany metal. Z racji tego, że nie jestem już najmłodszy, jestem osadzony w starszych nurtach. Słucham muzyki starych zespołów Slayer, Type O Negative czy Pantera. Jeśli chodzi o współczesny metal, to bardzo mi się podoba ostatnio ukraiński Jinjer oraz nasze rodzime grupy – Bohemoth i Decapitated – wymienia wokalista Dragona.

- Dwaj świetni goście. Dwa z pozoru wydawać by się mogło różne światy. Spróbujemy w miłej, sympatycznej konwersacji udowodnić, że jednak troszkę was, nas coś łączy – zaczął Adrian Karpeta.

Jak wskazał gości łączy to, że obaj występują na scenie. Fred na muzycznej, a ksiądz Adrian na scenie Bożej.

- Dla mnie ołtarz jest spotkaniem, doświadczeniem bardzo bliskiego spotkania z Bogiem. Niezależnie od tego, czy w kościele jest pięć osób czy 500 albo pięć tysięcy, to jest ciągle tak samo ważne spotkanie z żywą Osobą, czyli z Panem, Bogiem. To jest dla mnie wielkim przywilejem, że mogę to robić. Każdego dnia staję przy ołtarzu przynajmniej raz, dzisiaj było to trzy razy. Jest to dla mnie spotkanie życiodajne, będące kręgosłupem – oznajmił Padre Adriano.

Wyjaśnił, że dla niego nie jest to scena, ale spotkanie z żywym Bogiem.

Adrian Frelich:

- Scena jest spotkaniem. Aktor ma do odegrania rolę. Muzyk prezentuje swoją twórczość instrumentalną, wokalną. Jest to niewątpliwie kontakt z żywym człowiekiem, który w taki czy inny sposób reaguje. Tak jak w kościele, tak i przed sceną czasem jest tłum, a czasem pięciu ludzi na krzyż. Nam też zdarzało się grać dla pięciu, dziesięciu osób, a koncertowaliśmy i dla kilku tysięcznej publiczności.

- Zdarzyło ci się zagrać trzy koncerty dziennie, tak jak księdzu, który odprawił trzy msze św.? - zażartował Karpeta.

- O nie. Nie jestem tak popularny. Nie korzystam z Tik-Toka, więc jak zobaczyłem u córki, ile niektórzy użytkownicy mają followersów, oniemiałem (śmiech) – odparł Fred, który przed spotkaniem obejrzał kilka filmików umieszczonych przez rybnickiego kapłana.

Ks. Chojnicki przeczytał fragment wywiadu z Fredem. Zapowiadało się bardzo ciekawie, tylko, że w pewnym momencie trzeba było wykupić pakiet, by przeczytać go do końca.

- Zobaczyłem też kawałek muzyczny. Stwierdziłem, że jest to dla mnie zbyt mocna wrażliwość muzyczna (śmiech). Każdy gatunek ma oczywiście swoich odbiorców – wyjawił kapłan.

Jeśli szukać wspólnych punktów, ksiądz Adrian słuchał w gimnazjum muzyki rockowej. Podczas rockoteki tańczył nawet pogo. Później przerzucił się na hip-hop i rap. Dzisiaj słucha dużo muzyki chrześcijańskiej. Bardzo lubi poezję śpiewaną, a zwłaszcza utwory Starego Dobrego Małżeństwa. Czasem wraca do rapu. Muzyka nastraja, ważna jest treść utworów. Podczas słuchania muzyki w samochodzie modli się na różańcu.

- Jadąc swobodnie samochodem, przede wszystkim nie słucham swojej muzyki, czyli Dragona. Jeśli już tak, to tylko z obowiązku, gdy trzeba sobie coś przypomnieć. Auto jest dla mnie dość specyficznym miejscem, ponieważ w nim bardzo dużo ćwiczę. Żona nie pozwoliłaby mi na to w domu (śmiech); raczej byłoby to nie do zniesienia. Samochód wykorzystuję więc do prób. Słucham muzyki głośno i ćwiczę swój głos – oznajmia wokalista.

Jak to się stało, że jeden z Adrianów został księdzem katolickim, a drugi Adrian wokalistą zespołu trash i death metalowego?

- Miałem w sobie ciekawość. Czegoś w życiu szukałem. Wychowałem się rodzinie katolickiej, jak pewnie większość z nas. Miałem taką ciekawość tego, że jest coś więcej. Oprócz tego była gotowość, by poznawać nowe miejsca, przestrzenie. I to było dla mnie punktem kluczowym – opowiada Padre Adriano.

Lekcja religii. Liceum, 18 lat. Pamiętam doświadczenie człowieka, który mówi, że był niewierzący. Przyśnił mu się diabeł, który wyrywa mu serce. On krzyczy wtedy: „Bóg jest miłością”. Po wybudzeniu czuł się jak osoba bez duszy. Zaczął się modlić, szukać Boga. Pogadał z księdzem, który zaproponował mu spowiedź, do której ten człowiek nie przystępował od kilku lat. I potem zaczął chodzić ze swoim świadectwem po szkołach.

- Powiedziałem mu, że ma coś, co ja też chciałbym mieć. Autentyczność, prawdziwość. Widziałem, że on niesie życie, pokój, radość. Wydawał mi się świadkiem, nie kimś, kto wychodzi i głosi mądrości. Mówił szczerze, co Bóg zrobił dla niego – tłumaczy ks. Chojnicki, który pojechał na rekolekcje.

- Tam mnie dobrze „przeorało”. Wszystko działo się w wolności. Na rekolekcjach zobaczyłem ludzi, którzy idą przez życie z radością. Są w porządku, kontaktowi. Zacząłem się modlić. Tam też był zespół muzyczny. Oznacza to, że możemy robić w Kościele jakościowe rzeczy – mówi kapłan.

Zaczął modlić się tak jak oni, wznosząc ręce. Przekonał się, że modlitwa jest przyjemna i jest spotkaniem z Bogiem. Wyspowiadał się z całego swojego życia.

- Wypisałem grzechy na półtorej strony. Byłem też troszkę zagubiony. Po spowiedzi wow doświadczyłem uczucia wolności. Jakby nie było grawitacji. Powiedziałem Bogu „widzę, że jesteś, nie wiem co planujesz w moim życiu, ale mam świadomość, że to będzie The best”. Były różne okoliczności, które wskazywały na kapłaństwo, ale na szczegóły potrzebowałbym więcej czasu – uśmiecha się Padre Adriano.

Nawrócił się w wieku 18 lat, rok później był już w seminarium. Mocno zaangażował się w różne sprawy. Odwiedzał dom dziecka, modlił się, czuł się w tym jak ryba w wodzie.

- To jest takie moje, czuję z tego satysfakcję. Widzę, ile z tego biorą inne osoby. Panie Boże, no to ruszamy, idę w to. Niekoniecznie zostaje się kapłanem. Seminarium to nie jest fabryka księży, jest miejscem, gdzie masz rozpoznać swoją drogę życia i dobrowolnie się na to decydujesz – stwierdza 34-latek.

Nigdy nie poznał swojego ojca. Bardzo ważna była modlitwa o doświadczenie miłości Boga Ojca.

- Przeżyłem ją bardzo głęboko, namacalnie. W taki sposób, że zalało mnie ciepło, pojawiły się ciarki. Mocno waliło mi serce. Wiedziałem, że jest to przytulenie z Jego strony. Można byłoby powiedzieć – „emocjonalne przeżycie”. Jestem 16 lat po tym doświadczeniu i nic mi się nie zmieniło w tym kontekście. Nie raz później doświadczałem bardzo mocnej obecności Boga Ojca. Wiem, że On jest przez to osobiste bliskie z Nim spotkanie – konkluduje kapłan.

Jak przyznaje, ma świadomość, że brak ojca w swoim życiu został wypełniony przez Niego.

- Z pewnością nie było to tak bardzo uduchowione. W latach 80. ubiegłego wieku pojawiły się młodzieńcze fascynacje. Ciemna komuna i szara polska (rybnicka) rzeczywistość. Miałem bodajże 12 lat, chyba szósta klasa podstawówki. Któregoś dnia w szkole najbliższy przyjaciel Marek mówi: „Fred, zakładamy zespół”. „Na czym będziemy grali?” „Instrumenty są podzielone, ty będziesz śpiewał. „Przecież ja nie potrafię:. „Dajesz, dajesz, śpiewałeś na akademii” – wspomina muzyk.

Chłopcy mieli dużo szczęścia, jeśli chodzi o muzyczne podwaliny. Chodzili do klasy z kolegą Grzegorzem Cupokiem (perkusistą), którego tato był kapelmistrzem w orkiestrze KWK Chwałowice. U niego w domu odbywały się pierwsze próby zespołu.

- Często, gęsto, gdy grupy zaczynają grać, nie zwracają uwagi na strojenie gitar. U nas to była podstawa. Jeżeli komuś coś nie stroiło, to pan Piotr Cupok nastawiając ucho oznajmiał: „nie kolego, ty się podstroisz.” Grzegorz też miał bardzo dobry słuch i wychwytywał takie rzeczy. W zespole wszystko musiało się zgadzać – wskazuje Fred.

Pierwszy koncert zagrali w domu przy Łąkowej dla koleżanek. Do metalu było daleko. Pierwszym utworem zagranym od A do Z była „Cegła” zespołu Dżem.

- Z racji tego, że kolega Grzegorz był bardzo zakochany w tym utworze i chciał go zagrać swojej dziewczynie. Pewnie ze mnie nie było żadnego Ryska Riedla, ale starałem jak mogłem – śmieje się wokalista.

Kolejne kroki rozwoju muzycznego. Przed metalem pojawił się jeszcze punk rock. Pierwszym tego symptomem było ścięcie się „na jeżyka”.

- Zarysowałem sobie delikatnego irokeza, co zrobił kolega. Dżem poszedł w odstawkę, staliśmy się punkowcami. Zaczęliśmy grać mocniej. Później nasze fascynacje poszły w kierunku metalu. Na polskim rynku muzycznym pojawiła się bowiem pierwsza płyta TSA (czerwona), co dało podwaliny polskiego metalu – przypomina muzyk.

„Ostatni tabor”, utwór zespołu Kat. To były jednak rzeczy hard rockowe. Natomiast pewne inspiracje, które kształtowały gust muzyczny Adriana Frelicha oraz jego kolegów. Na przeglądzie Gitariada w Wodzisławiu Śląskim byli postrzegani już jako młodzi metalowcy. Bodaj w 1988 roku pojechali do Jarocina (dostali zaproszenie po przesłuchaniu kasety magnetofonowej z nagranym materiałem) i nie zagrali w koncercie. Mieli wówczas po 17, 16 lat. Zespół nazywał się Cremator.

- Wszystko było fajnie dopóki nie przyjechaliśmy do Jarocina. Niestety, na miejscu zawiódł nas sprzęt. Panowała pełna amatorka. Patrząc z dzisiejszej perspektywy, nie miało to szans powodzenia. Po przesłuchaniu w jarocińskim domu kultury, nie zostaliśmy dopuszczeni na scenę. Zostało pole namiotowe. Ucierpiało nasze ego, więc postanowiliśmy w ogóle nie zagrać – wspomina Fred.

Do Rybnika wrócili z back stage’m, co było jakimś tam powodem do dumy. Niemniej ewidentna porażka, związana z tym, że w Jarocinie nie zagrali na scenie, nie podłamała chłopaków. Raczej się zmobilizowali, by robić to lepiej i poprawić sprzęt. Jako raptem 17-latek Fred stanął na scenie ze swoimi idolami - Dragonem. To była jedna z grup, która obok TSA, Kata, Turbo tworzyła muzykę metalową w Polsce. Adrian Frelich był wokalistą Dragona w latach 1989-2000. Potem kapela został rozwiązana, by się reaktywować w 2016, a Fred wrócił na swoje stanowisko – wokalisty.