Pendolino: Szybki pociąg hamuje przez kilometr

Czy to normalne, by na szlaku, którym kursuje najszybszy pociąg w kraju, znajdowały się niestrzeżone lub słabo strzeżone przejazdy?
Oczywiście, że nie. Jeśli na jakąś linię wprowadzamy pociągi zdolne osiągać tak duże prędkości, to utrzymywanie takich przejazdów można porównać do sytuacji, gdy budujemy autostradę i pozostawiamy skrzyżowania z polnymi drogami. Jeśli powiedziało się "A" i podjęło decyzję, że gdzieś będzie jeździć Pendolino, to trzeba też powiedzieć "B" - i ustawić priorytety. Należy przeanalizować ruch na przejazdach i może zlikwidować niektóre. Najwyżej kierowcy podjadą kilka kilometrów dalej, gdzie będzie znajdował się przejazd strzeżony.

Szczęśliwi z tego powodu pewnie nie będą.
Trudno. Tu nie można mieć miękkiego serca. Ja też jestem kierowcą. Powiedzmy sobie wprost: w tym przypadku to nie pociąg uderzył w samochód, ale samochód wjechał pod pociąg. Niestety, jeśli godzimy się na przejazdy kolizyjne, to godzimy się też na to, że wcześniej czy później dojdzie tam do kolizji. Przecież rozpędzony pociąg nie zdąży wyhamować na widok wjeżdżającego na tory samochodu.

Ile potrzebuje na to czasu?
Raczej miejsca. Rozpędzony do prędkości powyżej 100 kilometrów na godzinę pociąg - w razie hamowania, by się zatrzymać - potrzebuje około kilometra. Można to zresztą sobie policzyć. Wzór jest prosty: droga hamowania to iloczyn masy i prędkości.

Likwidacja kolizyjnych przejazdów i kierowanie samochodów w inne miejsca - to jedyne wyjście w tej sytuacji?
Najlepszym rozwiązaniem byłaby budowa skrzyżowań bezkolizyjnych. U nas mało się o tym mówi, a tymczasem kwestie związane z prędkością pociągów wyprzedziły zdrowy rozsądek i sprawy dotyczące bezpieczeństwa. Moim zdaniem, zasadą powinno być to, że jeżeli modernizujemy linię, po której mają poruszać się pociągi dużych prędkości, to na tych przejazdach, gdzie natężenie ruchu samochodowego jest duże, budujemy wiadukty.

To postulat zdrowego rozsądku czy prawa?
Obecnie tylko zdrowego rozsądku. Kiedyś był w Polsce przepis mówiący o tym, że wszystkie linie magistralne muszą mieć bezkolizyjne skrzyżowania. Potem, pod koniec lat 70. XX wieku, zmieniono go i dziś mamy taką sytuację, jaką mamy.
A jak to wygląda w krajach, które mają faktyczne koleje dużych prędkości? W Niemczech, we Francji, we Włoszech?
Tam sprawa jest jasna. Na liniach magistralnych, czy liniach pierwszej kategorii, nie ma mowy o skrzyżowaniach kolizyjnych. Nie ma możliwości, by taka sytuacja wystąpiła na trasie, którą kursuje np. TGV. Podobnie jest też w Niemczech czy w Hiszpanii. My musimy zrobić to samo - ograniczyć liczbę zbędnych przejazdów, a tam, gdzie się da i gdzie się to kalkuluje - budować wiadukty i skrzyżowania bezkolizyjne.

Rozmawiał: Michał Wroński

Ubywa przejść oznaczonych krzyżem św. Andrzeja

W Polsce jest obecnie 12.307 przejazdów i przejść kolejowych różnych kategorii: od A do E.

Kategoria A to przejazdy z rogatkami i dróżnikiem lub dyżurnym ruchu. Jest ich 2.516. Kategoria B to przejazdy z półrogatkami, których jest 856. Do kategorii C zaliczają się z kolei przejazdy bez rogatek, zaopatrzone za to w sygnalizację świetlną i dźwiękową, które informują o nadjeżdżającym pociągu (na takie przejście wjechał wczoraj kierowca w Blachowni). Takich przejazdów jest 1.283. Natomiast te z kategorii D są zaopatrzone w zwykłe krzyże św. Andrzeja i znaki STOP. Mamy ich w Polsce najwięcej, bo aż 7.158.

Jest ich jednak coraz mniej, a zastępowane są przejazdami kategorii B i C, szczególnie na modernizowanych odcinkach kolejowych tras. Kategoria E to przejścia dla pieszych (494).

Są jeszcze przejścia kategorii F, tzw. prywatne, np. gdy ktoś ma wyjazd z posesji. ZIELA

*Wybieramy Dziewczynę Lata 2015 ZGŁOŚ SIĘ i ZAGŁOSUJ NA KANDYDATKĘ
*Burza na Śląsku i Zagłębiu. Skutki nawałnic są potworne ZDJĘCIA + WIDEO
*Przepis na leczo SPRAWDZONY I NAJSZYBSZY
*Ceny żywności mamy najniższe w Europie SPRAWDŹ PORÓWNANIE
*Katowice stają się centrum IT w Polsce. Ile można zarobić?
*Zoo w Chorzowie od kuchni. Tego nie zobaczysz w czasie zwiedzania ZDJĘCIA I WIDEO