Porywający taniec, profesjonalna gra aktorska i nastrojowa muzyka płynąca ze skrzypiec i wiolonczeli. A to wszystko w magicznej scenerii piekarskiej kalwarii. Tak ma wyglądać spektakl Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu „Rozbark” pt. „Spadające anioły - w wolnym tłumaczeniu autyzm”. Wezmą w nim udział tancerze teatru tańca i piekarska młodzież.
– Anioły są nam bliskie, myślimy o nich, zaś kiedy spadną na ziemię, czasem nie mogą się odnaleźć. Jeśli tylko spojrzymy na takiego anioła - autystę -przychylnie, może świat będzie dla niego bezpieczniejszy. Ważne, by w takim momencie był ktoś obok – wyjaśnia znaczenie tytułu spektaklu Anna Piotrowska, choreograf i kierownik artystyczny „Rozbarku”. – Moja kilkuletnia córka powiedziała do mnie kiedyś „dziękuję, że mnie wybrałaś”. A chore dzieci mają jeszcze większe emocje w sobie. Mam nadzieję, że taniec wypowie to, co nieuchwytne i uwrażliwi na cierpienie innych – dodaje.
Pomysłodawczynią spektaklu jest Katarzyna Bebiołka, tancerka, nauczycielka w Miejskim Gimnazjum nr 2 w Piekarach i instruktorka tańca w Ośrodku Kultury „Andaluzja”. – Chcemy poprzez taniec i teatr uświadomić ludziom, czym jest autyzm. Dzieci autystyczne i ich rodzice są źle oceniani. Bardzo często autyzm jest mylony z niewychowaniem – mówi. - Powinniśmy się uczyć od osób niepełnosprawnych szczerości, radości, otwartości. Spektakl będzie opowiadał także o człowieczeństwie i duchowości. Aby każdy na chwilę mógł się zatrzymać i docenić swoje życie – kontynuuje.
Autyzm Kasia lepiej poznała przygotowując się do występu podczas polskich eliminacji „ International Solo Duo Dance Festival”. Pokazała autystę. – Dużo czytałam, oglądałam filmiki. Potem nadszedł czas obserwacji dzieci dotkniętych autyzmem. Rozmawiałam z nauczycielami z ZS im. M. Grzegorzewskiej w Piekarach, spotykałam się na placu zabaw z Olkiem autystykiem. Wsparło mnie Stowarzyszenie Rodzin i Przyjaciół Osób Dotkniętych Autyzmem „Szklany Mur”. Bez tego wsparcia nie mogłabym zrobić tej solówki. Nie nauczyłabym się tak wiele w temacie autyzmu, ale także życiowo – mówi. – Co było najtrudniejsze? Znalezienie autysty w sobie. Chodziłam notorycznie w niebieskim sweterku, czyli moim stroju scenicznym, przyglądałam się szczegółom i sobie - jakbym stała obok i patrzyła na swoje działania i reakcje – opowiada.
Solówkę pt. „1 Kosmita/100” zobaczyli później m.in. widzowie w MDK podczas koncertu charytatywnego zorganizowanego przez MG nr 2 oraz na wernisażu wystawy pt. „Zdjęcia, które pomagają mówić” ZS im. M.Grzegorzewskiej z okazji Międzynarodowego Dnia Świadomości o Autyzmie. Widzowie byli „zszokowani” i wzruszeni. Tak zrodził się pomysł na spektakl.
Jak twierdzi Kasia - taniec jest jej pasją. – Taniec mnie uratował, daje mi poczucie siły i sensu. Zmieniłam siebie i podejście do ludzi oraz świata. Jestem nową, lepszą osobą. Tańcem można wyrazić emocje, opowiedzieć o rzeczach ważnych w nieco inny sposób, zaciekawić. Poprzez taniec komunikuję się ze światem – mówi.
Trwają starania o pozyskanie pieniędzy na spektakl z trzeciej edycji budżetu obywatelskiego. – Spektakl powstanie. Będziemy walczyć. Mam poczucie, że warto. O marzenia – mówi Kasia. Zwycięzców budżetu poznamy 5 lipca.
*EURO 2016: Transmisje, relacje, zdjęcia i filmy wideo
*Słońce, palmy i sztuczna Rawa. Tylko się nie kąpcie! ZDJĘCIA + WIDEO
*Ranking Uczelni Wyższych Perspektywy 2016: Ale niesamowity skok śląskich szkół!
*Ile zarabiają pielęgniarki? Oto prawdziwe paski wynagrodzeń
*Nowy abonament RTV, czyli opłata audiowizualna z rachunkiem za prąd ZASADY, KWOTY, ZWOLNIENIA!
*WNIOSKI I DOKUMENTY na 500 zł na dziecko w ramach Programu Rodzina 500 PLUS
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?