Po pandemii możemy zostać z tzw. długiem covidowym. 14 listopada obchodzimy Światowy Dzień Cukrzycy

W rocznicę urodzin odkrywcy insuliny - Frederica Bantinga, obchodzony jest Światowy Dzień Cukrzycy. W tym roku obchody te są
wyjątkowe - zdominowane przez pandemię koronwirusa. Ryzyko zakażenia koronawirusem u pacjentów z cukrzycą jest zbliżone do tego, które dotyczy osób zdrowych. Odrębną kwestią pozostaje przebieg COVID-19, który może być dla diabetyka bardzo dotkliwy – podkreśla dr Małgorzata Błońska-Zyber, diabetolog ze Szpitala Miejskiego nr 4 w Gliwicach. - Słyszę teraz czasem od pacjentów, że siedzą non stop w domu, zero ruchu i wysokie cukry, To błąd – ocenia specjalistka. Dlaczego?

Osoba zmagająca się cukrzycą powinna być aktywna, warto wyjść na spacer, korzystać z dobrodziejstwa np. nordic walkingu. Odradzamy spacery po sklepach, zalecamy spacery w parkach, w lasach. Cukrzyca typu 2 to tak naprawdę wierzchołek góry lodowej. Mamy tu do czynienia z wielochorobowością i zagrożeniem bardzo poważnym zdrowotnymi konsekwencjami: zawałem serca, udarem mózgu, uszkodzeniem nerek. Brak ruchu, permanentnie wysokie cukry pozostawią\ nas z tzw. długiem covidowym – zaostrzeniem chorób towarzyszących jak niewydolność krążenia, nefropatia, neuropatia.

Pacjentom zmagającym się z cukrzycą, którzy muszą odnaleźć się w pandemicznej rzeczywistości doradzam wzmożoną samokontrolę, zdrowe odżywianie, aktywność – mówi dr Błońska-Zyber.- Prawidłowa glikemia powinna być celem numer jeden. Daje to szansę na to, że ewentualny przebieg COVID- 19 będzie mniej dotkliwy.

- Cukrzyca już z definicji powinna niepokoić rozległością negatywnego wpływu na organizm, a to, że potrafi upodobnić się do „konia trojańskiego”, zabijać powoli, skutecznie, często bez wiedzy chorego, stawia ją w gronie największych zagrożeń dla ludzkości. Dlatego też edukacja chorego i jego rodziny jest podstawowym elementem w terapii cukrzycy. Dzięki niej zwiększa się prawdopodobieństwo słuszności decyzji, które musi podejmować pacjent w zmiennych realiach codziennego życia – zwraca uwagę dr nauk o zdrowiu Beata Stepanow, pielęgniarka diabetologiczna, prezes Stowarzyszenia Edukacji Diabetologicznej.

W leczeniu cukrzycy typu 2 niezwykle istotna jest m.in. zmiana stylu życia i nawyków żywieniowych, samoświadomość i zaangażowanie chorego w terapię. Często jednak chory jest przytłoczony codziennym reżimem wielokrotnych pomiarów poziomu glikemii, dbaniem o prawidłową aktywność fizyczną czy wprowadzeniem nowych zasad żywieniowych, a także przyjmowaniem leków, zwłaszcza wtedy, gdy „nic nie boli”. Dlatego tak duże znaczenie ma edukacja diabetologiczna osób chorych na cukrzycę oraz wsparcie zarówno ze strony rodziny, jak i profesjonalistów.

Jako, że liczba osób chorujących na cukrzycę z roku na rok wzrasta na całym świecie, rola pielęgniarek w zarządzaniu chorobą zyskuje na znaczeniu. Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) pielęgniarki stanowią 59 proc. personelu medycznego, ale mimo to jest ich nadal za mało. Mając odpowiednie przygotowanie, pielęgniarki stanowią wsparcie dla osób z cukrzycą i ich rodzin.

- Pielęgniarka diabetologiczna pełni wiele ról, m.in. doradcy, zwłaszcza w zakresie nowych opcji terapeutycznych, a także psychologa, wspierając w trudnych chwilach, coacha, który motywuje do wprowadzenia zmian oraz naukowca, który przygotowuje publikacje potwierdzające rolę edukacji w osiąganiu celów terapeutycznych. Kontakt pacjenta z pielęgniarką diabetologiczną potrafi wpłynąć na efekty terapii oraz jakość jego życia - mówi dr n. o zdrowiu Beata Stepanow. – Dzięki stałej i szczerej współpracy m.in. z pielęgniarką diabetologiczną, szybkiemu zastosowaniu właściwego leczenia oraz wprowadzeniu odpowiednich zmian w stylu życia, diabetycy mają szanse na normalne życie, realizację swoich pasji, cieszenie się każdą chwilą. Razem staramy się zapobiegać groźnym konsekwencjom cukrzycy i walczymy o dłuższe, szczęśliwe życie.”