Przed 9 laty, 27 kwietnia 2014 roku, Jan Paweł II został ogłoszony świętym

Wyniesienie na ołtarze Jana Pawła II rozpoczęło się właściwie już w dniu pogrzebu Ojca Świętego, na placu św. Piotra w Watykanie 8 kwietnia 2005 roku. Wtedy zgromadzeni na uroczystościach pogrzebowych wierni wołali "santo subito" (włoskie "święty natychmiast"). Taki napis był też na licznych transparentach.

Było to nawiązanie do tradycji późnego antyku, gdy w ten sposób wierni domagali się świętości dla zmarłego. W późniejszym kościele procesy kanonizacyjne trwały nawet kilkaset lat, chociaż był też przyspieszane. W 1983 Jan Paweł II bullą Novae Leges pro Causis Sanctorum wprowadził zasadę co najmniej 5-letniego oczekiwania od chwili śmierci osoby odznaczającej się szczególnymi cnotami w ciągu życia, ale sam wobec Matki Teresy z Kalkuty tę regułę naruszył. Od 1983 r. proces kanonizacyjny reguluje konstytucja apostolska Jana Pawła II Divinus perfectionis Magister.

9 maja 2005 roku papież Benedykt XVI także skorzystał z przysługującego mu uprawnienia i ogłosił, że nie widzi przeszkód, aby proces beatyfikacyjny Jana Pawła II rozpoczął się natychmiast, bez zachowania wymaganego pięcioletniego okresu. W marcu 2007 trybunał diecezjalny badający tajemnicę uzdrowienia jednej z francuskich zakonnic – Marie Simon-Pierre Normand – za wstawiennictwem papieża Polaka potwierdził fakt zaistnienia cudu.

W grudniu 2009 papież Benedykt XVI podpisał dekret o uznaniu heroiczności cnót Jana Pawła II, który zamykał zasadniczą część jego procesu beatyfikacyjnego.

W styczniu 2011 papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie, wyznaczył na dzień 1 maja 2011 beatyfikację papieża Jana Pawła II, której dokonał osobiście w Watykanie na placu św. Piotra.

1 maja 2011 nastąpiła beatyfikacja Jana Pawła II podczas uroczystej mszy świętej na placu św. Piotra w Rzymie. W uroczystości brało udział ok. 1,5 mln osób, w tym trzysta tysięcy Polaków. Relikwiarz z krwią papieża wniosła francuska zakonnica Marie Simon-Pierre Normand, uzdrowiona przez błogosławionego.

Przed kanonizacją Jana Pawła, która nastąpiła 27 kwietnia 2014 roku, w lipcu 2013 Watykan wydał dekret w sprawie cudu za wstawiennictwem błogosławionego Jana Pawła II. Za cud uznano zatwierdzone przez lekarzy i teologów z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych i w ich opinii niewytłumaczalne z medycznego punktu widzenia uzdrowienie Floribeth Mory Diaz –Kostarykanki cierpiącej na nieoperacyjnego tętniaka mózgu. Jako cud opisano sytuację, w której kobieta, oglądając beatyfikację Jana Pawła II, zaczęła się do niego modlić, po czym miała doznać nagłego uzdrowienia.
W kanonizacji Jana XXIII i Jana Pawła II na placu Świętego Piotra uczestniczyło 800 tys. wiernych.

Przed wyniesieniem na ołtarze kandydat musi spełniać kilka warunków. Powinien cieszyć się opinią świętości - ludzie widzą w nim przyszłego świętego, zginął śmiercią męczeńską lub uznają, że w życiu w sposób ponadprzeciętny praktykował cnoty.
Kolejny warunek to wykazanie, że przyszła kanonizacja wniesie znaczący wkład w rozwój Kościoła i szerzenie wiary. Warunkiem rozpoczęcia procesu kanonizacyjnego jest potwierdzenie, że zmarły odbiera kult prywatny, to znaczy, że ludzie modlą się za jego wstawiennictwem, nawiedzają jego grób. W procesie kanonizacyjnym sprawdza się, czy za wstawiennictwem kandydata na ołtarze Bóg udziela jakichś szczególnych łask, szczególnie cudów.

Po spełnieniu tych warunków i jeśli nie ma żadnych innych przeszkód, może rozpocząć się dochodzenie diecezjalne. Postulator kieruje prośbę o wszczęcie postępowania do biskupa diecezji, w której zmarł kandydat na ołtarze. Po zakończeniu postępowania w diecezji wszystkie dokumenty trafiają do watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która wydaje zezwolenie na rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego i nadzoruje jego przebieg.

Dokumenty na koniec procesu kanonizacyjnego przekazywane są Ojcu Świętemu, który wydaje Dekret o heroiczności cnót lub Dekret o męczeństwie. Do beatyfikacji potrzebna jest aprobata przynajmniej jednego cudu dokonanego za przyczyną sługi Bożego. Błogosławiony może odbierać kult publiczny, ale tylko na określonym terenie, np. w mieście, diecezji, w danym kraju. Do kanonizacji, czyli uznania za świętego konieczne jest zatwierdzenie przez Kościół drugiego cudu, dokonanego już po beatyfikacji za przyczyną Błogosławionego. Papież ogłasza błogosławionego świętym, do którego modli się cały Kościół. Mogą powstawać świątynie pod wezwaniem świętego.

Kanonizacja papieża Jana Pawła II był bardzo uroczyście obchodzona w Częstochowie. Jan Paweł II jest honorowym obywatelem Częstochowy.

Na placu Biegańskiego, od rana, w niedzielę, 27 kwietnia, na telebimie przy Ratuszu były pokazywane archiwalne filmy z pobytu papieża w Częstochowie. W samym Ratuszu można było obejrzeć wystawę zdjęć z pielgrzymek Jana Pawła II do Częstochowy. Na wystawie oglądaliśmy zdjęcia z archiwów częstochowian.

Natomiast na Jasnej Górze zorganizowano wystawę wotów Jana Pawła II przekazanych klasztorowi paulinów. Na wystawie były m.in. papieskie sutanny, papieska piuska z własnoręcznym monogramem papieża "JPII", ornaty, wśród nich ten, który papież nosił na Jasnej Górze w czasie VI Światowych Dni Młodzieży w 1991 r., a także stuła, kielichy, mszały i monstrancja. Były też przedmioty ofiarowywane papieżowi podczas pielgrzymek w różnych krajach - medale, monety, rękodzieło, figurka Matki Bożej z kości słoniowej i meksykańskie sombrero.

Zgromadzono liczne różańce pozostawione przez Ojca Świętego w czasie pielgrzymek. Niektóre z nich były wręczane na pamiątkę paulinom. Inne Ojciec Święty pozostawiał na ołtarzu Matki Bożej. Na wystawie znalazły też medale papieskie wydawane corocznie - w złocie, srebrze i brązie - z okazji kolejnych rocznic pontyfikatu. Prezentowano mszalne kielichy oraz ornaty i stuła były używane przez Jana Pawła II w czasie mszy świętych odprawianych przed jasnogórskim obrazem. Stuła wcześniej była specjalnie przygotowanym i bogato ozdobionym darem dla Ojca Świętego od gospodarzy, paulinów jasnogórskich. Wystawę uzupełniały gobeliny przedstawiające pielgrzymki Jana Pawła II.

Na Jasnej Górze jest jedna z najcenniejszych relikwii papieża Polaka. To przestrzelony pas sutanny Ojca Świętego Jana Pawła II (Ojciec Święty miał go na sobie w czasie zamachu 13 maja 1981 roku), który złożył na Jasnej Górze jako wotum 18 czerwca 1983 roku, podczas drugiej pielgrzymki do ojczyzny. Przez ponad dwadzieścia lat to wotum nie było eksponowane. Dopiero w 2004 roku papież zgodził się, aby pas został publicznie pokazany i na stałe umieszczony w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej.

Na Jasnej Górze uroczystości kanonizacyjne były transmitowane do rozpoczęcia liturgii eucharystycznej w Watykanie.
Wtedy transmisja została przerwana aby rozpocząć mszę świętą dziękczynną.