Rafał Musioł: Czy ktoś lubi mistrzów Polski? [KOMENTARZ]

Jest mi przykro, że taką galę zorganizowano akurat tuż przed naszym meczem. Bardzo mi zależało, żeby tam być, ale nie było to z oczywistych przyczyn możliwe. Szkoda, że nikt nie pomyślał na przykład o próbie ustawienia terminarza Ekstraklasa w taki sposób, by nasz mecz nie wypadał akurat w tym dniu. Byłem zaskoczony, że przy takiej uroczystości nie wzięto tego pod uwagę- przyznał po zwycięskim meczu z Cracovią Waldemar Fornalik, trener panujących mistrzów Polski.

Żal jednego z najlepszych trenerów w historii naszego regionu był całkowicie zrozumiały. Zwłaszcza, że podczas gali wymieniono jego nazwisko wśród czterech Ambasadorów Śląskiej Piłki. Fornalika w Operze Śląskiej być jednak nie mogło. Podobnie jak uczestników gali nie było później na trybunach stadionu, chociaż oni akurat zdążyć by mogli. Pytanie dlaczego nie zwrócono się do prowadzącej rozgrywki spółki oraz pokazującej je stacji telewizyjnej o dokonanie odpowiedniej roszady w rozpisce pozostaje bez odpowiedzi. Ba, tego samego dnia swój mecz rozgrywał także Raków Częstochowa, którego w ten sposób również wykluczono ze świętowania zacnego jubileuszu.

Piast jako mistrz nie po raz pierwszy został potraktowany po macoszemu. Nie inaczej jest przecież w samych Gliwicach, które mają wyraźny problem z marketingowym wykorzystaniem historycznego sukcesu zespołu z Okrzei, a „wicemistrzowską” tapetę w siedzibie klubu dopiero kilkanaście dni temu przemalowano na mistrzowską. No i pozostaje kwestia kibiców, a właściwie ich braku, bo trudno za poważną frekwencję uznać średnią coraz mniej wyraźnie przekraczającą 4.000 osób na każdym z występów. To zjawisko zastanawia mnie już od lat. Drużyna, która w minionym sezonie nie miała sobie równych w Ekstraklasie, a w obecnym znów jest w grze o medal, nie stanowi w Gliwicach magnesu. A przecież gdyby trybuny wreszcie wypełniły się w przyzwoitym chociażby stopniu złoto Piasta wreszcie zyskałoby prawdziwy blask.