Rafał Musioł: Na czym polega wielki test Bartoscha Gaula [KOMENTARZ]

Bartosch Gaul przeżywa najtrudniejsze chwile w swojej karierze trenerskiej. Po meczu z Radomiakiem eksplodował emocjami, zwłaszcza w kontekście reakcji trybun. Powiedział wprost, co myśli o gwizdach i „przemowie motywacyjnej”, jakiej musieli wysłuchać jego piłkarze. A potem podkreślił, że nie zejdzie z drogi pracy dla Górnika. Chyba, że go „wyniosą”.

Zatrudnienie debiutującego na poważnym poziomie rozgrywek szkoleniowca było i jest eksperymentem. Zwłaszcza, że Gaul na Roosevelta pojawiał się obciążony - chociaż zaocznie, ale jednak - okolicznościami zwolnienia Jana Urbana. A to oznaczało, że porównywanie go do poprzednika, w dodatku wielkiej legendy Górnika, będzie na porządku dziennym.

To jednak nie wszystkie problemy. Gaul, niewątpliwie pełen energii i ambicji, trafił do klubu, w którym polityka transferowa oparta jest głównie na działaniach doraźnych i determinowana mocno ograniczonymi finansami, za politykę transferową odpowiada niedawny agent ubezpieczeniowy, a na fotelu prezesa panuje wakat. W przeciwieństwie do Urbana 35-latek z Bytowa nie strzela jednak na konferencjach prasowych opiniami ciężkiego kalibru. Tamten nie raz mówił wprost, że Górnik popełnia błąd nie zatrudniając profesjonalnego dyrektora sportowego, a „zawartość” szatni raczej wróży poważne problemy niż uzasadnia jakikolwiek optymizm.

Gaulowi przyszło to weryfikować w praktyce. Jesienią od czasu do czasu Górnik jeszcze wznosił się ponad rzeczywiste możliwości. Zimowe transfery rywali umiejscowiły go jednak definitywnie w walce o utrzymanie, odzierając ze złudzeń wszystkich, którzy snuli inne scenariusze. Dla młodego trenera to test na przetrwanie. I to taki, w którym zasłonięte są nie tylko odpowiedzi, ale i spora część pytań.