Rafał Musioł: Potrójny koszmar Zagłębia Sosnowiec

Oglądanie meczu Zagłębia Sosnowiec z Chrobrym Głogów było przeżyciem traumatycznym. Koszmarna gra gospodarzy, koszmarny wynik i koszmarna sceneria, w której główną rolę odgrywała wywieszona na pustej kruszejącej trybunie, w samym w centrum telewizyjnego obrazu, płachta z pozdrowieniami do więzienia, idealnie ze sobą współgrały.

Już w czasie transmisji zadałem więc na Twitterze pytanie prezydentowi Arkadiuszowi Chęcińskiemu: czy to za taką właśnie reklamę miasto płaci klubowi tak wielkie pieniądze? Samorządowiec odpowiedział pośrednio, osobnym wpisem: „To, co było na Ludowym, to żenada”. Nic dodać, nic ująć. Trzeba jednak zadać pytania o źródła takiego stanu rzeczy, a wydaje się, że jest o czym dyskutować. Nie da się bowiem ukryć, że w przypadku Zagłębia wrażenie chaosu jest dojmujące.

Na taki stan rzeczy składa się zapewne wiele przyczyn, ale w mojej ocenie najważniejsze są trzy z nich.

Po pierwsze - to gorąca kibicowska dusza prezesa Marcina Jaroszewskiego, która często pozbawia go możliwości niezbędnego obiektywnego spojrzenia z dystansu.

Po drugie - chęć ręcznego sterowania ze strony miasta. I tu sam prezydent nie jest bez winy. Nawiasem mówiąc: w pomeczowej dyskusji z kibicami zarzucił im, że to pod ich presją z Ludowego został wyrzucony Robert Stanek. To kto w końcu realnie zarządza klubem?!

Po trzecie - ścisłe powiązania z Legią Warszawa, która chętnie Zagłębie zamieniłaby w swoją filię i - choć nie mam na to twardych dowodów - za pomocą rad i konsultacji traktuje Sosnowiec jak poligon doświadczalny. Przykład? Nominacja dla trenera Krzysztofa Dębka. Ta decyzja była co najmniej równie niezrozumiała i ryzykowna, jak ponowne przygarnięcie Dariusza Dudka. I na razie przynosi podobne efekty.

Dlatego właśnie to cała ta trójka powinna uderzyć się w piersi, bo po raz drugi z rzędu w Sosnowcu zapowiada się dramatyczny finisz. Tym razem już w I lidze.