Rafał Musioł: PZPN na Stadionie Śląskim gra z kibicami w rosyjską ruletkę

Od 120 do 240 zł kosztują bilety na mecz reprezentacji Polski, który odbędzie się 29 marca na Stadionie Śląskim. PZPN zagrał z kibicami w rosyjską ruletkę, bo w zamian za wyłożenie takiej pokaźnej kwoty będzie można zobaczyć albo najważniejszy mecz Biało-Czerwonych w ostatnich dwóch latach, albo spotkanie kompletnie niemające znaczenia, w którym wystąpią dwie reprezentacje zniechęcone, rozczarowane i sfrustrowane poniesionymi pięć dni wcześniej porażkami. W opcjach znajdują się bowiem - w przypadku pokonania Rosji - finał barażowej walki o udział w mistrzostwach świata w Katarze lub - w wariancie klęski w Moskwie - mecz towarzyski z drugim przegranym półfinalistą ze starcia Szwecja - Czechy. Fani kadry stają więc przed nie lada dylematem, zwłaszcza, że czekanie do ostatniej chwili nie wchodzi w grę, bo organizatorzy zablokowali opcję zakupu biletu w kasie stadionu w dniu meczu.

Takiego eksperymentu na żywym kibicowskim organizmie jeszcze nie było, ale z tym większą uwagą trzeba obserwować jego efekty.

Mam jednak przeczucie, że los prezesa Cezarego Kuleszy nierozerwalnie został związany z wynikiem półfinału. Sukces kadry prowadzonej przez nowego selekcjonera* sprawi, że szef związku będzie mógł poczuć się zwycięzcą na kilku polach, ale porażka postawi go w sytuacji mocno niekomfortowej. Jestem sobie w stanie wyobrazić scenariusz, w którym fani reprezentacji masowo zwracają do związku bilety, a trybuny chorzowskiego giganta świecą pustkami. Nie ulega przecież wątpliwości, że wyłożenie wspomnianych kwot za możliwość obejrzenia meczu o ujemnej wartości emocjonalnej - zwłaszcza w aktualnej sytuacji ekonomicznej - byłoby rodzinnym finansowym masochizmem.

Oczywiście powstaje pytanie - czy PZPN mógł tę diabelską alternatywę rozegrać inaczej? Najlepszym wyjściem wydaje się bilet-voucher, ważny na kolejny mecz kadry o punkty. Rzecz jasna pojawiłby się wtedy problem wydatków, jakie musi ponieść związek i Stadion Śląski w ramach przygotowań do ewentualnego finału baraży, jednak gdzie jak gdzie, ale na tym obiekcie brak liczenia się z kosztami to już przecież świecka tradycja. Zresztą mecz towarzyski i tak mógłby się odbyć, ale kibiców należałoby - podobnie jak na imprezy lekkoatletyczne, gdzie nikt nie ryzykuje sprzedaży wejściówek - wpuszczać za darmo w ramach rekompensaty za zawiedzione nadzieje i tragifarsę z wyborem nowego szkoleniowca. No cóż, klamka jednak zapadła, więc pozostaje trzymać kciuki, by te dywagacje zostały przerwane pokonaniem Rosjan, a w finale Stadion Śląski spełnił swoją rolę i stał się areną kolejnego awansu reprezentacji Polski na mistrzostwa świata.

* O poszukiwaniach nowego selekcjonera piszemy na str. 6, ale niejako w uzupełnieniu poświęconego im piątkowego felietonu chcę podkreślić jedną rzecz. Mianowicie taką, że bardzo słabo trafia do mnie argument, że Andrij Szewczenko byłby w meczu w Moskwie dodatkowo zmotywowany przez sytuację polityczną związaną z groźbą wojny rosyjsko-ukraińskiej. Uważam to za czysty PiaR i tym bardziej dziwię się, że prezes PZPN nie rozważa opcji zatrudnienia szkoleniowca na okres próbny i przedłużenia jego misji tylko w przypadku awansu na mundial. Takiej motywacji już na pewno nikt nie byłby w stanie przebić.