Refleksja na niedzielę 6 marca - pisze ksiądz Rafał Śpiewak

Marnotrawny syn, jak dobrze, że po drodze nie spotkał swego brata…

Przypowieść Jezusa o „synu marnotrawnym” to bodaj najbardziej znana przypowieść z ewangelii. Ale chyba mało kto zna kontekst w jakim Jezus ją wypowiedział. Otóż: „W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».” A więc zaadresowana była przede wszystkim dla szemrzących faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Do tych, którzy byli bardzo pobożni, układni, bez zarzutu. Przynajmniej tak o sobie myśleli. Szemrali, to znaczy nie mówili wprost, tylko za plecami. Zakładali złą wolę. „Jada z celnikami i grzesznikami” to widocznie legitymizuje ich łajdactwa, staje się ich poplecznikiem. Staje po ich stronie. Skandal! Ale jak uratować zagubioną owce, jeśli się jej nie szuka? Jeśli nie czeka się na nią z miłosierdziem?

Dlatego zarysowanie postaci syna marnotrawnego jest tylko wstępem a nie sednem tej przypowieści. Sednem jest starszy syn, ten, który pozostał, który nie odszedł z domu, który niczego nie roztrwonił, nie stoczył się na dno. Ale widząc ojca szczęśliwego, wzruszonego, że jego młodszy syn wrócił, nie chciał wejść! Jak widać można być blisko a jednocześnie bardzo daleko. Można być blisko ojca, ale nie dzielić z nim tego, co najważniejsze: serca! Młodszy syn zabrał cześć majątku, która na niego przypadała i odszedł, i roztrwonił. Przekonał się, że majątek to sprawa krucha, ulotna, łatwo można go utracić. Po latach przekonał się, że jego największym skarbem jest miłość ojca, dom, do którego można wrócić. Starszy syn mimo wielu lat spędzonych przy ojcu dalej widzi tylko majątek a nie miłość ojca. „Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”. Nie dałeś mi koźlęcia… Był tak blisko i nic z tego nie zrozumiał. Co bardzo istotne: obaj synowie wartość widzieli w majątku, ojciec widział wartość w nich. Za obydwoma tęskni, obydwu kocha, po obydwu wychodzi…

Ta przypowieść jest przede wszystkim dla tych, którzy są blisko. Dziś jest dla ludzi Kościoła, dla tych pobożnych, którym niejednokrotnie się wydaje… Żeby się zastanowili czy będąc blisko Boga dzielą z Nim serce. Trzeba dodać: serce miłosierne czyli serce zranione. Wszyscy chętnie utożsamilibyśmy się z wracającym synem, potrzebującym miłosierdzia, ale czy umiemy utożsamić się z miłosiernym Ojcem? Czy potrafimy wielkodusznie okazać miłosierdzie, przebaczenie? Czy umiemy się cieszyć z powracających.

Kiedy czytam tę przypowieść myślę sobie, że jest to jedna z kluczowych przypowieści poprzez, którą Pan Jezus namalował nam obraz Ojca. I wydaje mi się, że tkwi tu bardzo ważne zadanie. Otóż wielu współczesnych ludzi nie wraca do Boga, nie nawraca się, bo im przedstawiamy fałszywy obraz Boga. Nie chodzi tylko o słowa. Bardziej o postawy. Można mówić o Miłosiernym Bogu bardzo wzniośle, ale samemu być niemiłosiernym. Zastanawiające jest co by było, gdyby ów młodszy, marnotrawny syn wracając, po drodze spotkał swojego starszego brata? Czy też wszystko tak by się skończyło? Czy wylądowałby w ramionach miłosiernego ojca czy raczej w rynsztoku, na społecznym marginesie? Jakie to ważne, kogo spotykamy na drodze życia! Jakie to ważne, żeby nie niszczyć odruchów nawrócenia. Często są one bardzo niepozorne, subtelne, nieśmiałe. Trzeba mieć wrażliwe serce ojca, żeby je z daleka dostrzec, wzruszyć się głęboko i … I resztę niech każdy przemyśli sam…

*Salon Maserati w Katowicach otwarty! Poznaj tajemnice legendarnych samochodów
*Abonament RTV na 2016: Ile kosztuje, kto nie musi płacić SPRAWDŹ
*Horoskop 2016 dla wszystkich znaków Zodiaku? Dowiedz się, co Cię czeka
*Jesteś Ślązakiem, czy Zagłębiakiem? Rozwiąż quiz
*1000 zł na dziecko: JAK DOSTAĆ BECIKOWE? ZOBACZ KROK PO KROKU