Komisarz Bernard Gross prowadzi w tej powieści dwa śledztwa. Pierwsze dotyczy zagadkowej historii, która wydarzyła się na leśnej polanie, w pobliżu plaży nad jeziorem w Chełmży. Gross znajduje zakrwawiony namiot. Ślady wskazują, że to może być miejsce zbrodni. Tyle że nie ma ani ciała, ani narzędzia zbrodni. Komisarz nie ma nawet punktu zaczepienia, aby prowadzić sprawę pod kątem morderstwa, a nadgorliwy prokurator oczekuje błyskawicznych efektów albo zamknięcia sprawy.
Drugie śledztwo to sprawa sprzed trzydziestu lat. O jej wyjaśnienie Grossa poprosił odchodzący na emeryturę i schorowany kolega z pracy. Sprawa dotyczy zaginięcia młodej kobiety z maleńkim dzieckiem, która pewnego dnia wyszła z niemowlęciem z domu i ślad po nich zaginął. Nigdy nie odnaleziono ciał, a ówczesna milicja nie natrafiła też na ich ślad. Przepadli jak kamień w wodę. Im dłużej Gross wczytuje się w akta, tym bardziej ta historia go niepokoi. Wraca więc do przeszłości...
Tutaj przeczytacie recenzję „Skazy” Roberta Małeckiego, pierwszej części serii z komisarzem Grossem
Oczywiście nie byłoby świetnego kryminału, gdyby w pewnym momencie te dwie sprawy się nie przecięły, gdyby Gross nie znalazł nitek, które je połączą. Komisarz jest wnikliwym i dokładnym śledczym, który nie zostawia pytań bez odpowiedzi. Nie zadowala się półprawdami. Detale mają dla niego znaczenie. Potrafi też dostrzec błędy w myśleniu swoim i innych. Słowem: to gliniarz z krwi i kości.
W tej części Małecki kontynuuje wątek dotyczący prywatnego życia Grossa, introwertyka i samotnika. Dramatyczne wydarzenia odcisnęły piętno na rodzinie komisarza i zniszczyły ją. On sam niemal codziennie je analizuje.
Nie przegapcie
„Wada” jest do bólu prawdziwą opowieścią o tym, że zło jest w każdym z nas, przepoczwarza się i wychodzi na światło dzienne w najmniej oczekiwanym momencie. To też historia o rodzinnych sekretach, które niszczą powoli i podstępnie, o tym, jak trudno żyć z poczuciem winy, jak brzemię odpowiedzialności przygniata i dusi. Wreszcie to rasowy kryminał o tym, jak ważne jest zadośćuczynienie, że sprawiedliwość, nawet jeśli przychodzi po wielu latach, przynosi ukojenie i przywraca spokój rodzinie ofiary.
Siłą „Wady” są realizm zdarzeń, i ten specyficzny, duszny klimat, który tylko pozornie wywołany jest upalnym latem, podczas którego dzieje się akcja powieści. Tak naprawdę to przecież niewyobrażalne zło, z którym Małecki zderza bohaterów i czytelnika, zaciskająca się pętla i mozolne śledztwo komisarza sprawiają, że wszechogarniający mrok pochłania bez reszty.
Polecam „Wadę” nie tylko miłośnikom kryminału, ale także tym, którzy dziwią się, że czytanie powieści tego gatunku jest tak popularne i ni w ząb nie pojmują tegoż fenomenu. Po przeczytaniu tej książki zmienią zdanie. Świetny kryminał!
Robert Małecki, „Wada”, Czwarta Strona, 2019, 536 stron
Zobaczcie koniecznie
W PUNKT ODC. 6: Zagłębie Sosnowiec spadło z Ekstraklasy
Kopalnia Zofiówka rok po katastrofie. Zobaczcie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
