Ryszard Bosek i Hubert Kostka: nasi złoci olimpijczycy

Hubert Kostka: Farorz z dwoma fakultetami

Hubert Kostka był jednym z pięciu piłkarzy Górnika Zabrze, którzy w 1972 roku w Monachium wywalczyli olimpijskie złoto.

- To było świetne ukoronowanie mojej zawodniczej kariery. Największą zasługę w tym sukcesie miał Kazimierz Górski. Potrafił stworzyć zespół doskonale rozumiejący się nie tylko na boisku. Miał przy tym znakomitą intuicję - mówi przed kilku laty Kostka w rozmowie z DZ.

Pochodzący z Markowic koło Raciborza legendarny bramkarz próbował swych sił w tenisie stołowym, gimnastyce, grał w piłkę ręczną i koszykówkę, a nawet zdobywał laury w jeździe figurowej na lodzie w zawodach rozgrywanych zimą na raci-borskich stawach. Karierę piłkarską zaczynał od gry w polu zdobywając bramki w B klasie w barwach LZS Markowice. - To były czasy, kiedy występowało się tam, gdzie była konieczność. Potrafiłem dobrze łapać piłkę, przydały mi się doświadczenia z gry w piłkę ręczną. Dlatego jak nie przyszedł na mecz bramkarz, to ja go zastępowałem - opowiadał nam Kostka, który w 1957 r. przeszedł do Unii Racibórz, a w latach 1960-73 reprezentował barwy Górnika zdobywając z nim jako zawodnik osiem tytułów MP.

- Z siedmiu spotkań na igrzyskach, najważniejsze było to z Sowietami. Po remisie z Danią musieliśmy z nimi wygrać. A oni nie byli byle jaką drużyną, tylko aktualnymi wicemistrzami Europy. Do 70. minuty nie mieliśmy z nimi żadnych szans. Dopiero wejście Zygi Szołtysika pozwoliło nam wygrać - wspominał Kostka na spotkaniu z okazji 40-lecia triumfu w Monachium.

Na boisku pana Huberta nazywano Farorzem. Kostka ukończył dwa fakultety zdobywając dyp-lom inżyniera górnictwa Politechniki Śląskiej i magistra AWF Katowice. Później odnosił także duże sukcesy w roli trenera. (jac)