"Spidergedon": Pająki ze wszystkich światów łączą siły, ale czy każdy z nich gra do tej samej bramki? RECENZJA

Nie będę Was okłamywał. "Spidergedon" nie jest specjalnie odkrywczym komiksem. Jego fabuła nie jest przesadnie skomplikowana, co akurat jest atutem dla tych, którzy cenią dobrą, niezobowiązującą rozrywkę.

Spider-Punk. Spider-Gwen. Miles Morales. Web-Slinger, Spidey z Dzikiego Zachodu to bohaterowie, którzy wraz z innymi istotami obdarzonymi pajęczymi mocami raz jeszcze stawią czoło rodowi Dziedziczących. Te okrutne wampiry, karmiące się esencją Spider-Ludzi, uciekły z radioaktywnej planety i nie cofną się przed niczym, by się pożywić… oraz odzyskać nieśmiertelność.

Wszystkie wydarzenia "Spidergedonie" są związane z walką między Pająkami a Dziedziczącymi. Najpierw mamy wprowadzenie w postaci mobilizacji wszystkich dostępnych sił ze znanych nauce światów. Później mamy logiczne wytłumaczenie, jak do możliwe, że Dziedziczący odrodzili się i błyskawicznie urośli w siłę. Na koniec autorzy serwują nam deser w postaci rozstrzygającej potyczki.

Przepis na efektowną historię jest więc prosty. Potrawa jest doprawiona pewnymi wątkami fabuły, które z pewnością zaskoczą Czytelników. Nie wszystkie Pająki wybierają bowiem ten sam sposób walki. Ich metody są najdelikatniej mówiąc, kontrowersyjne. To też dodatkowy smaczek, bo pokazuje, że nie każdy Spider-Man musi być szlachetny, bo w każdym świecie ten bohater może mieć inny charakter. Nie zawsze jest to superbohater w czystej postaci.

Już dwukrotnie wspomniałem, że "Spidergedon" to komiks efektowny. Rysunki stworzyli m.in. Carlo Barberi („Thunderbolts”) oraz Jorge Molina („A-Force”, „X-Men”). To główni rysownicy, ale artystów jest znacznie więcej. Warto wyróżnić zwłaszcza Claytona Craina, którego ultrarealistyczne obrazki mógłbym oglądać wiecznie. Pod względem graficznym "Spidergedon" stoi na bardzo wysokim poziomie.

"Spidergedon" nie jest może komiksem przełomowym, ani nie zaliczy się do najwybitniejszych dzieł o "Pajączku", ale to na pewno dobra rozrywka na długie zimowe wieczory, a że tom jest dość gruby, to zabawa wcale szybko się nie skończy.

Recenzja powstała dzięki uprzejmości wydawnictwa Egmont