Średniowieczne freski w Sadowie! Odkrycie zostanie zabezpieczone i zachowane

Początkowo w kościele pod wezwaniem św. Józefa w Sadowie planowano odmalowanie ścian, a przy okazji sprawdzenie, czy pod warstwą tynku nie zachowało się coś z wcześniejszych dziejów kościoła. Kiedy przystąpiono do praco konserwatorskich, okazało się, że dokonano sporego odkrycia, gdyż fresk, który zdobił niegdyś prezbiterium kościoła miał co najmniej kilkanaście metrów kwadratowych, a jego zachowane fragmenty pokazują niezwykły kunszt ówczesnych artystów.

- Oficjalna data konsekracji kościoła to 1331 rok. Jest to drugi najstarszy kościół w Diecezji Gliwickiej po kościele w Rudach. Wśród odkrytych na freskach postaci można rozpoznać z dużym prawdopodobieństwem św. Wawrzyńca i św. Annę Samotrzecią. Pierwotnie kościół był pod wezwaniem Wszystkich Świętych, dlatego przypuszczamy, że całe prezbiterium było urządzone na zasadzie takiego pochodu świętych. Część postaci jest nie do rozpoznania z uwagi szczątkowość malowidła - mówi ks. Artur Pytel, proboszcz parafii św. Józefa w Sadowie.

Odkrycie zachwyca, pomimo upływu kilkuset lat, kunsztem wykonania. - Popatrzmy chociażby na twarze. One są cieniowane. Do namalowania postaci użyto głębokich barw, są one wyraźne i żywe - dodaje ksiądz Pytel.

Prace w kościele mogą potrwać dwa lata. Możliwe, że dojdzie do kolejnych odkryć podczas skuwania kolejnych ścian. Finansowo odkrywki wsparł Marszałek Województwa Śląskiego i Wojewódzki Konserwator Zabytków.

Wiekowa parafia

Sadów przez stulecia był znaczącą samodzielną gminą i miejscowością. Parafia Sadów w XIX wieku zajmowała największy od 1331 roku obszar, bo aż 225 km 2 i skupiała 34 wioski, przysiółki. W parafii tej prężnie rozwijało się życie Kościoła, również oświata i kultura. Już w 1679 r działała tu pierwsza szkoła.

Sadowski kościół był kilkakrotnie rozbudowywany. W XVII wieku w okresie baroku, z fundacji rodziny Wierbskich dobudowano od strony północnej kaplicę świętej Jadwigi. W krypcie pod kaplicą znajdują się szczątki fundatorów kościoła m. in. Wierbskich, Ziemięckich, Grotkowskich, Goczałkowskich i de Hochbergów. Z okresu baroku pochodzi wyposażenie wnętrza kościoła: ołtarz główny św. Józefa z 2 połowy XVII wieku.

W okresie reformacji kościół znajdował się w rękach kaznodziejów protestanckich. W czasach Reformacji świątynia została zdewastowana przez protestantów. W związku z tym w 1671 roku odnowiono kościół i ponownie poświęcono pod wezwaniem świętego Józefa.