ALAITZ LECEAGA LAS ZNA TWOJE IMIE

Nie spodziewałam się, że ta książka tak bardzo mi się spodoba. Ba, że w ogóle przeczytam ją od pierwszej do ostatniej strony. Nie przepadam bowiem za powieściami z elementami magii i baśniowości, do tego z pierwszoosobową narracją. Zazwyczaj takie książki mnie nudzą. Fantastyka to w ogóle nie moja bajka – od zawsze.

„Dziewczyna z Neapolu”, powieść obyczajowa Lucindy Riley, znanej w Polsce przede wszystkim z serii „Siedem sióstr”, przenosi nas tym razem w świat magiczny, świat największych artystycznych wzruszeń – świat opery. W czym tkwi jego ponadczasowy czar? To tu mamy do czynienia z wielkimi namiętnościami, codziennymi dylematami i muzyką, która oddaje je najpiękniej, najgłębiej, najprawdziwiej.

Czy każda miłość jest prawdziwym uczuciem? Kiedy miłość staje się obsesją? Gdzie jest granica między przywiązaniem i potrzebą akceptacji a chorobliwym pożądaniem? C. L. Taylor napisała thriller psychologiczny o obsesyjnej miłości i manipulacji. „Zanim powróci strach” to książka tyleż szokująca, co prawdziwa. I choć wiedziałam, jak ta historia się skończy, nie mogłam przerwać czytania.

„Teraz zaśniesz” C.L. Taylor to miks thrillera psychologicznego z angielskim kryminałem, który czyta się bardzo szybko. Rozwiązanie ciekawe, ale nie do końca udane, bowiem zbudowanie napięcia i pogmatwanie zagadki kryminalnej autorce nie wyszło. Mimo to, powieść jest lekturą, która umili wakacyjny wyjazd.

Wbrew pozorom nie jest to kryminał w angielskim stylu – zagadki zamkniętego pokoju. „Siedem śmierci Evelyn Hardcastle” Stuarta Turtona to powieść, która wymyka się gatunkowej klasyfikacji. Po pierwsze dlatego, że oprócz skomplikowanej zagadki kryminalnej, autor swobodnie czerpie z innych gatunków, m.in. fantastyki, a po drugie, fabuła jest tak pokręcona, że konia z rzędem temu, kto czytając tę książkę nie pogubi się w fabularnych meandrach. O dziwo, ten gatunkowy eklektyzm mi się spodobał. Piszę o dziwo, bowiem fantastyka to kompletnie nie moja bajka.

Robert Dugoni to jeden z najlepszych amerykańskich autorów kryminałów. Po jego powieści sięgam w ciemno. Jeszcze nigdy mnie nie zawiódł. Dugoni każdorazowo konstruuje ciekawą zagadkę kryminalną, kreuje bohaterów z krwi i kości, dobrze orientuje się w pracy amerykańskich śledczych, a do tego kreśli ciekawe tło społeczno-psychologiczne. Słowem: pisze wciągające powieści kryminalne w świetnym stylu!

Mroczny thriller osadzony w Rzymie, charyzmatyczny główny bohater plus spiski w łonie Kościoła katolickiego i mroczne sekrety jego najwyższych hierarchów. No i w tym wszystkim zbrodnia, która nie może ujrzeć światła dziennego. Brzmi jak nowa powieść Dana Browna, prawda? Nie tym razem. Amerykański pisarz na razie niczego nowego nie wydał. Za to włoski autor Donato Carrisi – owszem. „Władca ciemności” to moim zdaniem powieść dobra, ale z niewykorzystanym potencjałem.

Nienawiść i zazdrość to toksyczne uczucia, które mogą mieć destrukcyjną moc. Podsycane strachem, karmione kompleksami, oparte na niewiedzy i wzmocnione lękiem przed tym, co nieznane, są śmiertelnie niebezpieczne. I właśnie o strachu, niezrozumieniu i konfrontacji z innością opowiada w najnowszej książce „Czarownice nie płoną” Jenny Blackhurst. To thriller psychologiczny w nurcie domestic noir z elementami horroru, który czyta się naprawdę dobrze!

Kryminały Roberta Dugoniego są moim ubiegłorocznym odkryciem. Amerykański autor pisze bardzo sprawnie, potrafi zaintrygować czytelnika i wciągnąć w swoją kryminalną opowieść, ma też niebanalne pomysły na fabułę naszpikowaną detalami, która jest przemyślana. „Na polanie wisielców” to trzecia część serii z detektyw Tracy Crosswhite jako protagonistką. Jeśli szukacie bardzo dobrego i wciągającego kryminału na urlop, to nowa powieść Dugoniego sprawdzi się świetnie! Autor przemyślał ją od początku do końca, co świetnie widać w prologu i epilogu.To najlepsza powieść kryminalna amerykańskiego pisarza.

Jack Reacher powrócił. Bohater bestsellerowego cyklu powieści Lee Childa będąc wciąż w drodze, próbuje odnaleźć swoje miejsce w świecie.

Zbrodnia, zagadka i tajemnicze zniknięcie młodej dziewczyny w małym, włoskim miasteczku, gdzie czas płynie wolniej, a życie ma swój rytm. W jednej chwili wszystkie włoskie media nie mówią już o niczym innym. „Dziewczyna we mgle” Donato Carrisi’ego to kryminał inny niż wszystkie, bowiem włoski pisarz kreuje fabułę przez pryzmat mediów i ich roli. Również główny bohater, agent specjalny Vogel, przeczy wszelkim schematom znanym z powieści kryminalnych. Tutaj mrok gęstnieje z każdą stroną niczym tytułowa mgła. A czytelnik jest zdezorientowany tym mocniej, im bardziej leniwie autor snuje narrację.

Historia stara jak świat. Konflikt, który z definicji musi istnieć. Relacja, o której powstało mnóstwo dowcipów. Teściowa i synowa. Matka gotowa na wszystko dla syna i dziewczyna gotowa na wszystko dla swojego chłopaka. Dwie kobiety kochające tego samego mężczyznę. I każda uważa, że jej miłość jest największa i bezwarunkowa. Tylko ona może dać mu szczęście. „Ta dziewczyna” Michelle Frances to thriller psychologiczny, w którym próżno szukać napięcia i nagłych zwrotów akcji. Budowanie intrygi też pozostawia wiele do życzenia, za to portrety psychologiczne postaci są mocno dopracowane.

Nieustanny niepokój, duszna atmosfera i mroczna, psychologiczna gra pomiędzy bohaterami – to znaki rozpoznawcze B. A. Paris. Autorka potrafi zbudować napięcie i nie pozwala czytelnikowi się oderwać od książki, mimo że fabuła jest dość przewidywalna. Nowym thrillerem pt. „Na skraju załamania” udowadnia, że w tym gatunku czuje się świetnie.

Tess Gerritsen to jedna z niewielu autorek thrillerów, która pisze bardzo równo i nigdy mnie nie rozczarowuje. O tym, które jej powieści lubię bardziej lub nieco mniej decydują niuanse. „Sekret, którego nie zdradzę” to porywający, szokujący i zaskakujący thriller. Po „Dolinie umarłych” jest najlepszą powieścią z duetem Rizzoli i Isles tej amerykańskiej autorki, z finałem, na jaki stać tylko najlepszych autorów thrillerów. Tess Gerritsen świetnie tutaj udowadnia, że każda epoka ma swoje polowanie na czarownice.

Są takie książki, które przeczytać powinien każdy. Po to, aby zmierzyć się z własnymi wyobrażeniami na temat innych, stereotypowym myśleniem, wreszcie po to, aby na nowo odkryć w sobie wrażliwość i dobro, po prostu obudzić człowieczeństwo. „Cudowny chłopak” R. J. Palacio jest jedną z takich właśnie książek. To powieść dla dzieci i młodzieży, która poruszy i zmusi do refleksji także dorosłych. Tę książkę można przeczytać rodzinnie.

Całkiem poważne śledztwo w sprawie porwanych dziesięć lat temu chłopców opisane lekkim piórem. Brutalny świat przestępców podany w ironiczny sposób. Do tego garść brawurowych akcji, metodyczne dochodzenie do prawdy, dystans autora do wykreowanych postaci i puszczanie oka do czytelnika. Oto przepis na sukces według Harlana Cobena, jednego z najlepszych współczesnych autorów thrillerów. „W domu” to najnowsza, jedenasta, część serii z Myron Bolitarem, agentem sportowym i dawną gwiazdą koszykówki.

„Ostatni intruz” to nowa powieść Tany French, królowej irlandzkiego kryminału. Autorka lubuje się w detalach, dygresjach, niuansach i żmudnym śledztwie. Niech nie zrazi was nieco nudnawa fabuła na początku tego kryminału i brak spektakularnych zwrotów akcji. Tana French powoli wciąga czytelnika w wir zdarzeń, ale jeśli dacie jej się porwać, emocje gwarantowane!

Brutalne morderstwo, zemsta po latach, wielkie pieniądze i równie duże emocje. Do tego mroczna atmosfera potęgowana przez mnożące się kłamstwa. „W godzinie śmierci” Petera Jamesa to kryminał, który wciąga czytelnika w wir zdarzeń. Jest to równocześnie dziewiąta część bestsellerowego cyklu z detektywem Royem Grace’em.

Robert Dugoni napisał na wskroś amerykański kryminał z seryjnym mordercą kobiet. „Jej ostatni oddech” to druga powieść cyklu, którego główną bohaterką jest detektyw Tracy Crosswhite. Dla mnie było to pierwsze spotkanie z autorem. Bardzo udane. Protagonistka jest postacią wyrazistą, silną i nieustępliwą, akcja jest momentami brawurowa. Autor stworzył trzymającą w napięciu fabułę, całość zaś osadził – a jakże – w deszczowym Seattle. Kryminał czyta się szybko i trudno się od niego oderwać.

Międzynarodowa polityka, wielkie pieniądze i morderstwo. Do tego władza, która jest jak narkotyk i historia, która dopada bohaterów. „Czarna pszczoła” Wojciecha Dutki to druga część serii z detektywem Maksem Kwietniewskim jako protagonistą. Podobnie jak w pierwszej części („Lunatyk”) autor sprawnie łączy kryminał z thrillerem i sensacją dbając o język, wciągającą fabułę, wyraziste postaci i napięcie, które nie pozwala czytelnikowi od tej powieści się oderwać.

Jeśli sądzicie, że w polskiej literaturze kryminalnej było już wszystko, a autorzy nie są was w stanie zaskoczyć, to znaczy, że nie czytaliście powieści Wojciecha Dutki. „Lunatyk” to pierwsza część serii z detektywem Maksem Kwietniewskim. Maks to protagonista tyleż oryginalny, co wyrazisty. Kryminał Dutki to kawałek dobrej powieści z pogranicza kryminału i thrillera. Są tutaj szybka akcja, wciągająca fabuła, dobrze wykreowane postaci i tak potrzebne w tym gatunku napięcie zbudowane za sprawą autora, który potrafi się w tym gatunku odnaleźć.

„Cisza. Kronika życia pewnego mordercy” Thomasa Raaba to studium narodzin zła w człowieku, który nie został odpowiednio ukształtowany w dzieciństwie. Nikt nie pokazał mu dobra, nie dał mu odpowiednich wzorców. To historia o tym, jak cienka jest granica między dobrem a złem, jak wiele mogą zrobić w procesie wychowawczym rodzice i jak wielkie znaczenie dla każdego człowieka ma środowisko, w którym dorasta.