Bartosz Szczygielski

Mocna, dynamiczna i napisana wyrazistym stylem – oto nowa powieść Bartosz Szczygielskiego „Winni jesteśmy wszyscy”. W zalewie pisarskiej przeciętności i bylejakości w tym gatunku, w trwającym wyścigu na najbardziej makabryczny polski kryminał, Szczygielski błyszczy, bo nie tylko rozumie istotę gatunku, który wybrał, ale dba również o pisarski warsztat. Jego najnowszy książka to kawałek naprawdę dobrego thrillera.

„Krew” to druga część trylogii pruszkowskiej Bartosza Szczygielskiego, kontynuacja „Aorty”. Szczygielski wybrał drogę czarnego kryminału. Drogę niełatwą, bo wbrew pozorom pisanie mrocznych, naturalistycznych powieści kryminalnych z misternie skonstruowaną zagadką kryminalną, wyrazistymi postaciami i wciągającą fabułą, nie jest proste. W tym gatunku dość łatwo odstręczyć czytelnika nadmiarem naturalistycznych opisów, epatowaniem brutalnością i zanurzaniem w mrok. Jednak Bartosz Szczygielski z kryminałem noir radzi sobie świetnie. Najpewniej dlatego, że ma swój unikalny styl, potrafi zaskoczyć i dorzuca sporo czarnego humoru.

Makabryczne morderstwo, misterna intryga kryminalna, mroczna i wciągająca fabuła oraz nieustępliwy i błyskotliwy detektyw. Bartosz Szczygielski napisał soczysty, czarny kryminał. Aż trudno uwierzyć, że „Aorta” to jego debiut, bo kryminał jest tak przemyślany i tak dojrzały. Co więcej, zachowując wszystkie zasady bardzo dobrej powieści kryminalnej, Szczygielski jednocześnie łamie wiele jej schematów. I bardzo sprawnie pisze. „Aorta” to czarny kryminał, momentami wręcz naturalistyczny, mocno osadzony w polskich realiach.

Można „Zmorę” Roberta Małeckiego czytać jako kryminał jeden z wielu - wciągających i dobrze napisanych – ale jeden z wielu. Można też zatrzymać się na chwilę i spróbować odpowiedzieć na pytania, które autor stawia w tej książce czytelnikowi między wierszami. Bo pod warstwą fabularną i kryminalną zagadką jak zawsze ukrył to, co najważniejsze. „Zmora” jest więc kryminałem bardzo dobrym, który zostaje z czytelnikiem na dłużej. Zaś Małecki kolejny raz udowadnia, że w gronie najlepszych polskich autorów tego gatunku nie znalazł się przez przypadek i na chwilę.

Sądziłam, że to będzie niezły kryminał. Jednak nie spodziewałam się, że „Maski pośmiertne” Anny Rozenberg okażą się tak świetną powieścią kryminalną: mroczną, dynamiczną, z wyrazistym protagonistą, intrygującą zagadką oraz specyficznym klimatem angielskiego miasteczka. Choć mamy dopiero marzec i pewnie jeszcze sporo kryminalnych debiutów przed nami, zaryzykuję tezę, że „Maski pośmiertne” są najlepszym tegorocznym debiutem na polskim rynku kryminałów. Anna Rozenberg wkroczyła na ów rynek brawurowo i sporo jeszcze na nim – mam nadzieję - namiesza.

Przejmująca i napisana z ogromną wrażliwością opowieść o Annie Garskiej to najlepsza książka w pisarskim dorobku Magdaleny Majcher. Rozwój kariery, a przede wszystkim warsztatu tej autorki, śledzę od serii „Wszystkie pory uczuć”. Nie mam wątpliwości, że „Mocna więź” to najważniejsza książka, jaką dotychczas Magdalena Majcher napisała.

Kim Dzong Un. Jeden z najbardziej tajemniczych dyktatorów współczesnego świata, a do tego człowiek, którego ruchów obawiają się światowe mocarstwa. Ma na swoim koncie brutalne czystki, rozwija program zbrojeń atomowych, a Koreą Północną rządzi twardą ręką. Autorka książki „Kim Dzong Un. Historia dyktatora” przybliża postać człowieka, któremu udało się wzmocnić władzę nad odizolowaną od reszty świata Koreą.

Rozstania z ulubionymi bohaterami są zawsze dla czytelników trudne. Dlatego czytając „Dziki ogień” Ann Cleeves, ósmą i ostatnią część serii szetlandzkiej, jednej z moich ulubionych serii kryminalnych, świadomie dawkowałam sobie lekturę. Wiedziałam, że im szybciej przeczytam, tym szybciej przyjdzie mi się rozstać z Jimmym Perezem, Willow Reeves, Sandym Wilsonem i pozostałymi bohaterami.

Duet - Justyna Bednarek i Jagna Kaczanowska - znów może się pochwalić wzruszającą książką, która traktuje o bardzo ważnych problemach. Oto "Gorsza siostra", czyli historia rodziny, która zostaje odkryta w najbardziej tragicznym momencie. Młoda kobieta czeka na dawcę szpiku, bo tylko przeszczep może uratować jej życie. Co jednak zrobić, gdy nikt z jej bliskich nie może być dawcą? Ważna książka opowiada o losach rodziny nie tylko współcześnie, ale i przez cały XX wiek. Powieść przyjemnie się czyta, a autorki można pochwalić za ciekawą fabułę.

Debiut książkowy to duże wydarzenie w życiu pisarzy, któremu zawsze towarzyszą emocje, jednak debiut w czasie pandemii koronawirusa SARS-CoV-2, to ogromny stres. A właśnie na początek lockdownu przypadł debiut Joanny Dulewicz. Jej pierwsza powieść kryminalna ukazała w połowie marca, kiedy zapadły decyzje o zamknięciu szkół, przedszkoli, galerii handlowych, wreszcie granic. Jak poradziła sobie z tym początkująca autorka? O tym między innymi rozmawiałam w 94. odcinku Prologu z Joanną Dulewicz.

Czy niespieszne tempo akcji i intrygująca zagadka kryminalna wystarczą, aby napisać dobry kryminał? Jak stworzyć ciekawego głównego bohatera i dlaczego najlepiej pisać o miejscach, które się zna? O tym między innymi rozmawiałam z Przemysławem Żarskim, autorem powieści kryminalnych, który był moim gościem w 93. odcinku Prologu. Rozmowa, z uwagi na trwającą pandemię koronawirusa, została nagrana zdalnie.

Na rynku księgarskim jest już druga część powieści z cyklu "Olszany". Jej główna bohaterka - Julia wyrusza na Kresy, by tam poszukać śladów swojej rodziny. Na Białorusi spotyka przyjaciół i odkrywa korzenie. O takiej sentymentalnej podróży marzy pewnie wiele osób. Warto mieć odwagę, by wyruszyć w w drogę, bo przecież niezwykle ważne jest to, skąd pochodzimy. Książka "Olszany. Kamienna róża" dla części czytelników może być drogowskazem.

Wyborny kryminał z niebanalną zagadką, wyrazistymi bohaterami i jedynym w swoim rodzaju surowym klimatem, napisany charakterystycznym stylem - oto „Grząska ziemia” Ann Cleeves, siódmy tom bestsellerowej serii szetlandzkiej. Już żałuję, że polskim czytelnikom pozostało oczekiwanie na ostatnią, ósmą część. Ann Cleeves w tworzeniu kryminalnych historii w oparciu o zagadkę zamkniętego pokoju nie ma sobie równych.

Po lekturze komedii kryminalnej "Teściowe muszą zniknąć" można odnieść wrażenie, że bohaterki - starsze panie przed niczym się nie ugną i zrobią wszystko, by ochronić swoje dzieci. A do tego będą miały potężny udział w odnalezieniu skarbu. Najnowsza książka Alka Rogozińskiego to intryga kryminalna z czarnym humorem w tle.

Nie da się ukryć, że Skandynawowie mają rękę do pisania powieści kryminalnych, opowiadanie mrocznych historii stało się ich specjalnością. Lada dzień na rynku pojawi się książka "Doggerland. Podstęp" zapowiadana jako pierwsza część serii. To debiut jej autorki Marii Adolfsson, który wciąga od pierwszych stron. Akcja dzieje się na nieistniejących Wyspach Doggerlandzkich.

Wielu recenzentów i blogerów „Wioskę kłamców” Hanny Greń poleca. Książka ma dobrą promocję, więc skusiłam się i… z trudem przeczytałam te ponad 330 stron. Im jestem starsza i więcej w swoim życiu przeczytałam książek, tym częściej dochodzę do wniosku, że jeśli ktoś potrafi pisać, to napisze świetną książkę na pozornie mało istotny temat i zachwyci czytelnika. Styl jest tym, co wyróżnia pisarzy i pisarki na rynku. Dlatego np. piszącej dotychczas powieści obyczajowe Katarzynie Grocholi kryminał „Zranić marionetkę” udał się wybornie, a Zygmuntowi Miłoszewskiemu odejście od kryminału zupełnie nie zaszkodziło w napisaniu dobrej powieści „Jak zawsze”. Bo oboje mają swój styl wyróżniający ich na polskim rynku.

Seria szetlandzka Ann Cleeves jest jedną z moich ulubionych kryminalnych serii. Na początku roku ukazała się szósta część pt. „Mgliste powietrze”. Autorka zdecydowanie trzyma bardzo wysoki poziom w swoich powieściach i jednocześnie w każdej książce potrafi mnie zaskoczyć - zarówno rozwiązaniem zagadki, jak i poprowadzeniem wątków obyczajowych.

Na rynku pojawiła się kolejna książka duetu Jagna Kaczanowska i Justyna Bednarek. Autorki napisały książkę "Galopem po szczęście", która opowiada o tym, jak zakochana w Warszawie i korporacyjnym życiu bohaterka wraca do rodzinnej, małej miejscowości na Podlasiu. Okazuje się, że powroty wcale nie są aż tak bolesne, a do tego można tam odnaleźć wartości, które zgubiło się niby w wielkim świecie.

Gdy czyta się takie thrillery jak "Kasztanowy ludzik", którego autorem jest Soren Sveistrup, aż szkoda, gdy dobiegamy do końca książki. Akcja mistrzowskiego thrillera dzieje się w Danii i osnuta jest wokół historii mordercy, który na miejscu zbrodni zostawia kasztanowe ludziki. Wszystko jest tutaj wyśmienite - kryminalna historia, tło społeczno-polityczne i charakterystyki bohaterów.

O tym, ile człowiek jest w stanie poświęcić, aby ochronić tych, których kocha i o mrocznej przeszłości, która dopada człowieka nawet po wielu latach, pisze w „Martwej wodzie” Ann Cleeves. To piąta część serii szetlandzkiej tej brytyjskiej autorki. Tym razem akcja dzieje się na największej wyspie Szetlandów – Mainland.

Ta potężna, bo licząca 800 stron powieść, przeniesie nas do czasów niezwykłej popularności komiksów w Stanach Zjednoczonych. Historia dzieje się podczas drugiej wojny światowej i w pierwszych latach po jej zakończeniu. Opowiada o losach dwóch twórców komiksów, którzy za pomocą słowa i obrazu walczyli m.in. z nazistami. To wytrawna książka, za którą jej autor, Michael Chabon, otrzymał nagrodę Pulitzera.

Powieść "Skradzione dziecko" czyta się jak kryminał, bo akcja osnuta jest wokół zniknięcia siedmioletniej dziewczynki. Mała Evie, mieszkająca z rodziną nieopodal wrzosowiska, przepadła jak kamień w wodę. Ale książka może być też wnikliwym studium psychologicznym rodziny. W pewnym momencie okazuje się, że jej członkowie nie radzą sobie z emocjami i obowiązkami. I nagle dochodzi jeszcze do zniknięcia dziecka.