MIKEL SANTIAGO

„Zła droga” Mikela Santiago to bardzo ciekawie skonstruowany kryminał. I choć jestem wielką fanką kryminałów z narracją w trzeciej osobie, policyjnym śledztwem - tym niekonwencjonalnym w wykonaniu Harry’ego Hole’a, mozolnym a la Kurt Wallander czy drobiazgowym Williama Wistinga - i trzymającą w napięciu akcją, to w tym przypadku pierwszoosobowy narrator (narratorem jest główny bohater – Bert Amandale) i brak typowego śledztwa z udziałem policjantów zupełnie mi nie przeszkadzał. Bo „Zła droga” łamie wiele zasad klasycznego kryminału. Autor potrafi jednak zainteresować czytelnika drobiazgowo skonstruowaną fabułą pełną mrocznym sekretów i wciągającą intrygą kryminalną.

Jeszcze nie czytałam powieści tego hiszpańskiego autora, ale po pochłonięciu książki "Zła droga" chyba trzeba będzie nadrobić zaległości. Kryminalna intryga wciąga, choć nie ma tutaj śledczych z charakterem, leniwych detektywów ani sztabu gotowych do pomocy policjantów. Jest tylko pisarz, który postanawia wyjaśnić zagadkową historię.

W bardzo dowcipny, czasami nawet czarujący sposób Randall Munroe, autor książki "How To. Jak?" pokazuje, w jaki sposób można rozwiązać codzienne problemy. Co ciekawe, można to zrobić posługując się fizyką, chemią i innymi dziedzinami nauk. Rozwiązania mogą się wydawać czasami absurdalne, ale są niezwykle interesujące.

W tej powieści głównym bohaterem jest pianino - niemiecki bluthner z początku XX wieku, który przebył drogę ze Związku Radzieckiego do Stanów Zjednoczonych. Bohaterkami są jeszcze dwie kobiety - Katia i Clara, których losy związane są z zabytkowym pianinem. Książka „Ciężar pianina" pięknie opowiada o miłości do muzyki i walce o szczęśliwsze życie.

Jaworzno obraża Sosnowiec? W Jaworznie wydano komiks dla dzieci, w którym czarnym charakterem jest czarna owca z Sosnowca. Książeczka ma edukować najmłodszych mieszkańców o problemach smogowych. Komiks wzbudza kontrowersje. Były poseł Paweł Bańkowski stwierdził, że to skandal, a Urząd Miejski w Sosnowcu również nie kryje oburzenia.

Tara Westover, autorka książki "Uwolniona" napisała ją na podstawie własnej historii. Wychowywana w mormońskiej rodzinie nie mogła chodzić do szkoły, bo sprzeciwiał się temu jej ojciec. Szkolny próg przekroczyła dopiero w wieku 17 lat. Nie przypuszczała, że edukacja zmieni jej życie. "Uwolniona" to powieść nie tylko o tym, jak ważne jest wykształcenie, ale i o trudnym dorastaniu.

W powieści "Bella Germania" główną rolę odgrywa włosko-niemiecka rodzina. Jej historia przedstawiona została od lat 50. ubiegłego wieku do współczesności. Rodzinne perypetie, dramaty, miłości dzieją się w kilku miejscach - w Mediolanie, na małej wysepce na południu Włoch, a także w Monachium. Wielopokoleniowa saga rodzinna urzeknie czytelników.

Kiedy sięgnęłam po „Detoks” Krzysztofa Domaradzkiego, miałam nadzieję na kawałek dobrego, na wskroś polskiego kryminału. I owszem, jest to kryminał w miejskiej, industrialnej łódzkiej scenerii, ale nie jest to książka, którą przeczytałam jednym tchem kibicując głównemu bohaterowi. Z trudem przebrnęłam przez „Detoks”. Wcale nie dlatego, że powieść jest gruba (ma ponad 500 stron), bo czytałam znacznie grubsze i nie mogłam się oderwać. Pisarz po prostu nie powinien nudzić czytelnika swoją książką i sprawiać, że męczy się on czytając powieść. A ja się męczyłam. Dokończyłam „Detoks” tylko z recenzenckiego obowiązku.

„Taniec młynarza” to dziewiąty tom sagi o Poldarkach. Po słabszej ósmej części („Przybysz z morza”) dziewiąta jest powrotem Winstona Grahama w najlepszym stylu. Miłośnicy serii odnajdą w tej powieści wszystko to, za co ją pokochali: ciekawie opowiedziane dalsze losy bohaterów, barwne i szczegółowe opisy życia codziennego w Kornwalii na początku XIX wieku, garść humoru i wciągającą fabułę. A wszystko to nakreślone na społeczno-politycznym tle ówczesnej Europy i świata. „Taniec młynarza” to bardzo dobra lektura na urlop!

Mistrz powieści szpiegowskiej Vincent V. Severski powrócił z nową książką. „Zamęt” rozpoczyna nową serię autora. Druga część pt. „Odwet” ma się ukazać jesienią. Severski, a właściwie Włodzimierz Sokołowski (Vincent V. Severski to pseudonim literacki byłego pułkownika polskiego wywiadu, który przez lata zajmował kierownicze stanowisko w Agencji Wywiadu), jest gwarantem świetnej lektury. Dość powiedzieć, że jego pierwsza seria powieści szpiegowskich „Nielegalni” osiągnęła status bestsellera. Cztery części sprzedały się w nakładzie ponad pół miliona egzemplarzy.

Barwne opisy, bardzo dobrze wykreowane postaci, urzekająco piękna Korwalia i epicki styl Winstona Grahama są gwarantem dobrej lektury. Tak było w przypadku każdej z siedmiu części sagi o Poldarkach. Z „Przybyszem z morza” jest inaczej. Ósma część części sagi Dziedzictwo Poldarków jest niestety najsłabsza ze wszystkich. Po raz pierwszy czytając tę sagę czułam znużenie. Zabrakło emocji, pełnych humoru dialogów i licznych plastycznych opisów. Książka jest bardzo poprawna. Tymczasem Winston Graham potrafi pisać powieści, od których nie sposób się oderwać.

Fiona Barton, autorka thrillera "Dziecko" ma już na swoim koncie spore sukcesy. Jej debiutancka powieść "Wdowa" trafiła na listy bestsellerów. Nowy thriller też trzyma w napięciu. Książka "Dziecko", w której reporterka kryminalna próbuje rozwikłać zagadkę śmierci noworodka, jest całkiem interesująco napisana.

Jak rodzi się zło? Czy każde zło można usprawiedliwić krzywdami doznanymi w przeszłości? Czy brak reakcji będący przyzwoleniem na zło zawsze czyni człowieka współwinnym? Dlaczego pielęgnowane latami poczucie krzywdy przeobraża się w najgorsze zło? Arne Dahl w swoim najnowszym kryminale „Pustkowia” stawia wiele trudnych pytań zostawiając czytelnika z dylematem moralnym. Bo w końcu nie wiadomo, co jest białe, a co czarne, odcieni szarości Dahl pokazuje wiele. Szwedzki pisarz powrócił w znakomitym stylu. „Pustkowia” to powieść, którą Arne Dahl udowodnił, że jest w czołówce najlepszych autorów skandynawskich kryminałów.

Nienawiść to bardzo silne uczucie. Podsycana przez strach, niewiedzę, niepokój o siebie i najbliższych może być śmiertelnie niebezpieczna. A w połączeniu z zazdrością tworzy zabójczą broń. O nienawiści właśnie: do obcych, do rówieśników, do członków rodziny, do innych jest najnowszy kryminał Camilli Lackberg pt. „Czarownica”. I choć jak to zwykle u Lackberg bywa, całość jest osadzona w sielskim klimacie szwedzkiego miasteczka Fjallbacka, a w książce spotykamy bohaterów znanych z poprzednich jej części, „Czarownica” jest pełna mroku. Swoją nową powieścią Camilla Lackberg potwierdziła, że jest niekwestionowaną królową szwedzkiego kryminału.

To nie jest kolejna książka o historii polskich Żydów. Nie jest to również historyczna powieść naszpikowana datami, faktami, nazwiskami i piętrzącymi się przypisami, męczącymi dla czytelnika. „My mieliśmy szczęście” Amerykanki Georgii Hunter to niezwykła i poruszająca opowieść o jednej, trzypokoleniowej rodzinie, która ocalała z Holocaustu. Niezwykła, bo oparta na faktach, lecz napisana jak prawdziwa powieść, dla której zarywa się noce. A wzruszająca, ponieważ nie brakuje wątków i opisów, prawdziwych dodajmy, poruszających czytelnika.

„Fala gniewu” Winstona Grahama to siódmy tom sagi o Poldarkach, osadzonej w XVIII-wiecznej Kornwalii. Sagi, którą czyta się jednym tchem. Jednak „Fala gniewu” jest jedną z najlepszych (obok „Demelzy” i „Czterech łabędzi”) dotychczas wydanych w Polsce części serii. Tutaj świetnie widać, jak autor kreuje swoich bohaterów, którzy się zmieniają, jak sprawnie prowadzi akcję, z powodzeniem łączy wątki miłości, polityki i codziennego życia oraz jak barwna jest kornwalijska rzeczywistość u schyłku XVIII wieku. Wreszcie w „Fali gniewu” nie brakuje emocji i dramatycznych wydarzeń. Winston Graham uśmiercił bowiem aż trzy postaci!

Mroczna bostońska dzielnica, męska przyjaźń i niewyjaśnione zbrodnie – oto „Brighton” Michaela Harvey’a. Podobno każdy skrywa sekret. Im bardziej wstydliwy, czarny i mroczny, tym ciekawszą historię możne opowiedzieć autor powieści. Harvey postanowił w zakamarkach duszy swoich bohaterów ukryć najbardziej mroczną tajemnicę z możliwych – morderstwo. Brutalne, popełnione w nastoletnim wieku.

Psychodeliczny nastrój, mroczna tajemnica, toksyczny związek i emocje od pierwszej do ostatniej strony. „Za zamkniętymi drzwiami” B. A. Paris to thriller psychologiczny, od którego nie sposób się oderwać. Choć właściwie od początku wiadomo, jak rozwinie się historia i jaki będzie miała finał, trudno przerwać lekturę.

„Dziewięć kobiet, jedna sukienka” Jane L. Rosen to lektura lekka, łatwa i przyjemna, a przy tym dowcipna. W sam raz na relaks z książką po ciężkim dniu. Już sama okładka z aksamitną czarną sukienką przyciąga wzrok i zachęca do przeczytania historii kobiet, których życie odmieniła pewna mała czarna. Kobiet, które wcześniej się nie znały, ale w magiczny sposób połączyła je właśnie owa sukienka.

Niewielką Kiewarrę w Australii od dwóch lat trawi potworna susza. Mieszkańcy są zdesperowani: brakuje wody, rzeka wyschła, bydło pada, a ziemia jest sucha jak pieprz. O konflikty i zatargi sąsiedzkie bardzo łatwo. Ale kiedy pewnego dnia na farmie zostaje zastrzelona trzyoosbowa rodzina, mieszkańcy Kiewarry są wstrząśnięci. Kto zabił i dlaczego? „Susza” Jane Harper to znakomity kryminał: z misternie utkaną intrygą, żmudnym i metodycznym śledztwem, dociekliwymi policjantami pracującymi wśród niewielkiej, zamkniętej społeczności, w której każdy ma swoje sekrety. Susza wypala Kiewarrę, a powieść wciąga czytelnika. Czyta się ją bardzo szybko. Trudno się oderwać!

Amerykanka Georgia Hunter, autorka książki, w wieku 15 lat dowiedziała się, że jej rodzina ocalała z Holokaustu. Dziadkowie pochodzili z Radomia. Po skończeniu studiów przez 10 lat zbierała historie rodzinne, przeczesywała archiwa, przyjeżdżała do Europy, żeby poznać losy rodziny. Z tych poszukiwań powstała książka „My mieliśmy szczęście". To saga rodzinna, ciekawie napisana i z mnóstwem szczegółów dotyczących historii drugiej wojny światowej. Warto przeczytać.

„Kości mojej siostry” to bardzo mroczny thriller psychologiczny osadzony w dusznym angielskim miasteczku Herne Bay. Nuala Elwood udowadnia, że w życiu nic nie jest ani czarne, ani białe, a odcienie szarości potęgują mrok tej powieści. Książka wciąga, a pierwszoosobowa narracja jest niczym trans, w który zostaje wprowadzony czytelnik. Autorka buduje napięcie zaglądając w zakamarki ludzkiej psychiki. I wyciąga na wierzch najgorsze, bo przerażająco prawdziwe rodzinne dramaty oraz przepoczwarzające się zło tkwiące w ludziach. Emocjonalny rollercoaster pędzi w tej powieści z zawrotną prędkością!