To miała być niegroźna operacja tarczycy. Łodzianka straciła głos...

Operacja, która doprowadziła do kalectwa kobiety, miała miejsce pięć lat temu w zgierskim szpitalu. Pacjentce lekarze usunęli duże wole guzowate przecinając przy tym struny głosowe.

Kobieta o tym, że została trwale okaleczono dowiedziała się już w szpitalu w trakcie badania laryngologicznego. Poza tym, że nie mówi ma również utrudnione oddychanie. Zdaniem biegłych, którzy badali kobietę, zabójcza może być dla niej każda infekcja krtani. Okaleczenie jest nieodwracalne.

Zdaniem Sądu Okręgowego do którego wystąpiła kobieta zarzucając lekarzom błąd w sztuce, o błędzie nie może być mowy. Zdaniem sądu to, czego doświadczyła kobieta to powikłania pooperacyjne. Natomiast fakt, że nie została o możliwości ich wystąpienia uprzedzona, jest zaniedbaniem lekarzy.

Już przed operacją było wiadomo, że będzie ona trudna do przeprowadzenia i obarczona znacznym ryzykiem wystąpienia powikłań. A to dlatego, że podczas ponownej operacji tarczycy lekarz operuje na obszarze bardzo zmienionym przez poprzedni zabieg – ustalił sąd. Dlatego chory musi być uprzedzony o możliwych powikłaniach i dopiero wtedy powinien wyrazić zgodę na przeprowadzenie zabiegu. Tymczasem, jak ustalił sąd, pacjentka nie została poinformowana, że operacja może pozbawić ją głosu i upośledzić oddychanie.
Kobieta odwołała się od wyroku Sądu Okręgowego, który przyznał jej 8 tys. zł zadośćuczynienia za to, że lekarze nie powiadomili jej o ryzyku wiążącym się z operacją. Zdaniem kobiety winna gdyby lekarze przeprowadzili operację prawidłowo, to nie straciłaby głosu.
Sąd Apelacyjny, który rozpatrywał odwołanie, przyznał rację Sądowi Okręgowemu. Apelację kobiety oddalił, a z uwagi na jej trudną sytuację finansową, nie obciążył jej kosztami postępowania.