Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Tuńczyk w puszce – właściwości odżywcze, zawartość rtęci oraz bisfenolu A w mięsie. Czy jedzenie tuńczyka z puszki jest zatem bezpieczne?

Agata Siemiaszko
Agata Siemiaszko
Tyńczyka w puszce nie powinny jeść kobiety w ciąży oraz dzieci do 12 roku życia.
Tyńczyka w puszce nie powinny jeść kobiety w ciąży oraz dzieci do 12 roku życia. vvlavanda/123rf
Tuńczyk w puszce jest często spożywany przez Polaków jako dodatek do sałatek oraz past kanapkowych. Poza składnikami odżywczymi oraz pełnowartościowym białkiem, tuńczyk jest jednak źródłem szkodliwej metylortęci. Zagrożenie stwarza również bisfenol A, który przedostaje się z wyściółki metalowego opakowania do mięsa. Sprawdź, ile wynosi bezpieczna tygodniowa porcja tuńczyka z puszki.

Tuńczyk w puszce – tuńczyk w oleju oraz sosie własnym

Tuńczyk (Thunnus thynnus) jest drapieżną i słonowodną rybą z rodziny makrelowatych. Jego naturalnym środowiskiem życia są tropikalne wody Oceanu Atlantyckiego i Spokojnego, chociaż można go również spotkać w wodach Morza Północnego. Tuńczyki potrafią żyć kilkadziesiąt lat, osiągając masę nawet 700 kg.

W 2019 r. w Polsce sprzedano ponad 7 tys. ton tuńczyka w puszce oraz ok. 1.3 tys. ton sałatek z tuńczykiem.

Wybierając konserwę z tuńczykiem należy zwracać szczególną uwagę na jej skład oraz stopień rozdrobnienia mięsa. Puszki zawierające tuńczyka w kawałkach mają mięso lepszej jakości, niż te produkowane z rozdrobnionych kawałków.

Do najpopularniejszych konserwowych produktów z tuńczykiem można zaliczyć:

  • tuńczyka w sosie własnym,
  • tuńczyka w wodzie,
  • tuńczyka w oleju roślinnym,
  • gotowe sałatki i pasty rybne.

Według analizy przeprowadzonej przez agencje badawcze Nielsen i GFK Polonia wynika, że pasty z tuńczykiem stanowią aż 36 proc. wszystkich past kanapkowych, kupowanych przez Polaków – czytamy w raporcie Marine Stewardship Council.

Wybierając tuńczyka należy zwracać szczególną uwagę na to, aby był z certyfikowanego rybołówstwa. Niestety przy masowych połowach łapane są również zagrożone gatunki ssaków morskich, żółwi oraz ptaków.

Certyfikowane rybołówstwo stosuje specjalne haki, umożliwiające szybkie i bezpieczne uwolnienie zwierząt złapanych przypadkowo, dzięki temu ryzyko odłowu gatunków zagrożonych wynosi poniżej 0,5 proc.

Wartość odżywcza tuńczyka w puszcze

Mięso tuńczyka charakteryzuje się ciemnoróżowym kolorem, co jest wynikiem bardzo dużej siatki naczyń krwionośnych i wysokiej zawartości mioglobiny, czyli białka wchodzącego w skład mięśni poprzecznie-prążkowanych. Jej zadaniem jest przede wszystkim magazynowanie tlenu w tkankach, co umożliwia rybie szybkie przemieszczanie się i utrzymanie wysokiej temperatury ciała.

Wybierając rybę w puszce należy pamiętać, że do konserwowania trafia mięso gorszej jakości, a w przypadku rozdrobnionego – często są to odpady po filetowaniu.

Kaloryczność tuńczyka konserwowanego zależy od rodzaju dodatków. Najbardziej kaloryczny będzie ten w oleju roślinnym, ponieważ 100 g jest źródłem ok. 190 kcal. Następnie pod względem ilości kalorii jest tuńczyk w sosie własnym (100 kcal na 100 g) oraz w wodzie (70 kcal na 100 g).

Porcja 100g tuńczyka w oleju zawiera ok. 9 g tłuszczu, natomiast w wodzie i sosie własnym – 1 g. Warto dodać, że to właśnie dodatek tłuszczu warunkuje kaloryczność produktu.

Tuńczyk z puszki jest również dobrym źródłem białka, ponieważ w 100 g zawiera go ok. 25 g. Spożywanie tuńczyka dostarczy organizmowi również niezbędnych witamin i składników mineralnych:

  • witaminy D – tuńczyk w wodzie zawiera 80 jednostek międzynarodowych tej witaminy, natomiast w oleju – 236,
  • witaminy B3 – ok. 13 mg, niezależnie od rodzaju zalewy,
  • witaminy B6 – ok. 0,4 mg w przypadku tuńczyka w wodzie oraz 0,1 mg – w oleju,
  • choliny – ok. 29 mg, niezależnie od rodzaju zalewy,
  • potasu – ok. 237 mg w przypadku tuńczyka w wodzie oraz 207 mg – w oleju.

W produktach puszkowanych z tuńczykiem można również znaleźć niewielkie ilości selenu, wapnia oraz magnezu.

Wybierając rybę w puszce lepiej sięgać po tą w kawałku, ponieważ podczas rozdrabniania składniki mineralne i witaminy ulegają utlenieniu.

Zawartość BPA, czyli bisfenolu A w tuńczyku z puszki

Przetworzone produkty spożywcze, szczególnie puszkowane stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia. Wyściółka metalowego opakowania zawiera w swoim składzie bisfenol A (BPA), który jest szkodliwy oraz wykazuje podobne działanie do ludzkich hormonów.

Jedzenie tuńczyka w puszce wiąże się ze zjawiskiem migracji w żywności, czyli przemieszczeniem szkodliwych składników opakowania do produktu. Zbyt częste spożywanie żywności z metalowych puszek zwiększa ryzyko:

  • nowotworu piersi,
  • nowotworu prostaty,
  • nadmiernego przybierania na wadze,
  • zaburzeń gospodarki hormonalnej.

Rtęć w mięsie tuńczyka z puszki

Ryby nie są wyłącznie źródłem składników odżywczych i witamin, ale również szkodliwych substancji. Zanieczyszczenie wód powoduje, że pływające w nim ryby wchłaniają i kumulują w swoim mięsie różnorodne substancje chemiczne.

Tuńczyk jest rybą z wysokim poziomem zanieczyszczenia rtęcią, oznacza to, że w jego mięsie zawarta jest znaczna ilość tego rakotwórczego metalu.

Głównym źródłem rtęci w wodzie są produkty spalania węgla kamiennego oraz paliw płynnych. Gdy rtęć dostanie się do wody jest przekształcany przez mikroorganizmy w najbardziej toksyczną postać – metylortęć. Dostaje się ona do organizmów ryb przez filtrowanie wody w skrzelach.

Szacuje się, że w przewodzie pokarmowym wchłania się prawie 95 proc. spożytej metylortęci, która następnie kumuluje się w mózgu, wątrobie i nerkach.

Rtęć wykazuje szkodliwe działanie szczególnie na układ nerwowy. Spożycie jej w nadmiarze może wywołać również:

  • zaburzenia czucia w obrębie kończyn, warg i języka,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • miażdżycę,
  • zaburzenia pracy serca,
  • zawał serca,
  • udar mózgu.

Metylortęć z łatwością przenika przez łożysko i zwiększa ryzyko nieprawidłowego rozwoju płodu oraz poronień. Zaobserwowano również, że u niemowląt spożywających tuńczyka z puszki wzrasta ryzyko porażenia mózgowego. Rtęć wiąże się w organizmie z hemoglobiną, co może powodować u dzieci problemy neurorozwojowe i zaburzenia funkcji poznawczych.

Badanie przeprowadzone przez Śląski Uniwersytet Medyczny wykazało, że większe stężenie rtęci jest w surowym mięsie tuńczyka, niż w przetworzonym. Jednak w każdej przebadanej próbie zawartość tego metalu była dość wysoka.

Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) tygodniowe spożycie rtęci nie może przekraczać 1,6 µg/kg masy ciała. Oznacza to, że osoba dorosła o wadze 70 kg może spożyć tygodniowo maksymalnie 110 g świeżego mięsa tuńczyka lub 1,5 puszki tuńczyka w sosie własnym.

Źródła

Sprawdź, które produkty mogą wspierać odporność

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Te produkty powodują cukrzycę u Polaków

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera