W całej Polsce zapłonęły znicze ku pamięci rotmistrza Witolda Pileckiego. Oficjalne uroczystości odbyły się w Katowicach i Częstochowie

25 maja 1948 roku, o godzinie 21.30 komuniści zabili jednego z najdzielniejszych obrońców Rzeczpospolitej, Żołnierza Armii Krajowej, organizatora ruchu oporu w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz, uczestnika powstania warszawskiego - rotmistrza Witolda Pileckiego. Aby uczcić pamięć bohatera, w godzinie jego śmierci w całym kraju zapalono dziś znicze pamięci.

Oficjalne uroczystości odbyły się m.in. w: Białymstoku, Bełchatowie, Bochni, Częstochowie, Gdańsku, Gorzowie Wielkopolskim, Inowrocławiu, Katowicach, Koszalinie, Krakowie, Lublinie, Oświęcimiu, Radomiu, Poznaniu, Rzeszowie, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu.

W Katowicach patriotyczna uroczystość odbyła się na skwerze im. Witolda Pileckiego. Pod pomnikiem Rotmistrza złożono kwiaty i zapalono znicze. W symbolicznej ceremonii wzięli udział harcerze i przedstawiciele katowickiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej.

Rozmowę o odzyskiwaniu osoby Rotmistrza dla naszej historii oraz o jego współczesnym znaczeniu, jaką przeprowadziliśmy z Ryszardem Mozgolem, naczelnikiem Oddziałowego Biura Edukacji Narodowej IPN w Katowicach, można przeczytać tutaj.

Służbę Polsce rozpoczął w czasie wojny z bolszewikami w 1920 roku. Walczył również podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, a następnie w strukturach Polskiego Państwa Podziemnego. Rok później, wykonując misję zleconą przez dowództwo ZWZ, dobrowolnie poddał się aresztowaniu i wywózce do niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, by zdobyć informacje o zbrodniach Niemców i zorganizować konspirację niepodległościową. Na skutek zagrożenia dekonspiracją podjął decyzję o ucieczce, którą udało mu się szczęśliwie przeprowadzić.

W 1944 roku walczył w powstaniu warszawskim, w zgrupowaniu Chrobry II. Od 1945 roku służył w 2. Korpusie Polskim we Włoszech, skąd – decyzją gen. Władysława Andersa – wrócił do Polski, by odtworzyć rozbite po działaniach wojennych struktury wywiadowcze, działające dla Rządu RP na Uchodźstwie. Został aresztowany w maju 1947 roku. Rotmistrza osadzono w areszcie śledczym przy ul. Rakowieckiej w Warszawie i poddano okrutnemu śledztwu. Mimo tortur do końca zachował żołnierską postawę. Pozostał wierny dewizie: Bóg, Honor, Ojczyzna.

Pokazowy proces przed komunistycznym sądem trwał dwa tygodnie. Rotmistrz i jego podwładni zostali skazani za „szpiegostwo”. Orzeczono trzy kary śmierci i kilka długoletniego więzienia. Ostatecznie Tadeuszowi Płużańskiemu i Marii Szelągowskiej kary śmierci zamieniono na dożywotnie więzienie. Witold Pilecki został zamordowany strzałem w potylicę, wieczorem 25 maja 1948 roku. Ciało złożono w nieoznaczonym miejscu na warszawskich Powązkach.

Przed II wojną światową Witold Pilecki gospodarował w rodzinnym majątku w Sukurczach. Organizował pomoc społeczną, kółka rolnicze i kursy przysposobienia wojskowego. Założył rodzinę, a w wolnym czasie rozwijał talenty artystyczne: rysował, malował i pisał wiersze.

Do 1989 roku wszelkie informacje o dokonaniach i losie Witolda Pileckiego podlegały w PRL ścisłej cenzurze. W lipcu 2006 roku prezydent Lech Kaczyński, w uznaniu zasług Witolda Pileckiego i jego oddania sprawom ojczyzny, odznaczył go pośmiertnie Orderem Orła Białego. W 2013 roku Rotmistrz został pośmiertnie awansowany na pułkownika.