Zasada o flagach od rządu: Na Śląsku oszczędzimy na masztach. To lekcja patriotyzmu tak fasadowego, że nawet autorzy nie wiedzą, co zasłania

„Niech maszty z biało-czerwoną rozsiane w całym kraju pokażą nasze przywiązanie do Polski, którą mamy nie tylko w sercu, ale chcemy się nią podzielić budując wspólnotę Rzeczypospolitej” - powiedział wczoraj premier, przedstawiając założenia nowego rządowego programu w Tychach. Celem tego programu jest m.in. „godne upamiętnienie zwycięstwa wojsk Rzeczypospolitej nad armią bolszewicką w Bitwie Warszawskiej 1920 roku”.

Program. Rządowy. Flaga w każdej gminie. No niech będzie, choć uprzejmie dementuję, jakoby śląskie słońce wciąż zasłaniały pruskie sztandary. Wspólnota Rzeczypospolitej? Premier jest jednak taki romantyczny… W tej wspólnocie inność i odmienność szanowana jest tak jak przedstawiciel handlowy szanuje służbowe seicento. No i szczegóły. Godne upamiętnienie Bitwy Warszawskiej? Te maszty to wysokie na 50 metrów, czy takie do samego nieba, 100-metrowe jak przy Muzeum Bitwy Warszawskiej, które wkrótce otworzy minister Antoni Macierewicz? A przepraszam, 100-lecie Bitwy Mariusz Błaszczak, obecny minister obrony narodowej, upamiętnił mocną zapowiedzią na tle makiety, że to muzeum kiedyś powstanie. Na drugim planie odbywał się też balet koparek, które dzień po wystąpieniu zniknęły z placu budowy. Kolejny spektakl zapewne za 3 lata, przed kolejnymi wyborami.

Dwa lata temu chyba nikt w aparacie władzy nie zrozumiał złośliwości wynikającej z porównania tego, jak 100-lecie niepodległości potraktowały rządy Polski i Finlandii. Finowie sprawili sobie multimedialną superbibliotekę w Helsinkach. Polacy dostali tzw. ławeczki niepodległości o wyglądzie przewróconej lodówki z siedzeniem autobusowym, które grały m.in. „My, Pierwsza Brygada”. Dodam, że ławeczki, choć estetycznie ryzykowne, wygrały z pomysłem 100 kolumn niepodległości ówczesnego, wzmiankowanego już ministra Macierewicza. Szkoda, bo dyskusja o wyższości porządku korynckiego nad doryckim sama w sobie byłaby ozdobą narodowej rocznicy. Prawie zapomniałem o przebłyskach geniuszu Polskiej Fundacji Narodowej, jak biało-czerwony jacht sławiący naszą niepodległość w porcie w New Jersey, w którym utknął po złamaniu masztu. Przedsięwzięcie, jak wynika z odtajnionych właśnie faktur, kosztowało z 5,5 mln zł.

Wielu historyków uważa Bitwę Warszawską za jedną z najważniejszych w dziejach świata. Żeby w to uwierzyć, na razie muszą nam wystarczyć wspomnienia o kartonowo-styropianowym widowisku z tej okazji w TVP. Niebawem będą też (szyte być może w tej samej fabryce, w której miały powstawać maseczki) flagi na rządowych masztach. Jak zapowiedział premier, w miastach, w których odsetek wnioskujących o chorągwie będzie największy, szef rządu zaszczyci lokalną społeczność podczas uroczystości wciągania flagi na maszt. Kolejny program sfinansuje trąbki do odgrywania hymnu. Jak się przyjmą, rząd mógłby ruszyć z programem „Portret Marszałka w każdym domu”. Tak kończy kompletna bezsilność i bezpłodność w kreowaniu postaw, których jednocześnie tak kategorycznie się od obywateli oczekuje.

Oto też lekcja patriotyzmu, tak fasadowego, że nawet autorzy nie bardzo wiedzą, co zasłania. Albo: czy zasłania cokolwiek poza bezwartościową martyrologią.

Dobra rada: na Śląsku przynajmniej oszczędźmy na masztach. Mamy przecież nieczynne szyby kopalniane.