Zbigniew Preisner, światowej sławy kompozytor muzyki filmowej i teatralnej odwiedził Bielsko-Białą, swoje rodzinne miasto. W kamienicy, w której mieszkał w dzieciństwie, spotkał się z dawnymi znajomymi i wspominał Bielsko, jakie zapamiętał.
Zbigniew Preisner urodził się w Bielsku-Białej 20 maja 1955 roku. Dzieciństwo spędził w mieszkaniu, jakie znajdowało się w kamienicy przy ulicy Wzgórze. Dziś mieści się tam m.in. Klub Nauczyciela, swoją siedzibę ma też PTTK i sklep podróżnika.
W piątkowy wieczór, 9 lutego, Zbigniew Preisner przyjechał do Bielska-Białej na osobiste zaproszenie wydawców Kalendarza Beskidzkiego. Kompozytor jest bowiem bohaterem wywiadu, jaki znalazł się w Kalendarzu Beskidzkim 2017 (rozmowę z nim przeprowadziła Małgorzata Skórska).
Podczas wizyty w Bielsku-Białej obejrzał m.in. pomieszczenia, w których niegdyś znajdowało się jego mieszkanie (zajmowało przedzielone ścianą powierzchnię obecnego sklepu podróżnika i fragment Klubu Nauczyciela). Wspominał też czasy swojego dzieciństwa. W sali Klubu Nauczyciela opowiadał m.in. o tym, że pieniądze z pierwszej komunii świętej przegrał grając na podwórku w „szajbę”, o tym, jak jego ojciec o mały włos nie wysadził kamienicy (podgrzewając zupę zalał palnik gazowy i gaz się ulatniał), jak bliski był utonięcia pływając pod wodą na basenie „Panorama” między prętami oddzielającymi baseny, a także , jak z chłopakami z Bielska robili bandy, wycinali karabiny z tektury i mieli zatargi z rówieśnikami z Białej.
- Bielsko to fajne, piękne miasto. Miałem okazję trochę się przejść po rynku, ładnie wygląda. Szkoda mi w Bielsku tego tramwaju, który jeździł do Cygańskiego Lasu, pamiętam te mijanki, jak musiał się zatrzymywać, skocznię w Cygańskim Lesie - wspominał kompozytor.
Podczas spotkania przypomniał otwieranie okna w mieszkaniu, by słychać było muzykę z pobliskiej knajpy „Podhalanka”, kamienicę grecką (zamieszkałą przez Greków), kino Apollo, zabawy z rówieśnikami. Wyznał, że świadkiem na ślubie jego rodziców był znakomity bielski bokser Zbigniew Pietrzykowski, a do jego mamy przychodziła w odwiedziny Maria Koterbska.
Niespodzianką dla Zbigniewa Preisnera byli jego dawni znajomi szkolni, którzy zjawili się na spotkaniu m.in. Wiesław Pezda, były piłkarz BKS Stal i Polonii Bytom.
Spotkanie ze Zbigniewem Preisnerem, bohaterem Kalendarza Beskidzkiego 2017 planowano zorganizować w ubiegłym roku, ale ze względu na obowiązki kompozytora nie doszło ono do skutku. Udało się je doprowadzić do skutku w miniony piątek.
Kalendarz Beskidzki to rocznik, unikatowe w skali kraju wydawnictwo prezentujące reportaże i artykuły publicystyczne na temat historii regionu. Jego redakcja od początku wznowienia wydawnictwa w 2011 r. (Kalendarz jest wydawany przez Towarzystwo Przyjaciół Bielska-Białej i Podbeskidzia) stara się, by pełniło ono rolę kulturotwórczą. Przejawem tego są m.in. promocyjne spotkania w różnych miejscowościach Beskidów i obiektach kultury z udziałem autorów i bohaterów Kalendarza.
W 2016 roku redakcja Kalendarza Beskidzkiego została uhonorowana nagrodą im. Aleksandra Milskiego przez Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich.
Kim jest Zbigniew Preisner?
W 1977 r. rozpoczął współpracę z kabaretem literackim „Piwnica pod Baranami” w Krakowie. Pod wpływem Zygmunta Koniecznego zaczął pisać muzykę do „piosenek artystycznych”. Po sukcesach w Piwnicy rozpoczął współpracę ze Starym Teatrem w Krakowie. Potem przyszedł czas pierwszych kompozycji filmowych.
W 1982 roku pracował nad „Prognozą pogody" razem z Antonim Krauzem, dzięki któremu poznał Krzysztofa Kieślowskiego. Film „Bez końca" zapoczątkował stałą współpracę z Kieślowskim. Razem ze scenarzystą Krzysztofem Piesiewiczem stworzyli telewizyjny cykl „Dekalog" (1988), „Podwójne życie Weroniki" (1991) oraz trylogię „Trzy kolory" (1993–1994).
Z początkiem lat dziewięćdziesiątych Preisner stał się znany na całym świecie. W tym okresie napisał muzykę do filmów wielu różnych reżyserów, m.in. do filmu „Prominent" Johna Irvina, do „Zabawy w Boga" brazylijskiego reżysera Hectora Babenco, do filmów Agnieszki Holland, do „Skazy" Louisa Malle, do filmu „Kiedy mężczyzna kocha kobietę" Luisa Mandokiego itd. W sumie skomponował muzykę do ponad 80 filmów.
W 1994 r. zdobył Césara za muzykę do filmu „Trzy kolory. Czerwony", w 1995 za kompozycję do filmu Jeana Beckera „Élisa". W 1997 zdobył Srebrnego Niedźwiedzia na Festiwalu Berlińskim za Wyspę przy ulicy Ptasiej. Trzykrotnie (1991, 1992, 1993) został uznany za Najwybitniejszego Kompozytora Muzyki Filmowej przez Stowarzyszenie Krytyków Filmowych w Los Angeles. Kilka razy był nominowany do Złotego Globu: w 1992 roku za muzykę do filmu „Zabawa w Boga" oraz 1994 za „Trzy kolory. Niebieski".
WIKIPEDIA
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:
Magazyn reporterów Dziennika Zachodniego TYDZIEŃ
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?