Żołnierz niezłomny, porucznik Józef Kołodziej ps. „Wichura”, spoczął z honorami na czechowickim cmentarzu

- Dzisiaj Polska spełnia swoją powinność wobec swoich bohaterów, swoich obrońców. Możemy dzisiaj, tutaj zgromadzeni na tej uroczystości w Czechowicach-Dziedzicach powiedzieć: Spocznij panie poruczniku. Twoja walka, twoja służba dobiegła końca. Niech ci ta polska ziemia -za to co dla Polski, Ojczyzny, Rzeczpospolitej zrobiłeś - lekką będzie - mówił podczas dzisiejszych uroczystości pogrzebowych w czechowickim kościele. św. Katarzyny prof. Krzysztof Szwagrzyk, wiceprezes Instytutu Pamięci Narodowej.

Szczątki ppor. Józefa Kołodzieja zostały odnalezione we wrześniu 2017 r. podczas prac ekshumacyjnych prowadzonych przez IPN na cmentarzu komunalnym przy ul. Panewnickiej w Katowicach.

Do ich znalezienia przyczynił się Zbigniew Chmielniak z Zabrzega. Pan Zbigniew szukając miejsc pochówku swoich kuzynów - Zygmunta Wróbla i Jana Wróbla, interesuje się losami żołnierzy ze zgrupowania „Bartka”- zwłaszcza wywodzącymi się z Czechowic-Dziedzic. Do nich należeli Władysław Guzdek „Wilk” i Bolesław Palasz „Ogień”.

Docierając do kolejnych rodzin żołnierzy ze zgrupowania „Bartka” ustalił, że właśnie cmentarz komunalny na ul. Panewnickiej w Katowicach jest miejscem pochówku straconych 31 grudnia 1946 r. żołnierzy. Pobrał materiał DNA potrzebny do weryfikacji i zgłosił sprawę IPN, który potwierdził te przypuszczenia i doprowadził do ekshumacji. Dzięki temu w 2019 r. na czechowickim cmentarzu parafii św. Katarzyny mógł zostać pochowany Jan Kwiczala ps. „Emil”, żołnierz NSZ.

Teraz na tej samej nekropolii spoczęły szczątki ppor.Józefa Kołodzieja, który został pochowany w grobie, w którym spoczywa jego żona Emilia (z domu Rauer, wzięli ślub 22 sierpnia 1946 r. w obozowisku partyzanckim na Baraniej Górze) oraz ich syn.

Ppor. Józef Kołodziej, ps. „Wichura” urodził się 25 czerwca 1921 r. w Bierach, w powiecie bielskim. W czerwcu 1945 r. wstąpił do oddziałów partyzanckich Zgrupowania Narodowych Sił Zbrojnych kapitana Henryka Flamego „Bartka” i został mianowany dowódcą drużyny Pogotowia Akcji Specjalnych o kryptonimie „Błyskawica”. Brał udział w wielu akcjach zbrojnych. Uczestniczył w słynnej defiladzie oddziałów „Bartka” w Wiśle 3 maja 1946 r.

Od maja 1946 r. pełnił funkcję szefa propagandy i informacji przy sztabie. Kilkakrotnie z powodzeniem zrealizował misję koncentracji oddziałów leśnych w Beskidach. We wrześniu 1946 r. w ramach operacji „Lawina” koordynował przerzut żołnierzy NSZ na zachód. Został aresztowany w październiku 1946 r. w Chorzowie. 14 grudnia 1946 r. skazany na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Katowicach na sesji wyjazdowej w Będzinie. Egzekucję wykonano 31 grudnia 1946 r. w katowickim więzieniu.

- Ten żołnierz niezłomny pozostał Ojczyźnie wierny do końca. Oddał to co najważniejsze - swoje młode życie - mówił ks. kpt. Krzysztof Ziobro podczas uroczystości pogrzebowych.

Współpraca: KLM