Historia pieniądza

Mity o parytecie złota
Parytet złota niewątpliwie zapewniał walutom stabilność. Okazywał się jednak bardzo kosztowną dla gospodarki kotwicą za każdym razem, gdy dochodziło do większych wstrząsów, zarówno o charakterze politycznym, jak i gospodarczym. Nie przypadkiem największa popularność parytetu złota przypadła na okres po zakończeniu wojen napoleońskich, a przed wybuchem I wojny światowej – wiek XIXbył bowiem relatywnie spokojnym okresem w europejskiej historii.
Po kryzysie 2008 r. pojawiły się opinie, jakoby to właśnie powrót do parytetu złota mógłby być lekarstwem na większość trawiących świat finansów chorób. Tymczasem za każdym razem, gdy sytuacja gospodarcza na świecie przybierała znamiona kryzysu, państwa utrzymujące parytet złota zmuszone były do rezygnowania z niego i ponoszenia ogromnych kosztów uwolnienia kursu swej waluty.
Bardzo często przywoływany jest także przykład Stanów Zjednoczonych jako państwa, które zachowało parytet złota najdłużej, bo aż do 1971 r. Rzadko wspomina się jednak o tym, że USA przyjęły parytet złota dopiero w roku 1900. A utrzymanie go po IIwojnie światowej było możliwe tylko dlatego, że do amerykańskich skarbców trafiła spora część dotychczasowych rezerw złota państw alianckich – zmuszonych do finansowania pożyczkami w USAswych potrzeb wojennych.