Wisława Szymborska. Wiersze epoki socrealizmu i poezja istnienia
Wielka liczba, 1976
W tomie "Wielkiej liczbie" poetka ujawniła swój filozoficzny sceptycyzm, który sprzymierza się z etycznym maksymalizmem. Szymborska demonstruje ironiczny dystans wobec wszelkich przejawów narzucania komuś swoich własnych przekonań. Poetka w swoich wierszach nie godzi się na dyktat stereotypów, które według niej odbierają życiu spontaniczność i autentyczności. Takie postulaty znajdziemy między innymi w "Uśmiechach", czy "Portret kobiecy".
"Wielka liczba" (fragment)
Cztery miliardy ludzi na tej ziemi,
a moja wyobraźnia jest, jak była.
Źle sobie radzi z wielkimi liczbami.
Ciągle ją jeszcze wzrusza poszczególność.
Fruwa w ciemnościach jak światło latarki,
wyjawia tylko pierwsze z brzegu twarze,
tymczasem reszta w prześlepienie idzie,
w niepomyślenie, w nieodżałowanie.
Ale tego sam Dante nie zatrzymałby.
A cóż dopiero, kiedy nie jest się.
I choćby nawet wszystkie muzy do mnie
