Wodzisław Śl. z początku XX wieku. Oto historia najstarszych kamienic przy Rynku. Jak wyglądały kiedyś i co zostało z nich dzisiaj? ZDJĘCIA

Szynk przy Rynku 13

Szynk przy Rynku 13

Historia prezentowanej dziś kamienicy do krótkich nie należy. Od końca XVIII w. był tam wyszynk wina, dwie firmy zajmujące się destylacją, cukiernia, sklep z tytoniem, skład maszyn i restauracja.

Kamienica Rynek 13 wraz z ciągiem zabudowy wyznaczającej północną część ulicy Konstancji była jedną z największych posiadłości przyrynkowych i zajmowała powierzchnię 855 m2 (57x15) m. Głównym obiektem był dom przyrynkowy, a stojące za nią budowle tworzyły jej zaplecze gospodarcze.

W czasie wielkiego pożaru Wodzisławia w 1822 r. posiadłość się wypaliła. Wówczas dom jak pokazuje wykaz strat był jako jeden z nielicznych w mieście obiektem piętrowym i posiadał wymiary 60x38 stóp, co dawało 2280 stóp kw. Za nim wzdłużnie dzisiejszej ulicy Konstancji stała stajnia i stodoła.

Właścicielami kolejno byli:

1775 r. - Georg Klinger - burmistrz Wodzisławia,
1802 r. - Pani Graetzner - wdowa pochodzenia żydowskiego,
1812 r. - szynkierz win Aron Holleander,
1838 r. - Mouses Reich prowadzą browar przy ulicy Konstancji,
1885 r. - po śmieci Mousesa spadkobiercami majątku zostaje ich szóstka dzieci,
1886 r. - właścicielem spadku zostaje młodszy syn destylator Salomon Reich,
1893 r. - po śmierci Salomona majątkiem zawiaduje jego żona - Amalie Treumann. W tym też czasie parter kamienicy został wynajęty Josefowi Rotterowi, który prowadzi tu ekskluzywną restaurację,
1906 r. - Amelia zapisuje posiadłość synom - kupcowi Mousesowi mieszkającemu w Berlinie i Arnoldowi mieszkającemu w Hamburgu. W tym czasie dochodzi do podziału i wydzielenia majątku,
1906 r. - część majątku kupuje kupiec Hugo Friedländer, który prowadził tu produkcję likierów i destylację wódek,
1912 r. - drugą część majątku, czyli firmę destylacji wódek „Salomon Reich” nabywa destylator Paul Soblik. Jak informują nas przekazy ikonograficzne kamienica przyrynkowa musiała być wydzierżawiona i działała tu w południowej części obiektu znana cukiernia Franza Wilmanna. Północną część zajmuje sklep z tytoniem.
1922 r. - w okresie międzywojennym działała destylatornia prowadzona przez Pawła Sobika, a północna część kamienicy zajęta była przez Mateusza Śliwę, który prowadził skład maszyn,
1937 r. - Mateusz i Marta Pukowiec prowadzą tu restaurację.

Podczas działań II wojny światowej zabudowa na tej posesji została całkowicie zniszczona w tym również kamienica przyrynkowa. Ze starej zabudowy ocalał do dzisiaj budynek przy ulicy Konstancji 4 powstały w II poł. XIX w. Nowo wzniesiona kamienica na początku lat 50. nie nawiązywała do stylistyki wyburzonego obiektu, a do architektury renesansowej. Jej architektem był dr Franciszek Maurer.