20 odważnych kobiet z woj. śląskiego. One nie boją się mówić i działać. Poznajcie śląskie kobiety
Prof. Katarzyna Popiołek
Psycholożka starająca się uczynić psychologię bliższą życiu. Naukowczyni rozchwytywana przez media. Dziekan Wydziału Zamiejscowego Uniwersytetu SWPS w Katowicach. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki relacji międzyludzkich, sposobów udzielania pomocy i wsparcia, uwarunkowań funkcjonowania w bliskich związkach.
Do działania napędza mnie to, że tak wiele można zrobić, by ludzie poczuli się lepiej, poradzić, jak unikać życiowych pułapek, zmotywować ich do działania. Myślę szczególnie o starszych ludziach, których można uaktywnić, by im się chciało żyć. Już w szkole podstawowej zabierałam głos, czy ludzie tego chcieli, czy nie. Często sprzeciwiałam się nauczycielom, zawsze byłam waleczna i wyszczekana. Poza tym miałam nianię, która, gdy widziała kogoś, kto się nie umiał wysłowić, to mówiła o nim „ham a pu”. To takie śląskie określenie. Ja nie chciałam być „hama pu” (śmiech). Wiedziałam, że to jest wada.
Moja córka Agata Otrębska bardzo mnie wspiera w tej czynnej postawie. Zresztą myślę, że ona jest w tej chwili bardziej aktywna niż ja. To społecznica z urodzenia. Bierze się za ważne sprawy, teraz zaangażowała się w kwestie ekologii, działań na rzecz ochrony klimatu. Ona po prostu ciągle się pali, i podtrzymuje też mój ogień. Gdy żar zaczyna nieco przygasać, Agata pełni rolę zapalniczki.
Filarem, na którym stale, mocno się wspieram jest grono moich przyjaciół. Trzymamy się razem od 10 lat i stanowimy razem dobrze grającą orkiestrę szalonych grajków. Największy jednak ładunek radości i czarownej mocy otrzymuję od mojej 10-letniej wnuczki Selmy (imię na cześć Selmy Lagerlöf, szwedzkiej pisarki, autorki „Cudownej podróży”). To jest światło mojego życia.
Poza ludźmi, których bliskość stale grzeje, duży wpływ ma na mnie muzyka. Potrafi ze mną zrobić wszystko, dodać energii, rozbawić ukoić, wyciągnąć z najgłębszego dołka. Utworami, dzięki którym łapię nowy oddech, jest VII Symfonia nowy oddech, jest VII Symfonia Beethovena i rockowy „One way ticket”, obydwa stale pod ręką. Czerpię siłę z bliskiej obecności drzew. Lubię być nimi otoczona i los zdarzył, że żyję w towarzystwie wierzb i sosen. Nowy kapelusz też jest świetnym sposobem na wszelkie smutki. Mam ich w kolekcji chyba z 70. Mam też zbiór kalejdoskopów. Gdy potrzebuję doładowania, to oglądam te kalejdoskopowe cuda (a są doprawdy przeróżne, bo kalejdoskopia niesamowicie się rozwinęła) i świat od razu staje się inny, tęczowy.
Uważam, że sens zawodu psychologa polega na tym, żeby rozmawiać z ludźmi, wychodzić ku nim, szukać kontaktu. Pracując w gabinecie ma się kilku klientów i pomaga się tylko im. Jeśli jednak mogę działać za pośrednictwem mediów, staję się bardziej przydatna, mam poczucie, że mogę coś, co uważam za ważne, przekazać wielu ludziom, wesprzeć ich, podzielić się doświadczeniem. Lubię rozmawiać z dziennikarzami, bo to są dla mnie inspirujące spotkania. Oni pytając mnie otwierają pewne szufladki, do których warto zajrzeć. To wzbogaca.
Notowała: Katarzyna Pachelska
20 odważnych kobiet z woj. śląskiego. Przeglądaj galerię zdjęć dalej:
